YNHALD
Thússide
De
earste ieuwen
Boek
1 Fisioenen
Earste fisioen:
Sûndige en grutske gedachten
twadde
fisioen: Fersom en karakter
tredde
fisioen: It bouwen fan de
triomfearjende tsjerke
fjirde
fisioen: Besiking en benearing
fyfde fisioen: Oer de geboaden
Boek
2 De Geboaden
Earste
gebod: Leau
yn God
Twadde
gebod: Mij it rabjen
Tredde
gebod: Falskens en berou
Fjirde
gebod: Skiede fanwege
ûntucht
It
fyfde gebod: Geduld yn bitterens
Seisde
gebod: De twa geasten
Sânde
gebod: Ha ûntsach foar
God
Achtste
gebod: It kweade en it
goede
Njoggende
gebod: Bid sûnder
ophâlden
Tsiende
gebod: Fertrietsje de
Geast net
Alfde
gebod: Oer de
profeten
Tolfde
gebod: Goede langstmen
Boek
3 De
Likenissen
Earste
likenis: De
kommende wrâld
Twadde
likenis: De Wynrank en de Yp
Tredde
likenis: Beammen yn'e winter
Fjirde
likenis: Beammen yn'e simmer
Fyfde
likenis: It wiere fêstsjen
Seisde
likenis: Twa soarten genotsucht
Sânde
likenis: Bekearing en
fruchten
Achste
likenis: Sûnde en berou
Njoggende
likenis: De stridende
tsjerke
Tsiende
likenis: Bekearing en Jeften
|
IN
WURD FOAROF
De Hoeder is in profetysk boek mei fisioenen, geboaden en
gelikenissen. Dy wurde oan Hermas iepenbierre troch de
tsjerke, dy‛t oan him
ferskynt, earst as in âlde frou, letter as in
jongfaam; of troch de Hoeder, de ingel fan de bekearing; en troch de
"grutte" of "gloarieuze" ingel Michael, dy‛t de kristenen yn syn hoede
hat.
It probleem dat it behannelt is it ferfal yn de tsjerke troch de slimme
ferfolgingen. Men tocht yn dy tiid dat wa‛t ienris doopt wie en wer ta
sûnde
ferfoel, ferlern wie. En no wienen der troch de ferfolgingen safolle
dy‛t net iepenlik foar
har kristen wêzen útkomme doarst hienen, mar dochs graach kristen
bliuwe woenen. Dy soenen dus allegear ferlern
gean?
Mar troch de Hoeder wurdt iepenbierre, dat hja dy‛t berou hawwe en har
bekeare, noch ien kâns krije. It is dus net apokalyptysk mar foar
praktyske sielsoarch bedoeld. Yn de fisioenen wurdt de needsaak ta
berou en bekearing útlein,
yn de geboaden de libbenswize dy‛t dat fan de bekearling easket, en yn
de gelikkenissen wat bekearing bewurket en
útwurket.
It ferteld ús net folle oer Hermas sels, en fan dat bytsje is
net wis of‛t it histoarysk of allegoarysk bedoeld is. Hermas soe as
slaaf ferkocht wêze oan in kristin mei namme Rhode,
dy‛t him al gau frij liet. Hy begûn te buorkjen en te
hanneljen wûn gâns jild,
mar liet it dêrtroch moreel, yn syn dwaan en yn it bestjoer
fan syn húshâlding, frijwat sjitte. Doe kaam de
ferfolging, Hermas en syn frou bleaunen by it leauwe, mar syn bern
ferleagenen har âlden en it leauwe en libben der mar op los. Hermas
ferlear syn fermogen en koe him op in lyts spultsje mar krekt
mear rêde.
Mar wat hy ûnderfûn hie, seach hy as heilsum, en hy die syn
bêst syn libben te betterjen. En dan komme de fisioenen.
 Pius
I
It boek is neffens de canon fan Muratori ( fan 170 nK) skreaun troch
Hermas, de broer fan paus Pius I, tusken 140 -150 nK.
Der stiet:
" Mar Hermas skreau de Hoeder noch
net sa lang lyn, yn ús tiid, yn de stêd Rome, wylst syn
broer Pius de biskopsstoel fan de tsjerke fan Rome besette.
En dus heart it wol lêzen te wurden, mar it kin yn‛e tsjerke yn
it iepenbier foar it folk net lêzen
wurde, asof‛t it ien fan de profeten wie, want har tal
is kompleet, of fan de apostels, want it is nei harren tiid".
Eusebius (263-339) sei dat it boek dat ‛Pastor Hermatis‛ neamd waard,
al fan âlds en ek noch yn syn tiid, yn‛e tsjerke lêzen
waard, lykas ek de earste brief oan de
Korintiers fan Clemens. Ek Athanasius (296 -373) neamde de Hoeder fan
Hermas en de Lear fan de
Apostels as boeken dy‛t yn tsjerke lêzen wurde en brûkt ta
kategesaasje. Rufinus (345-410) ferdielde de hillige boeken yn Canonici
en
Ecclesiastici (tsjerklike), ta dy lêsten rekkene hy
âldtestamintyske lykas: De Wysheid fan Salomo en fan
Jezus Sirach en de Maccabeën, en nijtestamintyske
lykas: De Hoeder fan Hermas, "dy‛t allegearre wol
lêzen wurde meie yn de tsjerken, mar net as autoriteit fan it
leauwen nei foaren brocht wurde kinne".
Op it konsylje fan Carthago 418/19 wurdt der gjin ûndeskie makke
en neamd men ek de letter apokrive boeken kanonyk, en dat docht
Augustinus yn Doctrina Christiana ek, al sjocht
hy wol grutte ferskillen.
Eibert van der Veen.
DE
FISIOENEN
IT EARSTE FISIOEN
Oer
sûndige en
grutske gedachten en de sleauwens fan Hermas yn it straffen fan syn
soannen.
HAADSTIK 1
Hy dy’t my grutbrocht hie ferkocht my oan in Rhode yn Rome,
jierren letter erkende ik har en begûn ik har leaf te hawwen as in
suster. Mar in skoft letter seach ik har
baaien yn’e Tiber en joech ik har in hân om har út it wetter te helpen
en by it sjen fan har kreazens tocht ik by mysels: ‘’
Wat soe ik lokkich wêze as ik in frou hie sa kreas en goed as har”. Dat
wie de iennige gedachte dy’t troch my
hinne skeat, dat en oars neat.
Wêr in skoftsje letter, wylst ik ûnderweis wie nei it
lân en my der oer ferwûndere hoe skitterjend,
moai en krêftich de skepsels fan God binne, foel ik
yn’e sliep. En de Geast droech my dêrwei en brocht my troch in oarde
sûnder paden, dêr’t in minske net reizgje kin, want it is dêr allegear
rotsen, tige rûch en ûnbegeanber
fanwege it wetter. En doe’t ik in rivier oerstutsen wie kaam ik
op in flakte. Doe bûgde ik de knibbels en begûn te
bidden ta de Hear en myn sûnden te beliden. En wylst ik bea waarden de
himels iepene en ik seach de frou dy’t ik begeard hie en hja
begroete my fan út de loft en sei: ‘”Heil Hermas”. En ik seach
nei har op en antwurde “Mefrou, wat
dogge Jo hjir?” En hja sei: “Ik bin hjir hinne brocht om dy oan te
kleien by de Hear
fanwege dyn sûnden.” “Mefrou,” sei ik, “binne Jo it ûnderwerp
fan dy beskuldiging?” “Nee” sei hja, “mar harkje nei de
wurden dy’t ik dy sizze sil.
God dy’t yn de himel wennet en alles dat bestiet út neat
makke hat en dat fanwege Syn hillige tsjerke noch
fermannichfâldiget en fergruttet, is lulk op dy, omdatsto tsjin my
sûndige hast." Ik antwurde har: “Mefrou, ha ik tsjin Jo
sûndige? Hoe? Of wannear
ha ik in ûnfoech wurd tsjin Jo sprutsen? Ha ik net altyd oan Jo toch as
in dame? Ha ik Jo net altyd
beskôge as in suster? Wêrom beskuldigje Jo my falsk fan kwea en
ûnhuerens?"
Mei in glimke antwurde se my: “In ferkearde begearte kaam op yn dyn
hert. Fynst ek net dat in rjochtfeardich man sûndiget as hy in
ferkearde begearte yn syn hert opkomme lit? Dat is sûnde
yn sa’n gefal en dy sûnde is grut,” sei se: “want de
gedachten fan in rjochtfeardich man hearre oprjocht te wêzen.Want troch
oprjocht te tinken wurd syn namme festige yn de himel
en de Hear sil him genedich wêze yn al syn dwaan en litten. Mar sokken
dy‛t ferkearde gedachten yn har geast
hâlde bringe harsels dea en finzenis; en dat is foaral it gefal mei
dyselden dy‛t har leafde rjochtsje op dizze
wrâld en grutsk binne op har rykdom en net útsjogge nei de segeningen
fan it kommende libben. Mar do, bid
ta God en Hy sil dyn sûnden ferjaan en de sûnden fan dyn hiele hûs en
fan alle hilligen."
HAADSTIK 2
Nei dat se dat sein hie waarden de himels wer sletten, en ik waard
oerweldige troch fertriet en eangstme en sei by mysels: "Hoe kin ik
rêden wurde as dizze sûnde my
tarekkene wurdt, hoe kin ik it mei God wer goedmeitsje, mei
it each op sokke grouwelige sûnden. Mei wat wurden kin ik de
Hear freegje, my genedich te wêzen." En wylst ik oer dy
dingen neitocht en dy oerlei yn myn geast,
seach ik foar my in hiel grutte wite troan, makke fan wite wolle, en
dêrop kaam in âlde frou, klaaid yn in
prachtich gewaad en mei in boek yn har hân, en hja siet dêr allinne en
groete my "heil Hermas". En fertrietlik en yn triennen sei ik: "Heil
mefrou." En hja sei tsjin my: "Wêrom bist sa drôfgeastich
Hermas? Want oars wiest altyd ferduldich en fleurich en
glimkjend,
wêrom no sa moedeleas en drôf?" Ik antwurde en sei: "O
mefrou, ik bin beskrobbe troch in tige goed
minske, dy‛t sei dat ik tsjin har sûndige hie". En hja sei:"Soks liket
ek nearne nei foar in tsjinner fan God. Mar
faaks is der begearte nei har opkaam yn dyn hert? Foar in tsjinner fan
God betsjut sa‛n winsk sûnde, want it is in
ferkearde en ferskriklike winsk, yn in oars alhiel suvere en deugsume
siel, om in misdied begean te wollen, en alhiel foar
Hermas om soks te dwaan, dy‛t himsels altyd foar alle kweade begearten
hoede hat en fol is fan
ienfâldigens en grutte ûnskuldigens."
HAADSTIK 3
"Mar dêrom is God net lulk op dy, mar opdatsto dyn soannen
bekeare soest, dy‛t safolle ûngerjochtichheid tsjin de Hear en
tsjin jimme, har âlden, bedreaun hawwe. En hoewolsto
dyn bern leafhast, hasto harren net warskôge, mar tastien dat hja
ferskriklik ferdoarn waarden. En dat is de
reden dat de Hear lulk op dy is, want Hy wol al dat kwea, dat yn dyn
hûs dien is, hielje, omdatsto, fanwege
harren sûnden en ûgerjochtichheden, kapot giest oan wrâldske soargen.
Mar no hat de barmhertigens fan de Hear nei dy
en dyn folk omsjoen en wol Hy dy sterkje en
wer yn Syn eare stelle. Tink dêr net te licht oer, mar hâld
goede moed en set dyn húshâlding teplak, want sa as in smid syn wurk
úthammeret en it makket sa‛t hy it hawwe wol,
sa sil in earlik deistich petear alle ûnrjocht oerwinne. Hâld
dus net op dyn soannen te fermoanjen; want ik wit dat se har
bekeare sille mei hiel har hert, en dat hja mei de hilligen opskreaun
wurde sille yn it boek fan‛e libbenen."
En doe sei se:" Wolsto dat ik dy foarlês?"
En ik sei: "Graach mefrou".
"Harkje dan en jou it ear nei de hearlikheid fan God." En doe
hearde ik fan har prachtige en wünderlike dingen, dy‛t ik lykwols net
allegear ûnthâlde koe. Want it wienen
allegear ferskriklike wurden, dy‛t in minske net ferneare
kin. Mar de lêste wurden wit ik noch, want dy wienen nuttich
en
freonlik: "Sjoch, de God fan de machten, dy‛t troch Syn ûneindich
grutte krêft en wysheid de wrâld skepen
hat, en yn Syn gloarjefolle ried Syn skepping mei skientme
omjûn hat, en troch Syn machtich wurd de himels befestige hat en
de fundaminten fan de ierde lein hat op de wetters, en yn Syn wysheid
en foarsjennigens de hillige tsjerke skepen hat en dy
segene, sjoch! Hy faget de himels en de bergen, de heuvels en de seeën
oankant, en alles wurdt sljochte
foar Syn útkarden, dat Hy harren de segeningen skinke mei dy‛t Hy
harren tasein hie, mei gloarje en bliidskip, as hja
de geboaden fan God mar hâlde, dy‛t hja yn grut leauwe oannaam hawwe."
HAADSTIK 4
Doe‛t hja ophâlde fan lêzen, kaam hja oerein fan de troan,
en fjouwer jongkeardels namen de troan op en brochten dy fuort
nei it easten. En hja rôp my by har en rekke myn boarst oan en sei
tsjin my:
"Hat myn lêzing dy foldien?" En ik sei tsjin har: "Mefrou, de
lêste wurden wienen my tige nei‛t sin, mar it begjin
wie wreed en hurd." Doe sei se tsjin my:"Dy lêsten wienen
foar de rjochtfeardigen,
mar de earsten foar de heidens en de ôffalligen." Wylst hja noch mei my
prate kamen der twa mannen en tilden har op‛e
skouders en brochten har dêr‛t de troan
hinne brocht wie, nei it easten. Mei in blier gesicht gie hja fuort, en
wylst hja fuortgie sei se tsjin my: "Gedraach dy as in man, Hermas!
IT
TWADDE FISIOEN
Nochris oer syn fersom om syn rabjend wiif en syn losbandige soannen te
bestraffen, en oer syn karakter
HAADSTIK 1
Doe‛t ik it oare jiers op‛e selde tiid wer it fjild yngyng, en
ûnderweis it fisioen fan dat ferline jier my wer yn it sin kaam, droech
de Geast my fuort en brocht my wer op it selde plak
dêr‛t ik doe ek west hie. En doe‛t ik dêr kaam bûchde ik de knibbels en
bea ta de
Hear, en ferhearlike Syn namme, omdat Hy my wurdich achte hie en my op
myn eadere sûnden wiisd hie. En
doe‛t ik oerein kaam fan dat gebed, seach ik dêr foar my de âlde frou,
dy‛t ik it jier dêrfoar ek
sjoen hie, hinne en wer rinnen wylst se lies yn in boek. En sy sei
tsjin my: "Kinsto in ferslach fan dizze dingen
útbringe oan de útkarden fan God?" Ik sei tsjin har: "Mefrou, safolle
kin ik nea ûnthâlde, mar
jou my it boek, dan kin ik it oerskriuwe." "Nim it,"sei se," en jou it
my werom." Doe naam ik it boek en triek my tebek yn
in part fan dat lân, en ik skreau it letter foar letter oer, mar de
sinnen snapte ik net. En ik wie der noch mar krekt
mei klear, of it boek waard my út‛e hannen skuord, mar de persoan dy‛t
dat die seach ik net.
HAADSTIK 2
Fyftsjen dagen letter, neidat ik in bulte fêste en bidden hie ta
de Hear, waard de betsjutting fan it skriuwen my iepenbierre. No, it
skriuwen hâlde dit yn: "Dyn sied, Hermas, hat
sûndige tsjin God, en hja hawwe de Hear lestere, en yn har
ferdoarnens hawwe hja har âlden bedroegen. En hja
waarden ferrieders fan har âlden, mar fan dat ferried hawwe se gjin
foardiel hân. En sels no hawwe se oan
harren sûnden lusten en smoarch ûnrjocht tafoege en sa is de
mjitte fan har ûngerjochtichheden fol wurden. Meitsje no dyn bern en
dyn frou, dy‛t dyn suster wêze moast,
dizze wurden bekend. Want hja past net op wat se seit en dêr docht hja
ferkeard mei, mar as hja dizze wurden
heard, sil se harsels betterje en ferjeffenis krije. Want asto harren
dizze wurden bekend makke hast, dy‛t de Hear my
opdroegen hat oan dy te iepenbierjen, dan sille harren alle sûnden dy‛t
hja earder bedreaun hawwe
ferjûn wurde en ferjeffenis sil skonken wurde oan
alle hilligen dy‛t sûndige hawwe oan‛t hjoeddedei, as hja
har bekeare mei har hiele hert, en alle twifel út harren geast
ferdriuwe. Want de Hear hat sward by Syn
hearlikheid,
mei it each op Syn útkarden, dat as immen noch sûndiget nei in bepaalde
fêststelde dei, dan sil hy net
mear rêden wurde. Want de bekearing fan de rjochtfeardigen hat syn
grinzen. De dagen foar de bekearing fan de
hilligen binne no hast om; mar foar de heidens sil bekearing mooglik
wêze oan‛t de lêste deis.
Dêrom moatte jo, oan harren dy‛t de tsjerke bestjoere, sizze harren
wegen nei rjochtfeardigens te rjochtsjen, dat hja de
folsleine belofte ûntfange meie mei grutte hearlikheid. Dêrom, stean
fêst, jimme dy‛t rjochtfeardigens dogge, en
twifelje net, dat jimme oergong mei de hillige ingels wêze mei. Lokkich
jimme dy‛t de kommende grutte benearing
trochstean sille, en lokkich hja dy‛t har eigen libben net wegerje
sille. Want de Hear hat sward by Syn Soan, dat
dyjingen dy‛t har Hear ferleagene hawwe, harren libben yn wanhoop
ferlitte sille, as dy ek no Him ferleagenje
sille yn de dagen dy‛t komme. Harren, dy‛t yn earder tiden de
Hear ferleagene hawwe, is God barmhertich west
yn Syn útsûnderlike sêftmoedigens en genede."
HAADSTIK 3
"Mar wat dy betreft Hermas, tink net mear oan it kwea dat dyn bern dy
oandien hawwe, en stean noed foar dyn suster, dat hja suvere wurde meie
fan harren eardere sûnden. Want
do silst harren ûnderrjochtsje mei in krekte ynstruksje, asto net
tinkste oan it kwea dat hja dy oandien hawwe. Want
it wrokjen oer kwea bewurket de dea. En do Hermas, hast sa‛n protte
benearingen trochstien troch de
wandieden fan dyn húshâlding, omdatsto oan harren gjin oandacht genôch
jûn hast, omdatsto it sa drok
hiest mei dyn eigen minne aksjes.
Mar do bist rêden, omdatsto de libbene God net ferlitten
hast, en om dyn ienfâld en grutte selsbehearsking. Dy dingen hawwe dy
rêden, asto stânfêst bliuwst en
hja sille al dyjingen rêde, dy‛t op deselde manier libje yn ûnskuld en
ienfâld. Dy‛t dy deugden besitte sille waaksje
yn krêft tsjin elke foarm fan kwea en sille dat bliuwe
oan‛t it ivige libben. Segene binne allegearre dy‛t
gerjochtichheid
dogge, want hja sille nea ferneatige wurde. En no moatsto tsjin Maximus
sizze: Sjoch, der komme benearingen, as it
dy goed tinkt, ferleagenje dan wer. De Hear is tichte by harren, dy‛t
by Him werom komme, sa as skreaun is
oer Eldad en Modat, dy‛t profetearren foar it folk yn de
wyldernis."
HAADSTIK 4
No, myn bruorren, waard my in iepenbierring jûn, wylst ik
slepte, troch in jonge man mei in kreas úterlik dy‛t tsjin my
sei: "Wa tochtsto dat dy âlde frou wie dy‛t dy it boek
jûn hat?"
En ik sei: "De Sibyl." Dêr bist mis mei,"sei er: "it is de Sibyl net."
"Wa is it dan" frege ik en hy sei: "It is de Tsjerke."Ik sei tsjin him:
"Wêrom is it dan in âld wiif?" hy sei: "Omdat hja skepen is foar alle
dingen, dêrom is se sa
âld, want foar har is de wrâld skepen."
En fuort dêrnei seach ik in fisioen yn myn hûs; en dy
âlde frou kaam en frege my of ik it boek al oan de
priesters jûn hie. Ik sei dat ik dat noch net dien hie. En sy
sei: "Dêr hast goed oan dien, want ik ha noch wat ta
te foegjen. Mar as ik klear bin mei al dy wurden, dan moatsto
dy oan al de
útkarden bekend meitsje. Dêrfoar moast se yn twa boeken skriuwe en it
iene moast oan
Clemens stjoere en it oare oan Grapte. En Clemens sil syn nei fiere
lannen stjoere, want hy hat tastimming om
soks te dwaan. En Grapte sil de widdowen en wezen bemoedigje.
Mar do silst dy wurden foarlêze yn de stêd, mei help
fan de prysters dy‛t de Tsjerke bestjoere.
IT
TREDDE FISIOEN
Oer it bouwen fan de triomfearjende tsjerke en oer ferskate
soarte fan ferwurpen minsken
HAADSTIK 1
It fisioen dat ik doe seach, myn bruorren, wie sa.
Nei dat ik fêste en de Hear faak bidden hie om de
iepenbiering,dy't Hy my troch de âlde frou beloofd hie, my te toanen,
ferskynde my dyselde nachts de âlde frou. En hja sei tsjin my:
"Omdatsto sa bang bist en sa graach alles witte wolst, gjin it fjild yn
dêr by jimme en om'e fyfde oere hinne sil ik dêr oan dy ferskine en dy
alles toane watsto sjen moast. Ik frege: "Mefrou, yn wat part fan it
lân moat ik wêze? "En hja sei: "Wer ast mar wolste."Doe keas ik in plak
dat geskikt wie en wat achterôf. Mar foardat ik it plak neame koe sei
se: "Ik sil komme wersto wolst." En sa gie ik dus it lân yn en telde de
oeren en kaam by it plak dêr't ik har tochte te moetsjen. En sjoch har
ivorentroan stie dêr al klear, mei in linnen kessen der op, en noch in
kleed fan fyn linnen dêr oerhinne.Doe't ik dat klearstean seach, mar
net ien der by, fielde ik my neat te rom en ik begûn te triljen en myn
hier stierjocht oerein en in skrik oerfoel my, doe?t ik seach dat ik
dêr alhiel allinne wie. Mar ik kaam ta mysels en tinkendoan de
hearlikheid fan God, krige ik wer moed, bûchde de knibbels, en bekende
myn sûnden oan God, sa as ik earder dien hie.
Dêrop ferskynde de âlde frou, mei de seis jongkeardels by har dy't ik
al earder sjoen hie. En hja stie achter my, en harke nei my, wylst ik
bea en myn sûnden belide foar de Hear. En hja rekke my oan en sei tsjin
my:"Hermas, bid net langer foar dyn sûnden, mar bid om
rjochtfeardigens, sa datst dêr fuort in poarsje fan yn'e hûs hawwe
meist."Dêrop naam se my by de hân, brocht my by de troan, en sei tsjin
de jongkeardels: "Begjinne jimme mar te bouwen." Doe't dy
jonges fuort wienen en wy tegearre, sei se:"Gjin sitten" Ik sei:
"Mefrou stean my ta dat ik âlderen earst plak nimme lit." "Doch wat ik
siz, sei se, "gean sitten." Doe't ik rjochts fan har sitten gean soe,
hâlde se my mei de hân tsjin en liet my lofts fan har sitte. Doe't ik
dêr oerneitocht en my rekke fielde omdat ik net rjochts fan har sitte
mocht, sei se: "Fielst dy rekke Hermas? It plak oanmyn rjochterhân is
foar guon dy't it God al nei?t sin dien hawwe en dy't lit hawwe foar
Syn Namme; en do hast noch hielwat te ferstriken foar datsto by harren
sitte kinst. Mar bliuw sa asto no bist yn dyn ienfâldigens en
dan silst by harren sitte, en by al dyjingen dy't dyselde
dingen dogge en ferdrage wat hja ferdroegen hawwe.
HAADSTIK 2
"Wat hawwe hja ferdroegen?" frege ik. "Harkje,"sei se, "
giseljen, finzenskip, grutte benearingen, krusiging, en wylde bisten,
foar de namme fan God. En dêrom is oan harren it diel fan de hilligen
oan de rjochterhân takend, sa as oan allegearre, dy’ t lije sille om de
namme fan God. En de oaren is in plak oan de lofterhân tawiisd. Mar
foar dejingen dy’ t rjochts sitte, en foar dejingen dy’ t lofts sitte,
jilde de selde jêften en beloften; allinne dy’t sitte oan’e
rjochterhân en hawwe mear eare. No wolsto graach by harren
oan’e rjochterhân sitte, mar do hast noch gâns tekoartkommings. En do
silst skjinwosken wurde fan dyn tekoartkommings; en al dyjingen dy’t
net ta twifel ferfalle, sille wosken wurde fan harren
ûngerjochtichheid, oan’t op dizze dei." Nei’t se dat sein hie woe se
fuort gean, mar ik foel foar har fuotten del en smeekte har
by de Hear, dat se my it fisioen sjen litte soe, dat se my tasein hie.
Doe krige se my wer by de hân, luts my oerein en liet my wer oan har
lofterhân sitte, naam in prachtige stôk en sei: "Sjochsto wat gruts’"
En ik sei:"Mefrou, ik sjoch noch neat." En sy sei:"Sjochsto dêr rjocht
foar dy út dy grutte toer net, dy ‘t boud is op it wetter, fan
prachtige kantige stiennen." Want dy toer wie yn it fjouwerkant boud
troch de seis jongkeardels dy’t mei har kaam wienen, mar tûzenen fan
manlju droegen stiennen oan, guon fisken se út de djipte, oaren sochten
se op it lân en hja droegen se oer oan de seis jonge mannen.
Dy namen se oan en bouden; en dyselden dy út de djipte ophelle wienen,
pleatsten se krekt sa’t se wienen, want dy wienen polijste en pasten
presys by de oare stiennen, en hja pasten sa goed yninoar, dat de
foegen net te sjen wienen, sadat it like of’t de toer út ien
stien opboud wie. Mar de stiennen dy’t út’e grûn kaam wienen,
ûndergienen in oar lot; want de jonge mannen wegeren guon
dêrfan, guon pasten hja yn de bou, oaren sloegen hja stikken
en smieten hja fier by de toer wei. En sa leinen der om de
toer hinne in protte stiennen, dy’t hja net brûkten, want guon wienen
rûch, oaren sieten skuorren yn, guon wienen te koart, oaren wienen wyt
en rûn, mar pasten net yn’e toer. Boppedat seach ik oare stiennen fier
fuort smiten fan de toer en op de wei fallen, mar hja bleaunen net op’e
wei lizzen, mar waarden út it paad rolle. En ik seach oaren yn it fjoer
fallen en brânen, oaren foelen tichtby it wetter, mar koenen
net yn it wetter rolle wurde ek al woenen hja graach nei
ûnderen rôle wurde en yn it wetter komme.
HAADSTIK 3
En doe’t se my dit sjen litten hie, woe se fuort gean, mar ik
sei tsjin har: "Wat haw ik der oan dat ik dit alles sjoen ha, mar net
wit wat it betsjut’" Sy sei: "Do bist in tûk mantsje, datsto alles
witte wolst oer dy toer." "Fansels, Mefrou,"sei ik," dat ik
it fertelle mei oan de bruorren, dat as hja dit hearre, hja de Hear
kenne meie yn Syn grutte hearlikheid." En hja sei: "Yndied,
in protte sille it hearre, en as hja it hearre, sille guon bliid wêze
en guon sille skrieme. Mar sels dy sille, as hja harkje en har bekeare,
wer bliid wurde. Hear dan de likenissen fan de toer, want ik sil dy
alles iepenbierje en fal my dan net wer lestich oer iepenbierings, want
ek oan iepenbierings is in ein, omdat hja ferfuld binne. Mar do silst
wol net ophâlde te freegjen om iepenbierings, want do bist skamteleas.
De toer dysto bouwen sjoen hast, dat bin ik, de tsjerke, dy’t
oan dy ferskynd bin no, en by in eardere gelegenheid. Freegje dus alles
watsto witte wolst oer de toer, dan sil ik it dy ferklearje, datsto dy
ferbliidzje meist mei de hilligen." Ik sei tsjin har:"Mefrou, omdat Jo
my ienris tasein hawwe my al dizze dingen te ferklearjen, liz it út."
Hja sei: "Alles dat iepenbierre wurde moat sil iepenbierre wurde, mar
lit dyn hert by God wêze, en twifelje net, watsto ek sjen silst." Ik
frege har:"Werom is dy toer op it wetter boud, Mefrou’"’Hja
antwurde:"Ik sei it dy al earder en noch ûndersikest mei
soarch, dêrom sykjendewei silsto de wierheid fine.’Harkje dan werom dy
toer op it wetter boud is. Dat is omdat dyn libben ferlost is, en wêze
sil, troch wetter.’Want de toer is fundearre op it wurd fan de
almachtige en glorieuse Namme en wurdt byinoar hâlden troch
de’ûnsichtbere krêft fan de Hear."
HAADSTIK 4
As antwurd sei ik tsjin har: "Dat is prachtich en wûnderlik. Mar
wa binne dy seis jonge mannen dy‛t oan it bouwen binne?" En
sy sei:"Dat binne de hillige ingels fan God, dy‛t it earst skepen
binne, oan wa‛t de Hear Syn hiele skepping tabetroud hat, dat
hja dy skepping fergrutsje, opbouwe en bestjoere
soenen. Troch harren sil de bou fan de toer foleindige wurde."
"Mar wa binne dan dyselden dy‛t de stiennen oandrage?"
"Dat binne ek hillige ingels fan de Hear, mar dy earsten binne
útnimmender as dizzen. De bou fan de toer sil klear komme, en dan sille
allegearre om de toer
hinne har ferbliidzje, en hja sille God ferhearlikje, omdat de toer
klear is."
Ik frege har en sei:"Mefrou, ik soe graach witte wolle wat der bard mei
dy stiennen en wat dy ferskate soarten fan stiennen betsjutte."
Hja joech as antwurd:"Net omdatst it mear fertsjinnest as alle oaren,
sil dit oan dy iepenbierre wurde,-- want der binne guon foar dy, en
better as dy, oan wa ‛t dizze fisioenen iepen
bierre wêze soenen,-- mar opdat de namme fan God ferhearlike wurde mei,
wurdt dizze iepenbierring oan dy dien en
dat ek mei fanwege de twifelers, dy‛t yn har herten oerlizze of‛t dizze
dingen wêze sille of net. Siz
harren dat al dizze dingen wier binne, en dat net ien derfan besiden de
wierheid is. Hja binne allegear fêst en seker
en boud op in sterk fûnemint."
HAADSTIK 5
"En hear no wat de stiennen yn it gebou betsjutte. Dy kantige wite
stiennen dy‛t sa krekt yninoar passe, dat binne apostels, biskoppen,
learaars, en diakens, dy‛t yn godfruchtige
suverens libbe hawwe, en dy‛t wurke hawwe as biskoppen, learaars en
dekens; kein en earwurdich foar de
útkarden fan God. Guon binne al ferstoarn, oaren binne noch yn libben.
En hja binne it altyd meiinoar iens west en hawwe
yn frede meiinoar libbe en nei mekoar harke. En dat is de reden dat hja
sa presys passe yn it gebou fan de
toer."
"Mar wa binne dan dy oare stiennen dy‛t út de djipte ophelle
waarden en yn it gebou lein waarden en pasten by de stiennen dy‛t
earder yn de toer oanbrocht wienen?"
"Dat binne dyjingen dy‛t lit hawwe foar de saak fan de Hear."
"Mar ik woe ek graach witte, Mefrou, wa‛t dy oare stiennen binne dy‛t
fan it lân ôf oanbrocht waarden."
"Dyselden, sei hja, dy‛t oan it gebou geane sûnder polijste te
wêzen, dat binne dyjingen dy‛t God goedkard hat, omdat hja de rjochte
wegen fan de Hear gienen en dienen nei Syn
geboaden."
"Mar wa binne dat dy‛t klear lizze om oanbrocht en pleatst te wurden yn
it gebou?"
"Dat binne dyselden dy‛t leauwich binne mar noch mar krekt ta it
leauwen kaam binne en hja wurde troch de ingels oanmoanne om
goed te dwaan, omdat der gjin ûnrjocht yn harren
fûn is."
"Wa binne dat dan dy‛t hja wegeren en fuortsmieten?"
"Dat binne hja dy‛t sûndige hawwe, mar har bekeare wolle.
Dêrom binne hja net fier fan de toer ôf smiten, want hja kinne
noch brûkber wêze yn de bou, as hja har
bekeare. Want dizzen dy‛t har bekeare sille, sille as hja har bekeare,
sterk
wêze yn it leauwe, as hja har no bekeare, wylst de toer noch boud
wurdt. Want as it bouwen dien is sil der foar gjinien
mear plak wêze, mar hy sil ôfwiisd wurde. Lykwols, dit
foarrjocht jildt allinne foar dyselden dy‛t ticht by de
toer lizze."
HAADSTIK 6
"En asto witte wolst wa‛t dat binne, dy‛t ôfsnien binne en
fier fan de toer ôf smiten? Dat binne de bern fan de
ûngerjochtichheid, dy‛t mar sabeare
leauwe en it kwea net litte wolle. Om dy reden binne hja net bewarre,
want hja kinne net brûkt wurde yn it gebou
fanwege harren ûngerjochtichheden. Dêrom wurde hja ôfsnien en fier
fuort smiten om de grime fan de Hear, want hja
hawwe Him lulk makke. Mar ik sil dy no útlizze oer de oare stiennen,
dysto by protten
lizzen seachst en dy‛t net oan it gebou gienen. Dy‛t rûch
binne, dat binne hja dy‛t de wierheid witten hawwe, mar
dêr net by bleaun binne en har net by de hilligen jûn hawwe. Dêrom
kinne hja net brûkt wurde.
"En wa binne dat dy‛t skuorren hawwe?"
"Dat binne hja, dy‛t it yn har hert mei de oaren net iens binne, en
gjin frede hawwe mei harsels; hja hâlde yndied frede mei mekoar, mar as
hja by inoar wei binne, bliuwe der ferkearde
gedachten yn har hert. Dat binne de skuorren yn de stiennen. Mar dy‛t
ôfkoarte binne, dat binne dyselden dy‛t wol leaud hawwe,
en foar it grutste part rjochtfeardich binne, mar
foar in grut part ek ûnrjochtfeardich, dêrom binne hja
ôfkoarte en net hiel."
"Mar wa binne dat, Mefrou, dy‛t sa moai wyt en rûn binne en dochs
net passe yn de bou fan de toer?"
Sy antwurde en sei: "Hoe lang silsto ûnoazel en dom bliuwe en
oanhâlde alle soarte fragen te stellen en neat begripe? Dat
binne dyselden dy‛t yndied wo it leauwen hawwe, mar hja hawwe ek
wrâldske rykdommen en dêrom, as de benearingen komme, sille
hja fanwege har rykdommen en drokten, de Hear
ferleagenje.
Ik antwurde en sei: "Wannear sille dy dan brûkber wêze yn
it gebou, mefrou?"
"As de rykdom dy‛t harren no misliedt beheind wurde sil, dan sille hja
brûkber wêze foar God. Want in rûne stien kin net kantich wurde as der
gjin stikken ôfslein wurde, sa kinne
ek dizzen dy‛t ryk binne yn dizze wrâld net brûkber wurde foar de Hear,
as de rykdom der earst net ôfsnien wurdt.
Lear dit fan dyn eigen gefal. Doesto ryk wiest, wiest ûnnut,
mar no bisto brûkber en passend foar it
libben. Wêz brûkber foar God; want do silst ek brûkt
wurde as ien fan dizze stiennen."
HAADSTIK 7
"No, de oare stiennen dysto seachst, dat fier fan de toer smiten
waarden en op de iepenbiere wei foelen en dêrwei fierder rolle waarden,
dat binne dyselden dy‛t wol leaud hawwe, mar
troch twifel de rjochte wei ferlitten hawwe. En tinkend dat hja in
bettere wei fine kinne, dwoarmje hja om en
ferdwale yn‛e wyldernis dêr‛t gjin wei te finen is.Mar dyselden dy‛t yn
it fjoer foelen en ferbaarnden, dat binne dyselden
dy‛t de libbene God foargoed ferlitten hawwe, sels de
gedachte oan berou komt net op yn har hert, omdat hja
har alhiel wije oan har lusten en de misdieden dy‛t hja begeane. Wolsto
witte wa‛t de oaren binne dy‛t by it wetter foelen mar der net
ynrolje koenen? Dat binne hja dy‛t it wurd heard hawwe, en wol doopt
wurde woenen yn‛e
namme fan de Hear, mar as de ûnthâlding dy‛t easke wurdt troch de
wierheid har yn‛t
sin komt, lûke hja har tebek, en libje wer nei har eigen
sûndige begearten." Hja beeinige de útlis oer de toer, mar ik
ûmbeskamsum as
ik noch wie, frege har:"Is berou mooglik foar al dy stiennen
dy‛t oankant smiten binne, dy‛t net pasten yn de bou fan de
toer en kinne hja noch in plak yn de toer krije?"
"Berou," sei hja,"is noch mooglik, mar yn dizze toer kinne hja net mear
in passend plak fine. Mar yn in oar en folle leger plak sille hja lein
wurde, en dat ek
allinne neidat hja straft binne en ophâlden binne fan sûndigjen. En om
dizze reden kinne hja pleatst wurde, omdat
hja diel hân hawwe oan it rjochte Wurd. En allinne dan sille hja
ferlost wurde út de straf, as de
gedachte oan berou fan de misdieden dy‛t hja begien hawwe, yn har
herten opkommen is. Want as dat net yn harren herten
opkomt, kinne hja net rêden wurde fanwege de hurdens fan harren
herten."
HAADSTIK 8
Doe‛t ik ophâlde fan freegjen oer al dy dingen, sei se tsjin my:"
Wolsto oars noch wat sjen?"
En ik wie ochsa nijsgjirrich om noch wat mear te sjen, dat myn antlit
striele fan blidens.
Sy seach my oan mei in glim en sei: "Sjochst dy sân froulju wol
dêr by dy toer?"
Ik sei: "Jawol mefrou".
"Dy toer", sei hja, " wurdt troch harren ûnderhâlden
neffens it gebod fan de Hear. Harkje marris wat elk fan har te dwaan
hat. De earste dy‛t har hannen gear hat wurdt Leauwe neamd, troch
har wurde de útkarden fan God rêden. De twadde, dy‛t har klean opbûn
hat en mei krêft wurket,
wurdt Selsbehearsking neamd, hja is de dochter fan Leauwe, in elk dy‛t
har foarbyld folget sil lokkich wurde yn it libben,
want hy sil himself ûnthâlde fan kwea dwaan, omdat hy leaut
dat as hy him ûnthâldt fan kweade begearten,
hy it ivige libben beërvje sil."
"Mar dy oaren," sei ik, "wa binne dat mefrou?"
En hja sei tsjin my: " Dat binne dochters fan mekoar, de earste wurdt
Ienfâld neamd, de oare Unskuld, de tredde Keinens, de fjirde Begryp, de
lêste Leafde. Asto de wurken fan
har mem dochst, silst ynsteat wêze te libjen.
"Ik soe graach witte wolle mefrou," sei ik, " wat fan krêften elk
fan harren hat."
"Hear,"sei hja,"wat krêft hja hawwe, dy krêften wurde
regele de iene troch de oare en folgje mekoar yn de folchoarder fan
berte. Want fan Leauwe komt Selsbehearsking, en fan
Selsbehearsking komt Ienfâld, fan Ienfâld komt Unskuld, fan Unskuld
Keinens, fan Keinens Begryp, en
fan Begryp komt Leafde. En de dieden dêrfan binne earlik en suver en
goddelik. In elk dy‛t him dêr op
taleit en bysteat is by har wurken te bliuwen, dy sil wenje yn de Toer
mei de hilligen fan God.
En doe frege ik har nei de tiden, of dit no de ein wie.
Hja rôp lûd: "Domme keardel! Sjochst net dat der noch oan
de Toer boud wurdt? As de Toer klear is en ôfboud, dan komt de ein; en
ik fersekerje dy, dy sil mei gauwens klear wêze.
Freegje my neat mear, litte do en alle hilligen tefreden wêze mei wat
ik dy yn it sin brocht ha en mei myn
fernijing fan jimme geast. Mar betink wol dat net allinne yn
dyn belang dizze iepenbierrings dien binne, mar hja binne oan
dy dien, datsto se oan allegearre toane silst. Want, en dêr moatst goed
omtinke, ik gebied dy al dizze wurden
dy‛t ik dy siz oer trije dagen, oan de hillingen oer te bringen, dat as
hja dy hearre en der nei dogge, hja wosken wurde meie
fan harren ûngerjochtichheid en do mei harren."
HAADSTIK 9
"Harkje nei my myn soannen, ik ha jim opbrocht yn ienfâldigens en
ûnskuld en keinens mei it each op de genede fan de Hear, dy‛t Syn
gerjochtichheid op jimme falle litten hat, dat
jimme rjochtfeardich en hillich makke wurde soenen fan al jimme
ûnrjochtfeardigens en minnens, mar jimme
wolle net ophâlde mei jim ûngerjochtichheden. No harkje dêrom nei my,
en hâld frede mei mekoar, en sykje
mekoar op, en draach mekoars lêsten, en hâld wat God jim jout net foar
jim sels allinne, mar jou rynsk oan dy‛t it
nedich binne. Want troch tefolle iten krije guon weak
fleis en bedjerre har lichem, wylst it fleis fan oaren, dy‛t
neat
te iten hawwe, weitart omdat hja nea genôch krije en dêrtroch
kwynt har lichem wei. Sa‛n oerdiedigens yn iten is
dus skealik foar jimme, dy‛t by de bult hawwe en net omdiele wolle oan
dy‛t gebrek lije. Tink dêrom oan it kommende
oardiel. Jimme dy‛t in foaroansteande posysje hawwe, sykje de
hongerjenden op, salang as de Toer noch net
ôfboud is, want as de Toer klear is soenen jim goeddwaan wolle, mar
gjin gelegenheid mear krije. Pas mar op, jimme dy‛t grut geane op jim
rykdom, dat dyjingen dy‛t
gebrek lije net klije en dat harren klachten opstige nei de Hear en
jimme mei al jimme guod bûten de poarte
fan de Toer sletten wurde.Dêrom siz ik no tsjin jimme dy‛t de tsjerke
bestjoere en de
foaroansittingen begeare: Doch net lykas de fergifmingers, want dy
drage harren fergiftige krûden yn doazen,
mar jimme, jimme ha jim krûden en fergif yn jimme hert. Want jimme
binne behurde, en wolle jim herten net himmelje
en dêr ienriedigens en suverens fan hert ynbringe, dat jim de genede
fan de heechste Kening hawwe
mochten. Berntsjes, tinkderom dat jimme ûnienigens jimme net
fan it libben
berôved. Hoe sille jim de útkarden fan de Hear ûnderwize, as jimme sels
gjin ûnderwiis hân
hawwe. Underwiis dêrom mekoarren en hâld frede mei
mekoar, dat ik ek, as ik mei bliidskip stean foar ús Heit,
rekkenskip jaan mei foar jimme oan de Hear."
HAADSTIK 10
En doe‛t hja ophâlde mei my te praten, kamen de seis jonge mannen
dy‛t oan it bouwen wienen en begelaten har nei de Toer en fjouwer oaren
namen de troan op en droegen dy ek nei
de Toer. De gesichten fan dy lêsten koe ik net sjen, want dy wienen fan
my ôfkeard.
En doe‛t hja fuort gie frege ik har noch, my de betsjutting te
ferklearjen fan de trije foarmen wêryn‛t hja oan my ferskynd
wie.
As antwurd sei se tsjin my: "Wat dat betreft, moast in oarenien freegje
om dy te fertellen wat dy betsjutte."
Want, bruorren, yn it earste fisioen, it jiers dêr foar, wie hja
my ferskynd as in hiel âlde frou dy‛t op in stoel siet. Yn it twadde
fisioen wie har gesicht jeugdich, mar har fel en hier
âldsk, en hja stie, salang as hja mei my prate. Sy
wie ek folle fleuriger as de earste kear. Mar yn it tredde
fisioen wie se alhiel jeugdich en tige kreas, behalve dat se noch it
hier hie fan in âlde frou, mar har antlit striele
fan blidens en hja siet op in troan. No muoide my dat tige om dy
ferskiningen, want ik woe graach witte wat
dy ferskinings betsjutten.
En doe seach ik de âlde frou wer, yn in fisioen by nacht en hja
sei tsjin my:"Elk gebed heart dien te wurden yn dimmenens; fêstsje
dêrom, dan silsto fan de Hear krije
dêrsto om fregest.
Dêrom fêste ik in dei. En dyselde nachts ferskynde my
in jonge man, dy‛t sei: "Werom freegje Jo yn gebed sa faak om
iepenbierings? Tink derom dat jo by safolle dingen
te freegjen jo lea gjin skea dogge, wês tefreden mei
dizze iepenbierrings. Soenen jo wol bysteat wêze ta
noch grutter iepenbierrings dan‛t jo sjoen hawwe?"
Ik antwurde en sei: "Mynhear, ik freegje mar ien ding, dat my in
folsleine útlis jûn wurdt fan de trije foarmen fan dizze ferskinings."
Hy antwurde my:"Hoe lang bliuwe jim sûnder begryp. Mar it is jim
twifel dy‛t jim sa dom makket, omdat jimme jimme herten net rjochte
hawwe op de Hear."
Mar ik antwurde en sei tsjin him: "Fan jo, mynhear, sille wy dy dingen
krekter te witten komme."
HAADSTIK 11
"Harkje dan,"sei er,"oer dy trije foarmen, dêrsto nei fregest.
Werom ferskynde hja oan dy yn it earste fisioen as
in âlde frou dy‛t op in stoel siet? Omdat dyn geast no
âld is en ferskrânfele en syn krêft ferlern
hat, as gefolch fan dyn swakheden en twifels. Want, lykas
âlde minsken,
dy‛t gjin hope hawwe harren krêft te fernijen en neat oars ferwachtsje
as har lêste sliep, sa hasto, ferswakke troch
wrâldske beuzichheden, dy sels oerjûn oan ûnferskilligens, en hasto dyn
soargen net by de Hear brocht.
Dêrtroch is dyn geastkrêft brutsen en do bist âldsk wurden troch dyn
soargen."
"Dan woe ik graach witte, mynhear, wêrom hja op in stoel siet."
Hy antwurde: "Omdat in swak persoan altyd op in stoel sit fanwege syn
swakte, dat hy steun fine mei yn syn slappens. Sjoch dêr ha jo de foarm
fan it earste fisioen."
HAADSTIK 12
"No yn it twadde fisioen seachsto har stean mei in jeuchdich gesicht,
en fleuriger as earder, mar se hie noch it fel en it hier fan in ald
minske." "Harkje,"sei hy," ek nei dizze
likenis: As immen âld wurdt dan wanhopet hy oan himsels fanwege syn
swakkens en earmoed, en hat oars gjin
foarútsichten as de lêste dei fan syn libben. Dan ynienen kriget hy in
erfenis; en as hy dat heard springt er oerein,
wurdt tige bliid en syn krêft nimt ta.En no hinget hy net mear wat om,
mar komt oerein, en syn geast, alhast
ferneatige troch syn eardere dwaan, wurdt fernijd en hy sit
net langer, mar wurket krêftich. Sa
barde it mei dy, doest de iepenbierring heardest dy‛t God dy
skonk. Want de Hear hie meilijen mei dy, en fernijde dyn geast
en do leist al dyn swakheden oankant. Moed riisde yn dy op en do
waardst sterk yn it leauwe. En de Hear dy‛t
dyn sterkte seach ferblide Him. En dêrom toande Hy dy it
bouwen fan de Toer en hy sil dy noch
oare dingen toane, as jim meiinoar yn frede bliuwe mei hiel
jim hert."
HAADSTIK 13
"No, yn it tredde fisioen seachst har noch jonger en sy wie eal en
fleurich en hja hie in kreas foarkommen. Want, as ien dy‛t
fertrietlik wie, ynienen goed nijs heart,
is hy fuort syn eardere fertriet fergetten en sjocht nei neat oars út,
as nei it goede nijs dat hy hearde, en hy is
foargoed fersterke foar de takomst en syn geast is fernijd troch de
bliidskip dy‛t oer him kaam is; sa hasto de fernijing
fan dyn geast ûntfongen, troch it sjen fan dizze goede dingen. En dasto
har op in troan sitten seachst, dat
betsjut dat har posysje ien fan krêft is, want in troan hat fjouwer
poaten en stiet stevich. Ommers ek de wrâld
wurdt byinoar hâlden troch fjouwer eleminten. Dêrom, dyselden dy‛t har
folslein en mei har hiele hert bekeare,
sille jong wurde en stânfest. Hasto no de iepenbierring dy‛t dy jûn is
folslein? Meitsje dan gjin fierdere
drokte om iepenbierrings. As eat iepenbierre wurde moat, sil it oan dy
iepenbierre wurde."
IT
FJIRDE FISIOEN
Oer de Besiking en Benearing dy‛t op komst binne foar de Minsken
HAADSTIK 1
Twintich dagen letter seach ik noch in fisioen, bruorren, in
útbylding fan de benearing dy‛t op komst is. Ik wie op wei nei it
lânhûs oer de wei nei Campania. Dat
hûs leit sawat 2 km fan de grutte wei ôf. En dat gebied wurdt kwalik
bereizge. En wylst ik dêr allinne
rûn, bea ik de Hear de iepenbierrings te foltôgjen, dy‛t Hy my dien hie
troch Syn hillige tsjerke, dat Hy my fersterkje
mocht en bekearing jaan oan al Syn tsjinners dy‛t ôfdwaald
wienen, dat Syn grutte en romrofte namme
ferhearlike wurde mocht, omdat Hy tastien hie my Syn wunders te toanen.
En wylst ik Him ferhearlike en Him tanke, hearde
ik eat as in stim dy‛t my antwurde: "Twifelje net Hermas," en ik begûn
by mysels te tinken en te
sizzen: "Wat reden ha ik om te twifeljen, ik dy‛t
befêstige bin troch de Hear, en dy‛t sokke hearlike dingen sjoen
ha." Ik gie noch in eintsje fierder bruorren, en sjoch, ik seach in
stofwolk
opstigen oan‛t de himel ta, en ik tocht by
mysels: soe der in keppel fee oankomme dy‛t sa folle stof opjeie? It
wie in pear hûnderd meter fan my ôf. En sjoch, ik seach
it stof heger en heger optwirjen, sa dat ik tochte dat
it eat wie dat troch God stjoerd wie. Mar doe kaam de sinne der in
bytsje troch, en ik seach in geweldich bist, as in walfisk sa grut en
út syn bek kamen fjurrige
sprinkhoannen. Mar it bist wie wol hûnderd foet lang, en syn kop like
wol in grutte krûk. En ik begûn te skriemen en de Hear oan te roppen om
my fan dat
bist te rêden. En doe tocht ik wer oan it wurd dat ik heard hie:
"Twifelje net
Hermas." En , bruorren , dêrtroch klaaid mei it leauwe yn de
Hear en tinkend oan de grutte dingen dy‛t Hy my leard hie,
wachte ik it bist moedich ôf. No dat bist kaam der oan mei sa‛n
barstend geweld, it koe wol in hiele
stêd ferwoaste. Ik gie nei it bist ta en it meunsterachtige bist joech
him del oer de
grûn, liet neat oars sjen as syn tonge, en it roede him net, oan‛t ik
it foarby wie. No hie dat bist fjouwer kleuren
op syn kop; swart, dan fjoerread en bloedrich, dan goudgiel, en as
lêste wyt.
HAADSTIK 2
En neidat ik it bist passeard wie en sawat tritich foet fierder gien
wie. Sjoch, dêr kaam my in faam temjitte, fersierd as of‛t se út har
breidskeamer kaam, alhiel yn it wyt
klaaid, en mei wite sandalen, besluiere oan‛t op‛e foarholle,
en hja hie in hoed op‛e holle en sniewyt hier. En ik wist fan myn
eardere fisioenen dat dit de tsjerke wie en dat
makke my fleuriger. Hja begroete my en sei: "Heil, o man!"
En ik beantwurde har begroeting en se: "Heil mefrou!"
En sy antwurde en sei tsjin my: "Is dy neat tsjinkaam?"
Ik sei: "Der kaam my in bist temjitte sa grut, dat it hiele
folken ferneatigje koe, mar troch de krêft fan de Hear en Syn grutte
genede bin ik der oan ûntkaam."
"Do bist der goed fan ûntkaam" sei se, "omdatsto dyn soargen op
God lein hast, en dyn hert iepene hast foar de Hear, yn it leauwe
datsto troch neat oars rêden wurde kinst as
troch Syn gloarjerike namme. Dêrom hat de Hear Syn ingel stjoerd, dy‛t
gesach oer dat bist hat en dy‛t Tegri neamd
wurdt en dy hat it syn bek tasletten, sadat it dy net ferskuorre koe.
Do bist ûntkaam oan de grutte benearing troch
dyn leauwe en omdatst net twifelste yn de oanwêzigens fan
sa‛n bist. Gean dêrom hinne en fertel de
útkarden fan de Hear fan Syn machtige dieden, en siz
tsjin harren dat it bist it type is fan de grutte benearing dy‛t op
komst is. As jimme jim reemeitsje en jim bekeare mei jim hiele hert en
jim keare ta de Hear, dan sil it mooglik
wêze foar jimme om der oan te ûntkommen, as jimme herten suver en
sûnder smet binne, en jimme de lêste dagen
fan jimme libben ûnbesprutsen trochbringe yn tsjinst fan de Hear. Smyt
jim soargen op de Hear en Hy sil der mei rêde.
Fertrou op de Hear, jimme dy‛t twifelje, want Hy is fol fan krêft en
sil Syn grime fan jim ôfkeare en
bestraffing stjoere foar de twifelers.Wee dejingen dy‛t dizze wurden
hearre, en se net achtslagge, it wie
foar harren better dat hja net berne wiernen."
HAADSTIK 3
Ik frege har oer de fjouwer kleuren dy ‛t it bist op syn kop
hie,
en sy antwurde en sei tsjin my: "En jo binne al wer nijsgjirrich nei
sokke dingen."
"Ja, mefrou," sei ik," meitsje my bekend wat hja betsjutte."
"Harkje," sei se, "it swarte is de wrâld dêr‛t wy no yn
libje, it fjoerreade en bluodrige jout oan dat dy wrâld fergean sil yn
bloed en fjoer: Mar it gouden part binne jimme, dy‛t
ûntkaam binne út dizze wrâld. Want sa as goud
lottere wurdt troch it fjoer, en sa brûkber wurdt, sa binne jimme dy‛t
dêryn wenje lottere. Dêrom, dyselden dy‛t
stânfêst bliuwe en troch it fjoer gien binne, dy sille dêrtroch suvere
wurde. Want sa as goud syn slak kwyt wurdt, sa sille jimme alle
fertrietlikens en benaudens kwyt reitsje en sa sille jimme
suverskjin wêze om te passen yn de bou fan
de Toer. En it wite part is de takomstige tiid, dêr‛t de
útkarden fan God yn wenje sille, omdat hja, dy‛t útkard
binne troch God foar it ivige libben, smetteleas en suverskjin wêze
moatte. Dêrom, hâld net op oer dizze dingen te sprekken foar de earen
fan de hilligen. Want dit is de
útbylding fan de grutte benearing dy‛t komme sil. As jimme it
wolle sil it meifalle. As jim tinke oan de dingen dy‛t fan
te foaren beskreaun binne."En wylst se dat sei gie se fuort. Mar ik
seach net wer‛t se hinne gie.
En doe wie der in gelûd, en ik draaide my mei skrik
om, omdat ik tocht dat it bist deroan kaam.
IT
FYFDE FISIOEN
Oer de geboaden
 Neidat ik
thús bidden hie, en op myn bank
siet, kaam der in man
yn mei in skitterjend oansjen, klaaid as in hoeder,
mei in
wyt geitefel en in tas om‛e skouders en in stôk yn‛e
hân en hy groete my. En ik beantwurde syn groetnis. En hy gie
by my sitten, en sei tsjin my: "ik bin troch de
alderheechste ingel stjoerd om by dy te wenjen yn‛e dagen dyst noch te
libjen hast."
Mar ik tocht dat hy kaam om my te hifkjen, en sei tsjin him: "Wa binne
jo? Want ik ken him oan wa‛t ik tabetroud bin."
Hy sei: " Sjogge jo net wa‛t ik bin?"
"Nee,"sei ik.
Hy sei: " Ik bin de hoeder oan wa‛t jo tabetroud binne." En wylst hy
spriik feroare syn stal, en doe seach ik dat hy it wie, oan
wa‛t ik tabetroud wie. Fuort waard ik kjel en krige it
benaud, oerweldige troch fertriet en
spyt, dat ik him sa dwars en ferkeard antwurde hie. Mar hy sei: " Lûk
it dy mar net sa oan, mar krij nije
krêft troch de geboaden dy‛t ik dy jaan sil. Want ik bin stjoerd," sei
hy," om dy nochris sjen te litten alle dingen
dyst earder sjoen hast, en foaral dyselden dêrfan, dy‛t foar dysels fan
belang binne. Mar foar alles: do
moast myn geboaden en gelikenissen opskriuwe en ek alle oare dingen
dy‛t ik dy sjen litte sil moast opskriuwe. Mei
dit doel gebied ik dy fan te foaren myn geboaden en likenissen op te
skriuwen, dast se maklik neilêze kinst en
bysteat wêze se te ûnthâlden." Dêrom skreau ik dy geboaden en
likenissen op, krekt sa as hy sein
hie. As jimme dus, as jim dizze dingen heard hawwe, se allegear hâlde
en dêryn libje, en dy beoefenje mei in suver gewisse, dan sille jim al
de dingen dy ‛t de Hear beloofd hat krije.Mar as jim, nei se heard te
hawwen, jim net bekeare, mar troch geane
mei jim sûnden, dan sille jim fan de Hear de tsjinoerstelde dingen
krijen. Al dizze dingen liet de hoeder,
de ingel fan berou, my opskriuwe.
DE HOEDER
IT
TWADDE BOEK DE
GEBOADEN
IT EARSTE GEBOD
Oer it leauwen yn God
Foar alles: Leau dat der mar ien God is, dy‛t alles skepen hat en
foleindige en alles makke hat út neat. Hy allinne is bysteat om dat
alles te befetsjen, mar Hysels kin net
befette wurde.
Leau dêrom yn Him, haw ûntsach foar Him, en behearskje
dysels troch datsto ûntsach foar Him hast. Hâld dizze
geboaden, en do silst alle kwea fan dy ôfsmite
en klaaid wurde mei de krêft fan de rjochtfeardigens en libje foar God,
asto dit gebod hâldst.
IT
TWADDE GEBOD
Oer it mijen fan rabjen en oer it jaan fan jeften yn ienfâldigens
Hy sei tsjin my: "Wês ienfâldich en ûnskuldich, en do
silst wêze as de lytse bêrn, dy‛t noch net witte fan
it kwea dat de libbens fan minsken ferwoastet. As earste: Berabje
nimmen en harkje net mei niget nei immen dy‛t in oar
berabbet. Want asto der nei harkest, bist mei skuldich oan it kwea fan
de rabber, asto de kletspraatsjes
dy‛st hearste leauwst; want asto dy leauwst,
hasto ek wat te sizzen oer dyn broer. Dus dan makkest dy
skuldich
oan de sûnde fande rabber. Want rabberij is in kweade en wiffe duvel.
It wennet nea yn frede, mar
rint altyd út op spul.
Hâld dy dêr fier fan en do silst altyd frede hawwe mei
elkenien. Beklaai dy mei in hilligens dy‛t nea reden jout
foar argewaasje, mar allinne foar evenredige en
bliermoedige
dieden.
Wês goederjousk en jou fan watsto mei dyn skreppen bedijst,
dat God dy jout, oan allegearre dy‛t it nedich hawwe, yn ienfâldigens
en betink net yntfoar, oan wa ast alwat jaan
silst en oan wa net. Jou oan elk, want God winsket dat Syn jeften dield
wurde mei elkenien. Hja dy‛t wat krije sille
rekkenskip jaan oan God, wêrom en wêrfoar hja it krigen hawwe. Want de
beheinden dy‛t wat krije sille net feroardiele wurde,
mar hja dy‛t mei falske foarstellings wat oannimme, dy sille straft
wurde, mar hy dy‛t jout giet frijút. Want sa as hy it fan de Hear krige
hat, sa hat hy syn tsjinst yn
ienfâldigens folbrocht, sûnder der oan te tinken oan wa‛t hy wol wat
jaan soe en oan wa‛t hy neat jaan soe. Dy tsjinst dan, yn ienfâldigens
folbrocht, is earfol by God.
Dêrom sil hy, dy‛t sa yn ienfâldigens tsjinnet, libje by
God. Hâld dus dizze geboaden sa as ik se dy jûn ha, dat dyn
berou en it berou fan dyn hûs yn ienfâldigens fûn
wurde mei en dat dyn hert suver wêze mei en sûnder smet.
IT
TREDDE GEBOD
Oer it mijen fan falskens en it berou fan Hermas oer syn bedroch
Yetris sei hy tsjin my: "Ha de wierheid leaf, en lit oars neat as
wierheid út dyn mûle komme, dat de Geast, dy‛t God yn dyn
hert jûn hat, betrouber fûn wurde mei, foar alle
minsken en de Hear, dy‛t yn dy wennet, ferhearlike wurde mei, want de
Hear is betrouber yn al Syn wurden en yn Him is alhiel gjin
bedroch. Dêrom, hja dy‛t lige ferleagenje de Hear en berôvje Him,
omdat hja Him net wêrom betelje wat hja fan Him krigen hawwe. Want hja
krigen fan Him in geast sûnder falskens. En as
hja Him dy geast ûnbetrouber wêrom jouwe, dan besmodsgje hja it gebod
fan de Hear en wurde rovers." Doe‛t ik dy wurden hearde begûn ik bot te
skriemen. Doe‛t hy my skriemen seach, frege hy: "Wêr skriemst
om?"
Ik antwurde: "Omdat ik net wit of‛t ik wol rêden wurde kin,
mynhear."
"Wêrom dat?" Sei hy.
Ik sei: "Omdat ik yn myn libben noch nea in wier wurd sprutsen ha,
mynhear, mar altyd mei tûkens tsjin in elk praat ha en foar allegear de
leagen foar wierheid befêstige ha, en
nimmen hat my ea tsjinsprutsen, want men fertroude my op myn
wurd. Hoe soe ik libje kinne wylst ik soks dien ha."
En hy sei: "Dyn gefoelens binne oprjocht en sûn, want doe soest
as tsjinner fan de Hear libbe hawwe moatte yn de wierheid en
net in kwea gewisse keppele hawwe oan de geast fan
wierheid en do hiest de Hillige en wiere Geast gjin fertriet oandwaan
moatten."
En ik sei tsjin him: "Nea earder ha ik mei safolle oandacht nei dizze
wurden harke."
En hy sei tsjin my: "No harkje der dan no nei en hâld dy deroan,
dat ek de falskens, dêrsto it oer hiest yn dyn dwaan en litten,
leauwenswurdich wurde mei troch de betrouberens fan dyn
bewearings fan no. Want sels dy kinne betrouwenswurdich wurde. Asto
dizze foarskriften hâldst en fan no
ôf oan neat sprekst as de wierheid, dan sil it ek foar dy mooglik wêze
it libben te berikken. En in elk dy‛t
dit gebod heart en him fier hâldt fan it grutte kwea fan falskens, sil
libje by God."
IT
FJIRDE GEBOD
Dat immen skiede moat fan syn frou fanwege ûntucht
"Ik gebied dy,"sei hy, "om dyn keinens te behoedzjen en sels de
gedachte oan in oar syn wiif of oan troubrek of sokke sûnden net yn dyn
hert opkomme te litten, want asto
dat dochstebegiest in grutte sûnde. Want asto altyd dyn eigen
frou yn gedachten hâldst, silsto nea
sûndigje, mar asto gedachten oan in oaren talitste yn dyn hert, dan is
dat kwea.
En asto op dyselde manier oare ferkearde gedachten talitste, dan
dochsto sûnde. Want soks is foar in tsjinner fan God in grutte sûnde.
En as immen sokke minne dieden bedriuwt,
dan bewurket er syn eigen dea. Tink der dus om en hâld sokke gedachten
fier by dy wei; want
dêr‛t yn it hert fan de rjochtfeardige suverens wennet,
dêr mei gjin ûnhurens opkomme.
Doe sei ik tsjin him: "Mynhear, stean my ta Jo in pear fragen te
stellen."
"Siz it mar" sei hy.
En ik sei tsjin him: "Mynhear, as immen no in frou hat dy‛t op de Heare
betrout, en hy betrapet har mei in oare man, sûndiget dy man dan as hy
mei har troud bliuwt?
En hy sei tsjin my: " Salang hy neat fan har sûnde ôfwit,
begiet hy gjin kwea mei by har te bliuwen. Mar as dy man wit dat syn
frou soks docht en hja gjin berou hat en der ek net mei
ophâlde wol en hy dochs mei har fierder libbet, dan is hy mei skuldich
oan har sûnde en in meidieder yn har kwea.
Doe frege ik him: "Mar wat moat dy man dan dwaan, mynhear, as syn frou
net ophâlde wol mei har ferkeard dwaan?"
En hy sei: " Dan moat dy man har oankant sette en allinne bliuwe. Want
as hy syn frou fuortjaget en in oaren troud,
pleecht hy sels ek troubrek.
En ik sei tsjin him:" Wat as dy frou, dy‛t oankantset is, spyt hat en
werom wol nei har man, moat hy har dan net werom nimme?"
En hy sei: "Ja seker. As de man har net werom nimt dan sûndiget
hy en bringt grut kwea oer himsels, want hy heart de sûnderes, dy‛t har
bekeart, werom te nimmen. Mar net hieltyd
wer. Want der bestiet mar ien bekearing foar de tsjinners fan God. Dus
dêrom, dat de ferstjitten frou har bekeare
mocht, mei de man net in oaren trouwe, as hy har fuortstjoerd hat. Wat
dat betreft moatte man en frou krekt allyk
behandele wurde. Boppedat, oerhoer wurdt net allinne bedreaun
troch minsken dy‛t
sûndigje yn it fleis, mar ek troch harren dy‛t de heidens yn harren
dwaan en litten neidogge. Derom ek, as ien
troch giet mei sa te dwaan en him net bekeart, gean by him wei en libje
net langer yn mienskip mei him, oars wurdsto
in dielhawwer oan syn kwea. Derom wurde jimme moanne op jimsels te
bliuwen, sawol man as frou, want
minsken kinne ta ynsicht komme en har bekeare. Mar ik jou jim dy
gelegenheid net om sokke dingen te
dwaan, mar dat immen dy‛t sûndige hat net mear sûndigje sil. En wat
betreft eardere misstappen, der is Ien dy‛t genêzing
biede kin, want Hy hat werkelik macht oer alles.
HAADSTIK 2
Ik frege him nochris en sei: "No‛t de Hear him ferweardige hat bliuwend
yn my te libjen, harkje nei my wylst ik in pear wurden siz; want ik
begryp neat, en myn hert is behurde yn myn
eardere manier fan libjen. Jou my begryp, want ik bin sa ferskriklik
dom en ik begryp absoluut
neat."
En hy antwurde en sei: "Ik bin set oer it berou, en ik jou
ferstân oan elk dy‛t him bekeart. Tinksto ek net, sei hy, dat it fan
grutte wysheid tsjoeget om dy te bekearen?
Berou hawwen is tige ferstannich. Want sa‛n ien, dy‛t sûndige hat
en begrypt dat hy dêrmei kwea bedreaun hat tsjin de Hear en him de
dingen yn‛t sin bringt dy‛t hy dien hat, en der
spyt fan hat; dy giet him net langer te bûten oan kwea, mar
leit him no tige ta op it goede en bedimmet en
piniget syn siel, omdat hy ferkeard dien hat. Dêr sjochst dus dat berou
grutte wysheid is."
En ik sei tsjin him: "Dat is de reden, mynhear, dat ik
soarchfâldich alle dingen ûndersykje, foaral omdat ik in sûnder bin;
dat ik witte mei wat ik dwaan moat, om libje te
meien, want ik begie in protte fan allerhande sûnden."
En hy sei tsjin my: "Do silst libje, ast dy haldst oan myn geboaden, en
dêrneffens libbest, en in elk dy‛t harket en dizze geboaden hâldt en
dêrneffens libbet, sil libje by God.
HAADSTIK 3
En ik sei tsjin him: "Ik woe noch graach in fraach stelle."
"Sprek op" sei hy.
En ik sei: "Ik ha heard, mynhear, dat der learaars binne, dy‛t sizze
dat der gjin oare bekearing is, as dy‛t der barde doe‛t wy ôfdaalden yn
it wetter en ferjouwing fan ús
eardere sûnden krigen."
Hy sei: "Dat wie in sûne lear dysto heardest; want dat is wier it
gefal. Want dy‛t ienris ferjouwing fan sûnden krige hat, heart net wer
te sûndigjen, mar yn suverens te
libjen. Lykwols omdatsto alle dingen sekuer neigiest, wol ik
dy hjir ek op wize, net om reden ta dwaling te
jaan foar dy‛t ta it leauwe komme, of koartlyn ta it leauwen
yn de Hear kaam binne. Want dyjingen dy‛t no leauwe en
dy‛t ta it leauwe komme sille, hawwe gjin ferjouwing fan al
har sûnden; mar hja hawwe ferjouwing
foar har eardere sûnden. Mar foar dyselden dy‛t yn earder
tiden roppen binne, hat de Hear de bekearing ynsteld.
Want de Hear dy‛t de herten kent en alledingen foarút wit, koe de
swakkens fan de minske en de
mannichfâldige keunsten fan de duvel, dat hy de tsjinners fan
God kwea dwaan soe en harren gemien behannelje. Derom hat de
barmhertige Hear, it wurk fan Syn hannen genedich west en
hat bekearing foar harren mooglik
makke en hy hat my de macht oer dy bekearing tabetroud. En dêrom siz ik
dy, dat as immen fersocht wurdt troch de duvel en
sûndiget, nei dy grutte en hillige ropping, dêr‛t de Hear Syn folk yn
roppen hat ta it ivige libben, dan hat
dy mar ienkear de mooglikheid fan berou. Want as hy dêrnei hieltyd wer
sûndiget en dan wer spyt
krijt, foar sa‛n man is dat berou fan gjin betsjutting,
want hy sil mei grutte muoite libje.
Ik sei: "Mynhear, ik fiel dat it libben yn my weromkaam is troch it
harkjen nei dizze geboaden; want ik wit dat ik rêden
wurde sil, as ik foartoan net mear sûndigje.
En hy sei: "Do silst rêden wurde, do en allegearre dy‛t dizze
geboaden hâlde."
HAADSTIK 4
En nochris frege ik him en sei: "Mynhear, no‛t Jo sa goed west ha nei
my te harkjen, wolle Jo my ek dit sjen litte."
"Siz it mar,"sei hy.
En ik sei: " As in man of frou stjert, en de widdener of widdo trout
wer, dogge hja dêrmei sûnde?"
Dêr is gjin sûnde yn wertrouwen,"sei hy,"mar as hja
ûngetroud bliuwe, winne hja grutter eare en gloarje by de Hear; mar as
hja trouwe, sûndigje hja net. Hoedzje dêrom
dyn keinens en suverens en do silst ta Gods eare libje. De geboaden
dy‛t ik dy joech en dy‛t ik dy noch jaan sil, hâld dy
fan no ôf oan, ja, fan de dei ôf datsto oan my tabetroud bist, dan sil
ik wenje yn dyn hûs. En dyn eardere
sûnden sille ferjûn wêze, asto myn geboaden
hâldst. En fan allegearre sille hja ferjûn wurde, dy‛t myn geboaden
hâlde en yn keinens libje.
IT
FYFDE GEBOD
Oer bitterens fan hert en ferduldigens
HAADSTIK 1
"Wês geduldich,"sei hy, "en fan goed begrip en do silst boppe
alle kweadwaan stean en rjochtfeardigens bewurkje. Want asto geduldich
bist sil de Hillige Geast, dy‛t yn dy
wennet, tefreden wêze. Hy sil net fertsjustere wurde troch in
kweageast, mar it wenjen yn in
rom hert sil him opfleurje en bliid meitsje en mei it hert dêr‛t hy yn
wennet, sil hy God mei blydskip
tsjinje, omdat er frede hat yn himsels. Mar as der in útbarsting fan
lulkens komt, sil de Hillige Geast, dy‛t tige
gefoelich is, fuortdaliks teloarsteld wêze omdat hy gjin folslein plak
hat, en hy sil besykje fuort te gean, want hy is
skokt troch dy kweageast en kin him net rjochtsje op
de Hear sa as hy wol, omdat lulkens him besmodzget. Want de
Hear wennet yn ferduldich lijen, mar de duvel yn lulkens. Dy twa
geasten binne, as hja yn it selde hûs libje, yn striid mei
mekoar en jouwe problemen foar de man dêr‛t hja yn wenje. Want ast in
hiel lyts stikje aalst yn in pot mei hunnich
dochst, is dan de hiele pot mei hunnich net wei en nimt dat lytse
stikje aalst de swietens fan de hunnich net
alhiel wei, sadat it gjin befrediging mear jout foar de eigener, mar
alhiel bitter wurden is en syn nut ferlern hat?
Mar as der gjin aalst yn de hunnich dien wurdt, dan bliuwt de hunnich
swiet en is brûkber foar de eigener. Sjoch
dan yn dat ferduldigens swieter is as hunnich en brûkber foar God en
dat de Hear dêr yn wennet. Mar
lulkens is bitter en nutteleas. No, as der lulkens mong wurdt mei
ferduldigens is de ferduldigens
bedoarn en syn gebed is sinleas foar God.
"Mynhear", sei ik, "dan soe ik graach de macht fan de lulkens kenne, om
dêr foar op myn hoede te wêzen."
En hy sei: "Asto dêr net foar op dyn hoede bist, ferlieze do en
dyn hûs alle hope op ferlossing. Hoedzje dy dêr dus foar, want ik bin
mei dy en mei allegearre dy‛t har dêr fier
fan hâlde en har mei har hiele hert bekeare. Want ik sil mei harren
wêze en ik sil harren allegear rêde.
Want hja binne allegear rjochtfeardige troch de heechst hillige ingel.
HAADSTIK 2
"Hear no," sei hy,"hoe min sa‛n opstiging fan lulkens is, en hoe‛t dat
de tjinners fan God ta fal bringt troch syn dwaan, en har ôfkeart fan‛e
rjochtfeardigens. Dy‛t fol fan it
leauwen binne falle net, dêr hat it gjin fet op, want de krêft fan de
Hear is mei harren. It binne de
ûnbetochtsumen en twifelers dy‛t ôffallich wurde.Want sa gau as it
sokke minsken stânfêst stean sjocht, dan
slûpt it yn har herten en sa‛n man of frou wurdt lulk om neat,
om dingen fan alle dei, bygelyks om wat iten, of om in
oerstallich wurd dat sein waard, of om in freon, in jefte of
in skuld, of oars soks ûnbetsjuttend
spul. Want al sokke dingen binne dom en leech en nutteleas foarde
tsjinners fan God. Mar ferduldigens is grut, en machtich en sterk en
kalm temidden fan de
grutste benearing, opfleurjend, bliid, frij fan soarch, altyd God
ferhearlikjend, sûnder ienige bitterens yn
har te hawwen en bliuwt altyd sêft en kalm. No dy ferduldigens wennet
yn harren, dy‛t in folslein leauwe hawwe. Mar
lulkens is dom en ûnbetrouber en sinleas. No, út dwaasheid ûntstiet
ferbittering, út
ferbittering lulkens, út lulkens dwylsinnigens. Dy dwylsinnigens
rint as produkt fan safolle ferkeardens út op grutte en net
te
betterjen sûnde. Want as al dy geasten libje yn ien hert,
dêrt ek noch de Hillige Geast yn wennet, dan kin dat hert dat net
allegear befetsjen en rint oer.
De sêftmoedige Geast, net went te libjen mei sa‛n
ûndogenske geast en mei hurdens, lûkt him tebek
út sa‛n man en siket in wente dêr‛t freonlikens en
freedsumens is. En dan, as hy him tebeklutsen hat út sa‛n man dêr‛t hy
yn
wenne, is it plak fan de rjochtfeardige Geast yn dy man leech
en wurdt fan dy tiid ôf ynnaam troch kweageasten en hy
rekket yn in steat fan stjoerleazens yn al syn dwaan, hinne en wer
slingere troch de kweageasten, en dêr is in
folsleine fertsjustering yn syn geast foar alle goede dingen. Dit is
dus wat bard mei alle kwead-aardige minsken. Hâld dy dus fier fan dy
ôfgryslike geast fan lulkens, en
beklaai dy mei geduld, en wjerstean lulkens en bitterens, dan silsto
fûn wurde yn it selskip fan dy suverens, dy‛t de Hear
leaf hat. Tink der dus om datsto dit gebod yn gjin gefal fersleaukest.
Want asto hearrich bist oan dit gebod, silsto
bysteat wêze ek alle oare geboaden, dy‛t ik dy jaan sil, te hâlden.
Wês dus sterk yn dizze geboaden en win oan yn krêft en lit
allegearre tanimme yn krêft, safolle as dêryn libje wolle.
IT
SEISDE GEBOD
Hoe‛t de beide geasten, dy‛t by elke minske hearre, te kennen binne en
hoe‛t de ynjouwingen fan de iene te ûnderskieden binne fan dy fan de
oare.
HAADSTIK 1
"Ik joech dy,"sei er, "yn it earste gebod oanwizings om omtinken te
jaan oan leauwe, oan ûntsach en oan selsbehearsking.
"Ja krekt,"sei ik.
En hy sei: "No wol ik dy de krêften dêrfan sjen te litten,
datsto witst wat krêften elk dêrfan hat. Want dy
krêften binne dûbel en ha deselde betrekking ta de rjochtfeardige as ta
de ûnrjochtfeardige. Hâld it dêrom op de rjochtfeardigens, mar ha gjin
fertrouwen yn de
ûnrjochtfeardigens. Want it paad fan de rjochtfeardigens is
rjocht, mar it spoar fan de ûnrjochtfeardigens wynt alle kanten
út. Gean dus de rjochte en sljochte wei, en mij de slingerpaden. Want
dat slingerpaad is gjin wei, it hat in protte
ûnbegeanbere plakken en leit fol stroffelstiennen en it is rûch en fol
toarnen; it ferwûnet de minsken dy‛t
dat paad geane. Mar hja dy‛t de rjochte wei geane, rinne sljochtwei
sûnder
stroffeljen, want dy is net rûch en toarnich. Sa sjochst dat it better
is om dy wei te nimmen.
"Ja, dy wei wol ik gean," sei ik.
"Dy wei silsto gean,"sei hy, "en in elk, dy‛t him keart nei de Hear mei
syn hiele hert, sil op dy wei gean."
HAADSTIK 2
"Hear no,"sei hy, "wat it leauwen betreft. Der binne twa ingels by in
minske, ien fan rjochtfeardigens, en ien fan ûnrjocht."
Doe sei ik tsjin him: "Mynhear, hoe kin ik de krêften
dêrfan útinoar kenne, as dy beide ingels by my binne?"
"Harkje," sei hy, "en begryp. De ingel fan rjochtfeardigens is
freonlik, ienfâldich, sêftmoedich en freedsum. Dus as hy opkomt yn dyn
hert, dan sprekt hy tsjin dy oer
rjochtfeardigens, suverens, keinens, tefredenens en fan alle goede
dieden en gloarjerike deugden. As al dy dingen opkomme
yn dyn hert, wit dan dat de ingel fan de rjochtfeardigens mei dy is.
Dat binne de dieden fan de ingel fan rjochtfeardigens. Fertrou op him
en syn wurken.
Sjoch no de wurken fan de ingel fan ûnrjocht. Foarst, hy is fol
fan wrok, bitterens, dommens en syn wurken binne kwea en ruinearje de
tsjinners fan God. As hy opkomt yn dyn hert ken
him dan oan syn wurken.
Mar ik sei: " Mynhear, hoe moat ik him kenne, ik soe it net witte."
"Harkje en begryp,"sei hy, "as grimmitigens yn dy opkomt en
wredens, wit dan dat hy by dy is; en do moast witte dat dat ek it gefal
is, asto longerst nei in protte jild en rike
lekkernijen en dronkenmans partijen en allerhanne luxe en ûnfoege
dingen en it longerjen nei froulju en sels oerskatting
en grutskens en bluisterigens en alles dat dêr op liket. Want sokke
dingen komme yn dyn hert op as de ingel fan
ûnrjocht yn dy is. En nosto syn wurken kenst, hâld dy fier
fan him, en fertrou him yn gjin inkel opsicht, want syn dieden
binne ferkeard en skealik foar tsjinners fan God. Dat binne
dus de aksjes fan dy beide ingels. Begryp se, en fertrou op
de ingel fan rjochtfeardigens, mar hâld dy fier fan de ingel fan
ûnrjocht, want syn lessen binne min yn elke died.
Want ek al is in minske fol fan leauwe, as de gedachten fan
dizze
ingel yn syn hert opkomme, sil dy man of frou sûndigje. Mar fan‛e oare
kant, al is in man of frou noch sa min, dochs, as
de wurken fan de ingel fan rjochtfeardigens opkomme yn syn of har hert,
dan moat hy of sy wat goeds dwaan. Do
sjochst dus dat it goed is de ingel fan rjochtfeardigens te folgjen,
mar de ingel fan ûnrjocht farwol te
sizzen.Dit gebod toant de dieden fan it leauwe, datsto betrouwe meist
op de
wurken fan de ingel fan rjochtfeardigens, en troch dy te dwaan silsto
God ta eare libje.
IT
SANDE GEBOD
Oer ûntsach hawwe foar God en net
bang wêze foar de duvel
"Haw ûntsach foar de Hear," sei hy," en hâld Syn
geboaden. Want asto de geboaden fan God hâldst, silsto sterk wêze yn
elk aksje en elke aksje fan dy sil ûnferlykber
wêze.
Want mei ûntsach foar God silsto alle dingen goed dwaan. Dit is
de noed dysto hearst te hawwen om rêden te wurden. Mar do moast nea
bang wêze foar de duvel, want troch
ûntsach foar God bisto de duvel de baas, want macht út himsels hat dy
net. En hy, dy‛t alhiel gjin macht hat, heart gjin objekt foar eangst
te
wêzen; mar Hy, yn wa‛t de gloarjerike macht is, dêr heart men wier
ûntsach foar te hawwen. Want elk dy‛t
macht hat heart respekteard te wurden, mar dy‛t machteleas is wurdt
troch elkenien minachte. Wês bang foar de dieden fan de duvel, want dy
binne gefaarlik.
Mar asto ûntsach hast foar God, dan silsto sokke dieden nea dwaan, mar
dy dêr fier fan hâlde. Want der
binne twa soarten fan eangst; asto gjin kwea dwaan wolst, eangje God,
en do silst it net dwaan; mar allyk sa, asto
eat dwaan wolst dat goed is, eangje God, en dan dochst it. Dêrom,
ûntsach foar God is sterk en grut en gloarjeryk. Haw dan ûntsach foar
God en do silst foar Him libje en elk dy‛t
ûnsach hat foar Him en Syn geboaden hâldt, sil foar Him libje.
"Mynhear,"sei ik, "wêrom seinen Jo dêrby dat dy‛t Syn
geboaden hâlde, foar God libje sille?"
"Hjir om,"sei hy,"alle skepsel hawwe ûntsach foar de Hear, mar
net alle skepsels hâlde Syn geboaden. Allinne dy‛t ûntsach foar de Hear
hawwe en Syn geboaden
hâlde, hawwe libben by God, mar dy‛t Syn geboaden net hâlde,
dêr is gjin libben yn."
IT
ACHSTE GEBOD
Dat wy it kweade mije moatte en
dwaan dat goed is
Hy sei: "Ik fertelde dy dat de skepsels fan God twasidich binne, no,
ûnthâlding hat ek twa kanten, want yn guon gefallen moat men
jin ûnthâlde en yn oaren is dat net
nedich.
Ik sei: "Lear my dan te witten, mynhear, yn wat gefallen men jin
ûnthâlde moat en yn wat gefallen net."
"Unthâld dysels fan it kweade en doch it net, mar
ûnthâld dy net fan it goede, mar doch it! Want do
begiest in grutte sûnde asto dy ûnthâldst fan it goede. Mar asto dy
wjerhâldst, sa datst it kweade net dochste, dan
dochsto grutte rjochtfeardigens. Mij dus it dwaan fan alle ûnrjocht, en
doch wat goed is."
Ik frege: "Wat binne dy ferkearde dieden, mynhear, dêr‛t wy
ús foar wachtsje moatte?"
Hy sei:" Harkje, dat binne echtbreuk, huorkerij, dronkenskip,
wielderigens,oerdiedigens fan allerhanne iten, oerdiedige rykdom,
opskepperij, heechhertigens, bretalens, ligen,
rabjen, moaiwaar spyljen, wrokjen, en alle rabberij. Dat binne de
gemienste dingen yn it libben fan in minske. Dus fan al
sokke dingen moat de tsjinner fan God him alhiel ûnthâlde.
Want dy‛t him fan sok dwaan net
ûnthâldt kin net libje by God. En harkje dan nei de dieden dy‛t dizzen
beselskipje."
"Binne der dan noch oare ferkearde dieden, mynhear?"sei ik.
"Dy binne der,"sei er," en ek noch in protte, dêr‛t in tsjinner
fan God him beslist fan ûnthâlde moat: stellen, ligen, rôvjen, falsk
tsjûgjen, sels oerskatting, ferkearde lusten,
bedroch, eigenwizens, opskepperij, en alle oare sûnden dy‛t
dêr op lykje. Tinkt dy ek net dat dy tige min binne?
Utsûnderlik gefaarlik binne se foar tsjinners fan God. Fan al
dy
dingen moat in tsjinner fan God him ûnthâlde. Hâld dysels dan fier fan
al sokke dingen, datsto libje meiste ta
eare fan God, en do silst opskreaun wurde, mei l sokken dy‛t har dêr
fier fan hâlden hawwe. Dat binne dus
de dingen dêrst dy fan ûnthâlde moaste."
"Mar harkje no"sei hy,"nei de dingen dêrst dy net fan
ûnthâlde meist, mar dysto hearst de dwaan. Hâld
dysels dus net tebek fan itjinge dat goed is, mar doch it.
"Fertel my dan,Hear,"sei ik," wat de goede dieden binne, dat ik
dêr yn libje mei en dêrop wachtsje, dat ik rêden wurde mei troch dy te
dwaan."
Harkje dan,"sei hy,"nei de goede dieden dysto dwaan moast en werfan
datsto dy net ûnthâlde meist. Foar alles, it leauwe, dan ûntsach foar
God, leafde, ienriedigens,
rjochtfeardige wurden, wierheid, geduld. Neat is better yn it libben
fan in minske dan dizzen. As immen dy yn acht nimt en him
dêr net fan ûnthâldt, dy is segene yn syn
libben.
En dit binne dan de folgjenden, dy‛t dizzen bysteane, widdowen helpe,
wezen en behoeftigen bystean, tsjinners fan God út‛e need
helpe, gastfrij wêze, want yn
herbergjen fynt goeddwaan in rom fjild, nea dwersbongelje,
rêstich bliuwe, minder noeden hawwe as alle minsken, de âlden
heechachtsje, rjocht dwaan, de bruorreleafde beweitsje,
ûnbeskoftens geduldich ferneare, de siken fan geast bemoedigje,
dy‛t yn sûnde of fan it leauwe ôffallen binne net falle litte, mar har
wêrom helje en wer ta rêst en frede
bringe, de sûnders fermoanje, de earmen en dy‛t skulden
hawwe, net ûnderdrukke en wat fan dieden der mar mear binne lykas
dizzen. Lykje dizzen dy goed ta?"
"Wat is der no better as dit Hear"sei ik.
"Wandelje dêr dan yn,"sei hy, "en ûnthâld dy
dêr net fan, dan silsto libje by God. Hâld dus dit gebod. Asto it goede
dochst en dy der net fan
ûnthâldst, dan silsto libje by God. En allegearre dy‛t
sa dogge sille libje by God. En nochris, asto wegerst it
kweade te dwaan, en dy dêrfan
ûnthâldst silst libje by God. En allegearre sille libje by God dy‛t
dizze geboaden hâlde en dêryn wandelje.
IT
NJOGGENDE GEBOD
Bid sunder ophalden ta God yn net
wifkjend fertrouwen
Hy sei tsjin my: " Sko alle twifel oankant en skoarje der net tsjinoan
wat fan God te freegjen, troch by dysels te sizzen: ‛Hoe kin ik God wat
freegje of fan Him krije, wylst ik safolle
tsjin Him sûndige ha?‛ Redenearje sa net by dysels, mar kear
dy mei dyn hiele hert ta God en freegje Him
sûnder te twifeljen en do silst de folheid fan Syn
barmhertige genede kennen leare, dat Hy dy nea yn‛e steek litte sil
en alle ferlet fan dyn siel ferfulle. Want Hy is net lykas in minske,
dy‛t tinkt oan it kwea dat him oandien
is. Want Hy wrokket net oer it kweade, mar hat
meilijen mei Syn skepsels. Suverje dêrom dyn hert fan alle idelheden
fan dizze wrâld,
en de al neamde sûnden, en freegje de Hear en do silst alles krije; en
net ien fan dyn fersiken, dysto sûnder te
twifeljen rjochtest ta de Hear, sil dy wegere wurde, mar asto twifelst
yn dyn hert, silst fan dyn fersiken neat krije. Hja
dy‛t folslein binne yn it leauwe freegje alles yn fertrouwen op de Hear
en hja krije it, omdat hja freegje sûnder
wifkjen en net dûbel hertich binne. Want in dûbelhertich man, ek al hat
hy berou, sil mei muoite rêden
wurde. Suverje dêrom dyn hert fan twifel en beklaai dy mei it leauwe,
want dat is sterk, en fertrouw op God, datsto fan Him krije
silst alles dêrsto Him om fregest. En as op in stuit, neidatsto wat fan
de Hear frege hast, it wat
langer duorret, dan datsto ferwachtest, foar datst it krijst,
twifelje dan net omdatst it ferlet fan dyn siel net
fuortdaliks krige hast; want dat is dan sûnder mis om in fersiking of
in sûnde dysto fergetten bist, dat dyn fersyk wat
langer duorret. Dêrom, hâld net op te freegjen om wer‛t dyn siel ferlet
fan
hat en do silst it krije. Mar asto ûngerêst wurdst en wifkest yn dyn
fersyk, jou dy dan sels de skuld en net Him, omdat Hy it
dy net jout. Beskôgje dy twifelriedige steat fan dyn geast,
want dat is ferkeard en sinleas en keart
mannichien alhiel ôf fan it leauwe, ek al wienen se dêr
hiel sterk yn.
Want dizze twifel is in dochter fan de duvel, en wurket uterst
gefaarlik foar de tsjinners fan God. Ferachtsje dan twifeljen, en wurdt
dat yn alles de baas, troch dy te beklaaien mei it
leauwe, dat sterk is en fol krêft. Want leauwen belooft alle dingen, en
folbringt alle dingen, mar de twifeler, dy‛t
gjin echt fertrouwen yn himsels hat, sjit tekoart yn alles dat er
ûndernimt. Sa sjochst no," sei hy," dat it leauwe
fan boppe komt, fan de Hear, en grutte krêft hat, mar twifel is in
ierdske geast, dy‛t komt fan de duvel en dy hat gjin macht. Tsjinje dan
dat, dat macht hat, it leauwe, en ferlit de twifel dy‛t
gjin macht hat en do silst libje by God. En allegearre dy‛t
har geast ta dizze dingen sette sille libje by God.
IT
TSIENDE GEBOD
Oer fetriet en hoe de Geast fan God
yn ús gjin fertriet te dwaan
"Doch it fertriet út dy wei," sei hy,"want dat is in suster fan
twifel en grime."
"Mynhear,"sei ik,"hoe kin fertriet dêr no in suster fan
wêze? Want twifel, grimmitigens en fertriet lykje noch al wat
ferskillend fan inoar te wêzen."
"Man do bist net wiis, snapsto net dat fertriet noch folle
ferifeljender is as alle oare geasten, en foar de tsjinnners fan God it
ôfgryslikste en dat it mear minsken ferneatiget as
alle oare geasten en de Hillige Geast útdwest, en dat sy him oan‛e oare
kant rêd?"
"Ik bin net wiis,"sei ik," en snap neat fan sokke ferhalen. Want hoe‛t
sy útdweste kin en oan‛e oare kant rêde, dêr kin ik net by! "
"Harkje,"sei hy," hja dy‛t nea om de wierheid socht ha, noch it
wêzen fan de Godheid neigien, mar ienfâldich leaud
hawwe; as dy harsels wije oan en bemong wurde yn
wrâldskesaken, en wielde en heidenske freonskippen en in protte oare
wrâldske aksjes, dy begripe sokke gelikenissen oer it
wêzen fan God net; want har ferstân wurdt fertsjustere troch al dat
gedoch, en hja wurde bedoarn en droegje
út. Lykas prachtige druven dy‛t ferwaarleaze wurde en omkomme yn
toarnen en stikels, sa ek minsken dy‛t leaud hawwe
en neitiid ferfallen binne ta al dat
soarte fan drokten, dy wike ôf yn har ferstân, en ferlieze
alle begrip
fan rjochtfeardigens, want as hja fan gerjochtichheid hearre, is har
geast beset mei harren saken en hja
slagge it gjin acht. Oan‛e oare kant, hja dy‛t God freezje en sykje nei
it wêzen fan God en nei wierheid en dy‛t
har hert keard hawwe nei de Hear, dy begripe gau en fersteane wat tsjin
harren sein wurdt, want hja hawwe ynwindich
ûntsach foar de Hear.
Want dêrt de Hear wennet, dêr is in protte begryp. Hâld dy dêrom
fêst oan de Hear, en do silst al dizze dingen begripe en
ferstean."
HAADSTIK 2
"Harkje dan no, domme man,"sei hy," hoe‛t it fertriet de Hillige Geast
ferdriuwt, en oan‛e oare kant rêdt. As in twifeljend man eat besiket en
it slagget troch syn twifelriedigens net,
dan wurdt hy fertrietlik en fertriettet ek de Hillige Geast en
ferdriuwt Him. Oan‛e oare kant, as in man him lulk makket om it ien of
oare, en
ferbittere is, en der komt dan fertriet op yn it hert fan de
man dy‛t sa op ien ein wie en hy hat spyt om wat er dien
hat en dan bekent dat hy ferkeard dien hat; dan blykt dat
fertriet ferlossing te bewurkjen, omdat de man
berou hat neidat hy ferkeard dien hat. Mar beide dingen fertrietsje de
Hillige Geast, twifel, omdat it nea syn
doel berikt; en lulkens fertriettet de Geast, omdat it docht wat
ferkeard is. Beide, twifel en lulkens binne dus
fertrietlik foar de Geast. Doch dêrom it fertriet út dy wei,
en ferdriuw de Hillige Geast net, dy‛t yn dy
wennet, dat Hy God net tsjin dy fersiket, dat Hy Him wêromlûkt. Want de
Geast fan God, dy‛t ús skonken is om te libjen yn dit
lichem, ferneart gjin fertriet en swartgalligens. Wês dêrom altyd
fleurich en tasjitlik en oannimlik foar God
en fermeitsje dy dêryn. Want in fleurich man docht
wat goed is, en betinkt wat goed is, en minachtet fertriet, want in
fertrietlik man docht altyd ferkearde dingen. Foarst al omdat hy dêrmei
de Hillige Geast fertriet docht, dy oan
de minske skonken wie as in fleurige geast. Oart, troch de Hillige
Geast fertriet oan te dwaan, docht hy
ûnrjocht, troch it net oan de Hear te freegjen noch it foar Him te
beliden. Want it fersyk fan in fertrietlik man hat gjin
krêft om op te klimmen ta it alter fan God."
"Wêrom,"frege ik,"kin it fersyk fan in fertrietlik man net
opstige nei it alter?"
"Hjirom,"sei hy,"fertriet sit yn it hert, fertriet mongen mei syn bea
lit dy bea net suver opstige nei it alter fan God. Want asto jittik en
wyn yn ien glês dochst, jout dat net itselde
genot as wyn allinne. En fertriet mong mei de Hillige Geast, makket net
in like goed gebed as fan de Hillige Geast
allinne. Suverje dysels dêrom fan it kweade fertriet en do silst libje
ta
God en allegearre, dy‛t it fertriet út harsels ferdriuwe en
fleurigens oanlûke, sille libje ta God.
IT
ALFDE GEBOD
De geast fan de profeten moat blike
út har wurken. En ek de twa soarte
fan geasten
Hy wiisde my op minsken dy‛t op in bank sieten, en ien man op in stoel.
En hy sei tsjin my: "Sjochsto dy minsken op dy bank?"
Ik sei: "Ja mynhear."
Hy sei: "Dat binne leauwigen, en de man op‛e stoel is in falske
profeet, dy‛t de geasten fan de tsjinners fan God rûinearret. It
binne de twifelers, net dy‛t fol fan it leauwe binne, dy‛t hy
ferrifelt. Dy twifelers geane nei him ta as nei in wiersizzer en
freegje fan him wat der mei harren barre sil en de falske profeet, dy‛t
de krêft fan Gods Geast net hat, antwurdet harren neffens dat hja
freegje en neffens har ferkearde begearten en ferfult har geasten mei
ferwachtings fan wat hja graach wolle. Want omdat hy sels leech is,
jout hy lege antwurden oan de fregers, want elk antwurd is makke
neffens de legens fan de man. Ut en troch seit hy by gelegenheid in
wier wurd, want de duvel jout him fan syn eigen geast yn,
yn‛e
hoop dat hy guon fan de rjochtfeardigen oerwinne mei. Mar dy‛t sterk
binne yn it leauwen yn de Hear en dy‛t beklaaid binne mei de wierheid,
dy wolle gjin ferbining mei sokke geasten ha en hâlde har
dêr fier fan; mar dy‛t twifelriedich fan geast binne, en faak fan
miening feroarje, dy geane nei wiersizzers, krekt lykas de heidens en
bringe grutte sûnde oer harsels troch dy ôfgoaderij.
Want hy dy‛t in falske profeet riedplachtet, mei it each op ien of oare
aksje, is in ôfgodstsjinner, sûnder ienige wierheid,
in sokses.Want in geast dy‛t troch God jûn is hoecht net frege te
wurden;
want sa‛n geast, dy‛t de krêft fan de Godheid hat, seit alle
dingen út himsels, want dy komt fan boppe, fan de krêft
fan de Godlike Geast. Mar in geast dy‛t frege wurdt en
antwurdet nei wat de minke wol, dy is
ierdsk., licht, krêftleas, en seit neat salang as er net frege
wurdt."
Ik frege:"Mynhear, hoe kin in minske no witte wat in wiere en wat in
falske profeet is?"
"Dat sil ik dy sizze,"sei hy,"fan beide profeten, en dan kinsto de
wiere en de falske profeet ûndersykje neffens myn oanwizings. Test de
man dy‛t de wiere Godlike Geast hat neffens syn
libjen. Foarst,
hy dy‛t de Godlike Geast fan boppe hat, is sêftmoedich en
freedsum en dimmen en hâldt him fier fan alle ûnrjocht en
idele begearten fan dizze wrâld en stelt him tefreden mei
minder behoeften as dy fan oare minsken en as hy frege wurdt, jout hy
gjin antwurd, ek sprekt hy net foar himsels, de Hillige Geast sprekt
net as minsken dat winskje, mar allinne as God wol dat Hy
sprekt. As in
man, dy‛t de Hillige Geast hat, yn in gearkomste fan rjochtfeardige
minsken komt, dy‛t leauwe yn de Geast fan God en dizze gemienskip fan
minsken siket God yn gebeden, dan sil de ingel fan de profetyske Geast,
dy‛t by him heart, de man fol fan de Geast meitsje, en dan sprekt de
man, fol fan de Hillige Geast de mannichte ta, sa as God it wol. Sa
blykt dus dan de Geast fan God. Alle krêft dus dy‛t komt fan de
Geast fan de Godheid is fan de Hear.
"Hear no,"sei hy," wat betreft de geast dy‛t ierdsk is en leech en
krêftleas en dwaas. Foarst, de man dy‛t beweard dy geast te hawwen, hat
it boarst heech, en
easket it bêste plak, is grutsk, eigenwiis, praterich, en libbet
yn wielderigens en lichtsinnige dingen, en wol foar syn profeetsy
betelle wurde en as hy net betelle wurdt wol hy net profetearje.
Kin de Godlike Geast beleaning easkje foar profeetsy? It is
ûnmooglik dat in profeet fan God soks dwaan soe; mar profeten
fan
dit soarte binne beseten troch in ierdske geast.En dy sil nea yn de
buert fan in mienskip fan rjochtfeardigen komme,
want dy mijt er.En hy siket it selskip fan twifelers en idele minsken
en profetearret
tsjin harren yn in hoekje, en ferrifelt harren, en
sprekt tsjin harren
neffens dat hja graach hearre wolle, oars neat as lege wurden, want
hja, dy‛t hy antwurd jout, binne ek leech. Want it iene lege fet neist
it oare lege fet pleatst, botst net mei it oare, want hja passe
byinoar. As sa‛n man dus yn in gearkomste fan rjochtfeardige minsken
komme soe,
dy‛t in Godlike Geast hawwe en hja bidde ta God, dan wurdt dy man leech
makke en de ierdske geast lit him út eangst yn‛e steek en dy man
wurdt stom en is alhiel ferslein, en net mear bysteat om te praten.
Want asto in pakhús stiif fol wyn of oalje setst en do leist in
leech fet tusken de fetten wyn of oalje, dan is dat fet noch like leech
as doesto it deryn lein hast, ast it pakhús wer leech hellest
Krekt sa leech bliuwe sokke profeten, as hja komme tusken de geasten
fan de rjochtfeardigen, like leech as hja deryn kaam binne,
binne
hja as hja fuort geane. Dat binne dus de manieren fan libjen fan dy
beide geasten. Hifkje dus by syn dieden de man dy‛t beweart dat er
ynspirearre is. Mar foar dy jild: fertrou de Geast dy‛t fan God komt,
en dy‛t macht
hat, mar de geast dy‛t ierdsk is en leech, fetrou dy nea, want
dêr is gjin krêft yn, want hy komt fan de duvel. Harkje nei de likenis
dy‛t ik dy fertel. Nim in stien, smyt him omheech
en besykje de loft te reitsjen. Of nim in bytsje wetter en
snjit it
yn‛e loft en besykje de himel te trochboarjen.
"Hoe wol je dat ha,mynhear,"sei ik,"dat is ommers beide
ûnmooglik?"
"Krekt sa ûnmooglik as dizze dingen,"sei Hy,"binne ek dy ierdske
geasten, machteleas en krêftleas. Mar oan‛e oare kant, sjoch no ris nei
de krêft dy‛t fan boppe
komt. Hagel is mar in bytsje grutter as in koarnkerl, mar fiel mar
hoe‛n klap as it jout as it dy op‛e holle falt. Of nochris, nim de drip
dy‛t út‛e hichte op‛e grûn falt,
as it oanhâldt hollet it in stien út. Sa sjochst dat de lytste dingen
as hja fan boppe komme en op‛e ierde
falle in grutte macht ha. Sa hat dus de Geast fan God dy‛t fan boppe
komt grutte macht. Fertrou dus op dy Geast, mar ha neat te
dwaan
mei dy oare."
IT
TOLFDE GEBOD
Oer twafâldich langstme en dat
geboaden fan God hâlden
wurde kinne en dat leauwigen net bang weze moatte foar de duvel
HAADSTIK 1
Hy sei tsjin my: "Do moast al dyn ferkearde begearten fuortdwaan en
allinne útsjen nei goede en suvere langstmen, want dêrmei
beklaaid, silsto de ferkearde begearten haatsje en dysels behearskje,
lykmoedich sa asto mar wolste. Want de ferkearde begearte is
wyld en kin min tam makke wurde. En
dy is skriklik en taast minsken ôfgryslik oan troch syn wyldens.
Foaral in tsjinner fan God wurdt dêr freeslik troch oantaast, as
hy dêrta ferfalt, en fan sy ferstân berôve. Boppedat
fertart it al sokken, dy‛t net longerje nei goede dingen, mar betieze
en ferdwaald binne yn dizze wrâld. Sokken docht it de dea oan.
"Wat binne dan dy dieden, mynhear,"sei ik,"fan dy ferkearde begearten,
dy‛t de minsken de dea oan dogge? Meitsje se my bekend dat ik
se
út‛e wei gean kin."
"Harkje dan nei de wurken wermei de kweade begearte de tsjinners fan
God ferslacht."
Haadstik 2
"De earste fan allegearre is de begearte nei in oar syn wiif of man en
nei bûtenspoarige en nutteleaze kostbere mielen en drinken en
in
protte oare sinleaze wielderigens, want alle wielderigens is dom en
leech foar tsjinners fan God. Dit binne dan de ferkearde begearten dy‛t
de tsjinners fan God deadsje. Want de ferkearde begearte is in dochter
fan de duvel. Do moast dy fier hâlde fan sokke ferkearde begearten, om,
troch
dy dêr fier fan te hâlden, te libjen ta God. Mar de minsken
dy‛t dêr troch oermastere binne, dy‛t se net wjersteane, dy sille
optlêst omkomme, want dy begearten binne deadlik. Lûk
dêrom it langstme nei rjochtfeardigens oan en wapenje dysels mei
ûntsach foar God, en wjerstean se. Want it ûntsach foar de
Hear wennet yn langstme nei it goede. En as de kweade begearte dy
wapene sjocht mei ûntsach foar God en do wjerstiest it, dan sil
it fan dy flechtsje en sil oan dy net langer ferskine, want it
is bang
foar dyn wapenrissing.
Gean dan, bekrânse mei de kroan dysto mei de oerwinning
dêr oer behelle hast, nei it langstme nei gerjochtigens en skink
it de priis dysto wûn hast, en tsjinje it sa as it winsket. Asto it
goede langstme tsjinnest en dy dêroan ûnderwerpst,
silsto it masterskip oer it ferkearde begearen
winne en it
oan dy ûnderwerpe sa asto wolst.
HAADSTIK 3
"Ik soe graach witte wolle,"sei ik,"op wat manier ik it goede langstme
hear te tsjinjen."
"Harkje,"sei hy," Do moast gerjochtichheid en deugd beoefenje, wierheid
en ûntsach foar de Hear, en leauwe en sêftmoedigens hawwe ,
en watfoar útnimmende dingen lykas dizze der noch mar mear
binne. En ast dy dingen dochste, silsto in tige goede tsjinner fan God
wêze en do silst ta Him libje en in elk, dy‛t it goede langstme
tsjinnet, sil libje ta God."
Hy besleat doe de tolve geboaden, en sei tsjin my: "Do hast no dizze
geboaden, libje der nei, en fermoanje dyn harkers, dat harren bekearing
echt wêze mei, salang as hja libje meie. En ferful
soarchfâldich it amt dat ik dy no tabetrou, dan silst in protte
berikke. Want do silst geunst fine by dejingen dy‛t har bekeare sille,
en hja sille dyn wurden achtslaan; want ik sil mei dy wêze, en
sil harren twinge nei dy te harkjen."
Ik sei tsjin him, "Mynhear, dizze geboaden binne grut, en goed, en
gloarje fol, en bysteat om it hert fan de minske dy‛t se folbringe kin
te ferbliidzjen. Mar ik wit net oft dizze geboaden wol troch
in
minske neikaam wurde kinne, want hja binne tige swier."
Hy antwurde en sei tsjin my: "Asto der fan oertsjûge biste dat se
hâlden wurde kinne, dan sil it dy licht falle se te hâlden
en it sil dy net swier falle. Mar asto der fan útgieste dat gjin
minske se hâlde kin, dan silsto se net hâlde. No, dit
siz ik dy, asto se net hâldst, en dy der neat fan oanlûkst,
dan silsto net rêden wurde, noch dyn bern, noch dyn hûs,
omdat sto by dysels al útmakke hast dat dizze geboaden troch
gjin minske hâlden wurde kinne."
HAADSTIK 4
Dy wurden sei hy op in toan fan grutte gramoedigens sa dat it my
ferbjustere en ik tige bang foar him waard, want syn foarkommen wie sa
feroare, dat in minske syn lulkens net ferneare koe. Mar doe‛t hy seach
dat ik alhiel oeral en ferbjustere wie, begûn hy wat freonliker
tsin my te praten en sei: " O dôfhûdige en twifelriedige
sokses, begrypst net hoe grut de hearlikheid fan God is en hoe sterk en
geweldich, dêryn dat Hy de wrâld skepen hat foar de minske, en de hiele
skepping oan him ûnderwurpen hat en him de macht en
it bestjoer jûn hat oer alles ûnder de himel?
As dan de
minske alle skepsels fan God de baas is, en dy allegear bestjoert, is
hy dan net bysteat dizze geboaden baas te wurden? Want de minske
dy‛t de Hear yn syn hert hat, dy kin hear
wêze oer alles, en ek oer elk fan dizze geboaden. Mar dy‛t de Hear
allinne op‛e lippen hawwe, en harren herten behurde,
en dy‛t fier fan de Hear binne, foar harren binne dizze geboaden slim
en swier. Dêrom, jimme dy‛t leech binne en wif yn jim leauwen, nim de
Hear
yn jim hert en jim sille witte dat der neat makliker, swieter
en
útfierberder is as dizze geboaden. Bekear jim, dy‛t no libje
neffens de geboaden fan de duvel, yn hurde, bittere en wylde
lichtsinnigens, en wês net bang foar de duvel, want hy hat gjin
macht oer jim, want ik bin mei jim, de ingel fan de bekearing, dy‛t him
de baas is. De duvel is allinne bang, mar eangst is gjin krêft.
Wês net bang foar him, dan sil er foar jim flechtsje."
HAADSTIK 5
Ik sei tsjin him: "Mynhear, harkje ris efkes nei my."
"Siz mar watst wolst,"sei hy.
"De minske, mynhear,"sei ik,"wol de geboaden fan God wol graach
hâlde, en der is net ien dy‛t net freget of‛t God him de
krêft dêrta jaan wol om dy geboade te hâlden, en dat
hy dêroan ûnderwurpen wêze mei, mar de duvel is sterk
en hâldt macht oer him."
"Nee,"sei hy,"hy kin gjin macht hawwe oer de tsjinners fan God, dy‛t
mei har hiele hert har hope om Him stelle. De duvel kin mei harren
wrakselje, har oerwinne kin hy net. As jim him dan wjersteane, sil hy
oerwûn wurde en beskamme foar
jim flechtsje. Mar safolle as dêr healleech binne, dy eangje de duvel,
as in
besettende macht. As in minske passende krûken fol dien hat mei goede
wyn, en in
pear dêrfan binne healleech, dan komt hy by dy krûken en sjocht
nei de folle net om, want hy wit dat dy fol binne. Mar hy sjocht nei de
heallege, bang dat dy faaks sûr wurde. Want oanbrutsen krûken wurde
gau sûr, en dan is de kwaliteit fan de wyn fuort. Krektsa giet de
duvel de tsjinners fan God bylâns om se te testen. Dy‛t fol
fan it leauwen binne, wjersteane him krêftich, en hy lûkt
him tebek, omdat hy op gjin inkele manier der by harren yn komme kin.
Dan giet er nei de heallegen, en fynt in wei om der yn te kommen, en hy
docht mei harren wat er mar wol, en hja wurde syn slaven."
HAADSTIK 6
"Mar,"sei hy," ik, de ingel fan de bekearing siz tsjin dy: Wês
net bang foar de duvel, want ik bin stjoerd om by jimme te wêzen,
dy‛t har bekeare mei har hiele hert, en jimme sterk yn it leauwe te
meitsjen. Fertrou dan op God, jimme, dy‛t fanwege jim sûnden
wanhoopje oan it libben, en der noch sûnden oan ta foegje en de
moed sakje litte. Want as jim jim bekeare ta de Hear mei jim hiele
hert, en gerjochtichheid dogge al de fierdere dagen fan jim
libben, en Him tsjinje neffens Syn wollen, dan sil Hy jim eardere
sûnden ferjaan, en jim sille krêft hawwe om de wurken
fan de duvel de baas te bliuwen.Mar oer de drigeminten fan de duvel,
wês alhiel net bang foar
him, want hy is like machteleas as de sinen fan in dea
minske. Harkje dan nei my, en freezje Him dy‛t alle macht
hat,
sawol om te rêden as om te ferneatigjen, en hâld Syn
geboaden en jimme sille God ta eare libje."
Ik sei tsjin him, "Mynhear,
no bin ik sterk wurden yn alle feroarderingen fan de Hear, omdat Jo by
my binne; en ik wit dat Jo alle macht fan de duvel ferbrizelje sille en
dat wy oer him hearskje sille en wjerstân biede tsjin al syn
wurken. En ik hoopje om bysteat te wêzen al te
hâlden, dy‛t Jo my oplein hawwe, as de Heare my krêft jout."
"Do silst se hâlde,"sei hy,"as dyn hert suver is foar God, en
allegearre sille se hâlde, dy‛t har hert suverje fan de idele
begearten fan dizze wrâld en hja sille God ta eare libje.
DE HOEDER
IT TREDDE
BOEK -
GELIKENISSEN
EARSTE GELIKENIS
Omdat wy yn dizze wrâld gjin bliuwend plak hawwe, moatte wy dat
sykje yn de kommende wrâld.
Hy sei tsjin my: "Jim witte dat jimme as tsjinners fan God wenje yn in
frjemd lân, want jimme stêd is fier fan dizze wrâld.
"As jimme dan,"gie hy fierder," de stêd witte dêrt jim yn
wenje sille, wêrom soargje jimme hjir dan foar lân, en
meitsje djoere tariedings, en bouwe wenten en nutteleaze gebouwen?
Immen dy‛t hjirre sokke tariedings makket yn dizze stêd, dy kin
dochs net wêrom nei syn eigen stêd. O, dwaze, ûnwisse
en earme minske! Witsto net dat al dizze dingen fan in oar binne, en
ûnder de
macht fan in oar steane? Want de hear fan dizze stêd sil sizze: ‛Ik wol
dy net yn myn
stêd te wenjen hawwe, fuort ferdwyn út dizze stêd,
want do hâldst dy net oan myn wetten.‛ Dêrom, do, ek
al hast lannen en hûzen en in protte oare besittings, ast der
troch him útsmiten wurdst, wat silsto dan mei dyn lân en
hûs en dyn oare besittings, dyst foar dysels byinoar brocht
hast? Want de hear fan dit lân sil mei rjocht sizze: ‛Of do
moast
dy
skikke nei myn wetten, of ferdwine út myn ryk.bisto
dan fan plan te dwaan, mei it each op dyn lân en oare
besittings? Want do hast in wet yn dyn eigen lân. Al mei al, do
silst de wet fan dyn eigen lân negearje, en libje neffens
de wet fan dizze stêd. Sjoch ta, dat it net ta dyn skea is dyn
wet te negearjen, want asto werom wolst nei dyn stêd, dan
silst net oannaam wurde, omdatsto dy
oan de wet fan dyn stêd net
hâlden hast, mar do silst bûtensletten wurde. Soargje
dêrom, as ien dy‛t wennet yn in frjemd lân, datst net mear
tariedings makkest foar dysels as fierhinne genôch, en wês
ree, as de hear fan dit lân komme mocht om dy út te setten
om it net hearrich wêzen oan syn wet, om dizze stêd te
ferlitten en werom te gean nei dyn eigen, en hearrich te wêzen
oan dyn eigen wet, sûnder bleatsteld te wurden oan argewaasje,
mar mei blydskip.Ha dan soarch jimme dy‛t de Hear tsjinje en Him yn jim
hert
drage, dat
jim de wurken fan God dogge,tinke oan Syn geboaden en de beloften dy‛t
Hy jimme dien hat en leau dat Hy dy ferfulle sil, as Syn geboaden
ûnderhâlden wurde. Keapje ynpleats fan lân, fersleine sielen safolle as
in elk kin
en soargje foar de widdows en wezen, ferjit harren net en brûk
jim besit en al wat jim ree makke hawwe, dat jim fan de Hear krigen
hawwe, foar sokke lannen en hûzen. Want mei dat doel hat de
Master jimme ryk makke, dat jim dizze tsjinsten foar Him folbringe
soenen en it is folle better sok lân te keapjen en besittingen en
hûzen, dy‛t jim fine sille yn jim eigen stêd, as jim
dêr komme te wenjen. Dat is in eale en hillige belizzing, dien sûnder
spyt of eangst,
mar mei blydskip. Smyt it net wei lykas de heidens, want dat is skealik
foar jimme as
tsjinners fan God; mar doch útjeften foar jimsels, dêr‛t
jim jim yn fermeitsje kinne, en doch net ûnearlik en kom net oan
wat fan in oar is en fergun it him net, want it is in min ding oaren
har guod te fergunnen, mar doch dyn eigen wurk, dan silst rêden
wurde."
TWADDE
LIKENIS.
Sa as de wynrank stipe
wurdt troch de yp, sa is de rike
man in stiper by de gebeden fan de earmen.
Doe‛t ik yn it fjild wie, en dêr in
iperenbeam seach mei in
wynstok der omhinne en myn gedachten gean liet oer dy beamen en har
fruchten,
ferskynde de Hoeder my en sei: "Wat tinksto fan dy yp en dy wynstok?"
"Ik betochte,"sei ik,"dat dy beide mekoar tige goed passe."
"Dy beide beammen,"sei hy,"binne bedoeld as in foarbyld foar de
tsjinners fan God."
"Ik soe wol witte wolle,"sei ik" wat it foarbyld, dat Jo sizze dat
dizze beammen binne, ús bedoelt te learen."
"Sjochsto,"sei er,"dy yp en die wynstok?
Ik antwurde: "Ja, mynhear, dy sjoch ik."
"Dy wynstok,"gie hy fierder,"dy draacht frucht, en de yp is in beam
sûnder fruchten; mar as de wynstok net troch de yp droegen wurdt
en hy oer de grûn krûpe moat, kin hy ek gjin frucht jaan,
want de fruchten ferrotsje as de wynstok net troch de beam stipe wurdt.
Dus as de wynstok troch de yp droegen wurdt, dan draacht hy frucht, net
allinne út himsels mar ek troch de yp.
Do sjochst dat
dêrtroch de yp ek fruchten draacht, net minder as de wynstok, mar
sels mear, want de wynstok draacht, as hy stipe wurdt troch de yp, in
protte en goede fruchten, mar wat hy draacht as hy oer de grûn
leit is lyts en rotterich. Dizze likenis is bedoeld foar de tsjinners
fan God, foar de earme man
en foar de rike."
"Hoe sa, mynhear, "sei ik, " dat moatte Jo my ris útlizze."
"Harkje,"sei hy, "de rike man hat in protte besit, mar is earm yn de
dingen dy‛t de Hear betreffe, want hy sit yn noed oer syn rykdom en hy
docht net folle oan gebeden of foarbeden oan de Hear, en dy‛t hy al
docht binne yts en swak en hawwe gjin krêft dêr boppe. Mar
as de rike man de earme te iten jout en him helpt yn‛e need, omdat hy
leaut, dat wat hy docht foar de earme, in beleaning fine sil
by
God,--- omdat de earme man ryk is yn gebeden en foarbeden, en syn
foarbeden grutte krêft hawwe by God,---dan helpt de rike man de
earme sûnder wifkjen; en de earme, dy‛t holpen wurdt troch de
rike, pleitet foar him en bringt tank oan God, foar him dy‛t him dat
alles skinkt. En de rike sil trochgean him nijsgjirricht te
ynteresearjen foar de earme, sadat oanhâldend yn dy syn behoeften
foarsjoen wurdt. Want hy wit dat it pleitsjen fan de earme oannimlik en
ynfloedryk is by God. Beide bringe sa har wurk passend ta in goed ein.
De earme man docht syn foarbeden, in ding dêr‛t hy ryk yn is, dat
hy krige har fan de Hear, en dermei betellet hy de master dy‛t him
helpt werom. En de rike man jout op‛e selde manier sûnder wifkjen
de earme fan de rykdom, dy‛t hy fan God krige hat. En dit is in tige
goed wurk, en oannimlik foar God, want hy begrypt it
doel fan syn rykdom, en hat de earmen
jûn fan de jeften fan de
Hear en sa op‛e júste manier syn tsjinst oan Him ferfuld. Lykwols, by
de minsken liket de yp gjin fruchten te dragen en hja witte
net en begripe net dat as de droechte
komt, de yp der‛t wetter yn sit,
de wynstok oan wetter helpt en dat de wynstok dy‛t sa nea wetter brek
is, dêrtroch dûbel frucht draacht, sawol foar himsels as
foar de yp.
Sa nimt ek de rykdom fan de earme, dy‛t foar de rike pleitet by God,
ta; en de riken dy‛t de earmen helpe yn har neden, meitsje harren
sielen lokkich. Dus binne dy beide dielgenoaten yn in
rjochtfeardige wurk. Hy, dy‛t sokke dingen docht, sil troch God net
yn‛e steek litten wurde, mar sil opskreaun wurde yn it boek fan de
libbenen. Seinige binne hja dy‛t rykdommen hawwe en begripe dat hja dy
hawwe fan de Hear. Want dy‛t sa tinke binne bysteat om wat goeds te
dwaan."
TREDDE
LIKENIS
Sa ast yn de winter de
libbene beam net ûnderskiede
kinst fan de
toarre, sa kinst yn dizze wrald de rjochtfeardige net fan de
ûnrochtfeardige ûnderskiede
Hy toande my in mannich beammen dy‛t
gjin bledden hienen, mar, sa as it
my talike, fertoarre wienen, want hja wienen allegear gelyk.
En hy sei tsjin my: "Sjochsto dy beammen?"
"Dy sjoch ik, mynhear,"sei ik, "hja binne allegear like keal en toar."
Hy antwurde en sei: "Dizze beammen dysto sjochste binne krektlyk as de
minsken dy‛t yn dizze wrâld libje."
"Mar,mynhear,"sei ik,"Wêrom binne hja dan, om samar te sizzen,
allegear like keal.
Hy sei: "Omdat de rjochtfeardigen yn dit libben net opfalle, en de
sûnders ek net, hja binne allegear gelyk; want dit libben is as
in winter foar de rjochtfeardigen en hja kinne harsels net
dúdlik bewize, omdat hja libje mids de sûnders, want sa as
yn‛e winter de beammen, dy‛t har bledden falle litten hawwe, allegear
gelyk binne en it net te sjen is welke dea binne en welke libben, sa
falle yn dizze wrâld de rjochtfeardigen net op noch de
sûnders, mar hja lykje allegear op inoar.
FJIRDE
LIKENIS
Sa as yn de simmer de
libbene beammen har ûnderskiede
fan de
deade mei bledden en fruchten, sa sille yn de kommende wrald de
rjochtfeardigen ferskille fan de ûnrjochtfeardigen yn lokkigens
Hy liet my noch in mannich beammen
sjen, guon dy‛t knoppen hienen, en
oaren dy‛t noch keal wienen. En hy sei tsjin my: "Sjochsto dy
beammen?"
"Ja mynhear,"antwurde ik, "guon hawwe knoppen, oaren binne dea."
Hy sei: "Dyselden dy‛t knoppen hawwe dat binne de rjochtfeardigen dy‛t
libje sille yn de kommende wrâld; want de kommende wrâld is
in simmer foar de rjochtfeardigen, mar in winter foar de sûnders.
Dêrom, as de genede fan Hear ferskine sil, dan sil bliken dwaan
wa‛t de tsjinners fan God binne en oan al dy minsken sil dat dan te
sjen wêze. Want sa as yn‛e simmer de fruchten fan elke beam te foarskyn
komme, en
it dúdlik wurdt fan wat soarte hja binne, sa sille ek de
fruchten fan de rjochtfeardigen te foarskyn komme, en allegearre, dy‛t
yn de wrâld fruchtber west hawwe, sille bekend makke wurde. Mar de
heidens en de sûnders, lykas de toarre beammen dysto
seachst, sille bliken dwaan dyjingen te wêzen, dy‛t toar en
ûnfruchtber wienen yn dizze wrâld en dy sille
ferbrând wurde as hout en sa sil bekend wurde, dat harren dieden
by harren libben min wienen. Want de sûnders sille fertard wurde omdat
hja sûndige hawwe
en gjin berou hienen. En de heidens sille ferbrând wurde, omdat hja Him
net kend hawwe,
dy‛t harren skepen hie. Draach do dêrom frucht, dat dyn fruchten
sjoen wurde meie yn dy simmer. En hâld dy fier fan in protte
sakendwaan, dan silst nea
sûndigje: want dy‛t har oeral drok om meitsje bedriuwe ek in
protte sûnden, omdat hja alhiel yn beslach naam wurde troch
harren saken en de Hear alhiel net tsjinje. Hoe kin sa‛nien eat fan de
Hear freegje of berikke, as hy Him net tsjinnet? Hja dy‛t Him
tsjinje sille krije wat hja Him freegje, mar hja dy‛t Him net tsjinje
dy krije neat. En yn it folbringen sels fan in inkele died kin in man
de Hear tsjinje; want syn geast is net ferfrjemde fan de Hear, mar hy
sil Him tsjinje omdat hy in suvere geast hat.
Asto dus dizze dingen dochste,
silsto bysteat wêze fruchten te dragen foar it kommende libben. En elk
dy‛t dizze dingen docht sil fruchten drage."
FYFDE
LIKENIS
Oer de beleanning fan it
wiere fêstsjen en de suverens
fan it
lichem
HAADSTIK 1
Wylst ik fêste, siet ik op in berg en tanke de Hear foar
syn iepenbierings oan my, en seach dat de Hoeder neist my
sitten
gie en sei: "Wêrom bisto hjir hinne kaam sa ier yn‛e moarn?"
"Omdat ik in doel ha, mynhear,"antwurde ik.
"Wat is in doel?" frege hy.
"Ik fêstsje, mynhear." antwurde ik
"Wer is dat fêstsjen foar, datsto no hâldst?" gie hy
fierder.
"Ik fêstsje, sa as ik altyd went west ha."sei ik
"Do wist dus net hoesto foar de Hear fêstsje moast," sei hy, "dit
sinleas fêstsjen, datsto no dochst, hat foar Him gjin waarde."
" Hoe kinne Jo soks no sizze, mynhear?" frege ik.
"Ik siz dy,"sei er,"dat it fêstsjen, datsto tinkst te
ûnderhâlden, gjin fêstsjen is. Mar ik wol dy leare
wat in folslein en oannimlik fêstsjen is foar de Hear. Harkje,
God begeart sa‛n doelleas fêstsjen net. Want fêstsjen foar
God op dizze manier jout neat ta in rjochtfeardich libben; mar bied God
in fêstsjen op de folgjende manier: Doch gjin kwea yn dyn
libben, en tsjinje de Hear mei in suver hert; hâld Syn
geboaden, libje nei Syn ynsettingen, en lit gjin kweade begearte ta yn
dyn hert; en leau yn God. Asto dizze dingen dochst en ûntsach
foar God hast, en dy fier hâldst fan alle kwea, dan silsto libje
ta Gods eare; en asto dizze dingen dochste hâldsto in grut
fêstsjen, dat oannimlik is foar God."
HAADSTIK 2
"Hear de likenis dy‛t ik dy no fertelle sil oer fêstsjen. In
seker man hie in stik lân en in protte slaven, en hy beplante in
part fan syn lân mei in wyngerd, en keas in betrouber en tige
wurdearre slaaf, rôp dy by him en sei: ‛Nim dizze wyngerd dy‛t ik
plante ha, byn se op oan stokken oan‛t ik kom, fierders
hoechst
neat oan de wyngerd te dwaan, en ast dy oan dizze oarder fan my
hâldst, dan silst fan my dyn frijdom fertsjinje.‛ En doe gie de
master fan dy slaaf nei in fier lân.
En doe‛t hy fuort gien wie, gie de slaaf hinne en bûn de ranken
op oan stokken, en doe‛t er dêr mei klear wie, seach er dat de
wyngerd fol ûnkrûd rekke. En hy tocht by himsels: ‛Ik ha de oarders fan
mynhear hâlden; ik
sil de grûn omhakje, dan sil it der folle moaier bystean, en frij
fan ûntúch, sil it folle mear frucht jaan. Hy gie dus
hinne en hakke de wyngerd om en roege sa al it túch dat der yn
wie út. En sa lei de wyngerd der prachtich by en droech
gâns frucht, omdat it gjin lêst fan ûnkrûd hie.
En nei ferrin fan tiid kaam de master fan de slaaf en it lân
wêrom en kaam yn de wyngerd.
En doe‛t hy seach dat de ranken goed
oan stokken opgbûn wienen, en boppedat de grûn omhakke en
it ûntúch útroege en de wynranken fol fruchten, wie
hy tige fernoege mei it wurk fan syn slaaf.
En hy rôp syn soan, dy‛t syn erfgenaam wie en syn freonen, dy‛t
syn riedjouwers wienen, en fertelde harren wat hy syn slaaf
opdroegen hie, en wat dy der wol net fan telâne brocht hie. En
hja wienen bliid mei de slaaf, om it goede tsjûgenis dat syn
master fan him joech. En hy sei tsjin harren,‛Ik hie dizze slaaf syn
frijheid tasein, as hy
die wat ik him opdroegen hie; en hy hat myn oarders hâlden en
derneist in protte goed wurk dien yn de wyngerd, dat stiet my tige oan.
En as beleanning foar al dat wurk dat er dien hat, wol ik him mei
erfgenaam meitsje fan myn soan, want hy hie goede ideeën, en hy
hat net neilitten om se út te fieren. Mei dizze beslissing fan de
master, dat de slaaf meierfgenaam mei de
soan wêze soe, wienen de soan en de freonen tige ynnaam. En nei in pear
dagen hâlde de master in grut feest, en stjoerde
de slaaf ferskate skûtels fan syn tafel. En de slaaf naam fan de
skûtels dy‛t syn master him stjoerde genôch foar himsels,
en ferdielde it oare ûnder syn mei-slaven. En syn mei-slaven dy‛t
dy skûtels krigen wienen dêr tige bliid mei, begûnen
foar him te bidden, dat hy noch mear by syn master yn‛e geunst komme
mocht, omdat hy harren sa goed behannele.Syn master hearde al dizze
dingen dy‛t der bard wienen ek, en wie
nochris tige ynnaam mei syn gedrach. En hy rôp nochris syn
soan
en syn freonen byinoar, en fertelde harren hoe‛t de slaaf dien hie mei
de skûtels dy‛t hy him stjoerd hie. En hja wienen der noch mear
oer te sprekken, dat de slaaf de mei-erfgenaam fan de soan wurde soe."
HAADSTIK 3
Ik sei tsjin him: "Mynhear, ik sjoch de betsjutting fan dizze
likenissen net, en ik kin se net begripe as jo se my net
útlizze."
"Ik sil it dy allegear útlizze,"sei hy,"en wat ik ek neame mei
yn‛e rin fan ús petear, sil ik dy sjen litte. Hâld de geboaden fan de
Hear, en do silst wurdearre wurde, en do silst
ynskreaun wurde by harren dy‛t Syn geboaden ûnderhâlde. En
asto noch mear goeds dochste as dat God opdroegen hat, dan silsto foar
dysels ek folle mear eare winne, en do silst mear eare wurde troch God,
as dasto oars eare wurde soest. Asto dus, yn it hâlden fan de
geboaden fan God, dizze tsjinsten tafoegest, dan sil it dy in geniet
wêze ze te ûnderhâlden neffens myn gebod."
Ik sei tsjin him: "Mynhear, alles wat jo my opdrage sil ik neikomme,
want ik wit dat jo mei my binne."
"Ik sil by dy wêze,"antwurde hy," omdatsto sa graach it goede
dwaan wolst, en ik sil mei allegearre wêze dy‛t dat ek graach
wolle. Dit fêstsjen is tige goed, foarop steld, dat de geboaden fan de
Hear neikaam wurde. Sa silsto it fêstjen ûnderhâlde,
datsto fan plan wiest te hâlden. Foar alles, wês op dyn
hoede foar elk ferkeard wurd en elke ferkearde begearte en suverje dyn
hert fan al de idelheden fan dizze wrâld. Asto op dyn hoede bist
foar al dy dingen, sil dyn fêstsjen folslein wêze. En
do silst it dwaan sa as hjir folget: Asto alles dien haste wat
foarskreaun is, silst op de dei datsto fêstest neat priuwe, oars
net as brea en wetter, en de priis dysto berekkene haste fan de
skûtels dysto oars iten hawwe soest, dy silsto jaan oan de widdow
en de wees of oan in behoeftich persoan, en sa silsto dimmenens fan
geast toane, sa dat hy dy‛t in woldied fan dyn dimmenens ûnfongen
hat, syn mage fol ite mei, en foar dy bidde ta de Hear. Asto it
fêstsjen ûnderhâldst sa as ik it dy opdroegen
ha, dan sil dyn offer oannimlik wêze by God, en dit
fêstsjen sil opskreaun wurde en de tsjinst sa opdroegen is eal en
hillich en oannimlik foar God. Dizze dingen moatsto dus
ûnderhâlde mei dyn bern en dyn hiele hûs en yn it
neikommen dêrfan silsto seinige wurde; en allegearre, dy‛t dizze
wurden hearre en dêrneffens dogge, sille seinige wurde en alles
dat hja fan de Hear freegje sille hja krije."
HAADSTIK 4
Ik stie der tige by him op oan dat hy my de likenis fan it lân en
de master fan de wyngerd, en de slaaf dy‛t de wyngerd opbûn hie,
en oer de stokken en de ûntugen dy‛t der útlutsen wienen
en oer de soan en de freonen dy‛t syn riedjouwers wienen, want ik wist
dat al dy dingen yn in likenis wat betsjutten.
En hy antwurde en sei: "Do bist wol tige fêsthâldend mei
dyn fragen. Do hoechst alhiel gjin fragen te stellen, want as it nedich
is wat út te lizzen, dan sil it dy útlein wurde."
Ik sei tsjin him: "Hear, wat Jo my ek toane, sûnder it út
te lizzen, dat ha ik om‛e nocht sjoen, sûnder de betsjutting der
fan te begripen. Op‛e selde manier, ek as jo my likenissen fertelle en
se net útlizze, dan sil ik se om‛e nocht heard hawwe."
En hy antwurde my en sei: "Elk dy‛t in tsjinner fan God is, en de Hear
yn syn hert draacht, en Him om begryp freget, dy kriget it,
en
kin elke likenis ferklearje. En de wurden fan de Hear dy‛t sprutsen
binne yn likenissen wurde him bekend. Mar hja dy‛t swak en sleauw binne
yn it bidden, binne bang om wat fan de Hear te freegjen; en dat wylst
de Hear fol meilijen is en sûnder mis jout oan allegear dy‛t Him
wat freegje. Mar do, wylst sto sa fersterke bist troch de hillige
ingel, en sa‛n
bemiddeler fan Him krigen hast, en alhiel net sleau bist, wêrom
fregest de Hear net om wysheid om it fan Him te krijen."
Ik sei tsjin him:"Mynhear, ik ha Jo by my, ik moat fan need Jo wol
freegje, want Jo toane my al dy dingen en prate mei my; mar as ik dizze
dingen sjen of hearre soe sûnder Jo, dan soe ik de Hear freegje
om se my út te lizzen."
HAADSTIK 5
"Efkes ferlyn ha ik tsjin dy sein."antwurde hy,"datsto tûk en
fêsthâldend wiest yn it freegjen fan útlis oer de likenissen. No,
omdatsto sa oanhâldst sil ik dy de betsjutting
fan de likenissen fan it lân útlizze en fan al dy oaren
dy‛t folgje, datsto se oan elk en ien trochjaan kinste. Harkje no en
begryp: It fjild is dizze wrâld, en de Hear fan dat fjild is
Hy
dy‛t alles skepen hat en folslein makke en alle dingen befêstige
hat. En de soan is de Hillige Geast, en de slaaf is de Soan fan God; en
de wynstokken binne it folk, dy‛t hy sels plante hat; en de stokken
binne de hillige ingels fan de Hear dy‛t syn folk byinoar hâlde;
en de ûntugen dy‛t út de wyngerd útroege wurde
moatte dat binne de ûngerjochtichheden fan de tsjinners fan God;
en de skûtels dy‛t Hy him stjoerde fan syn tafel, dat binne de
geboaden, dy‛t Hy oan syn folk jûn hat troch Syn Soan; en de
freonen en riedjouwers binne de hillige ingels dy‛t it earst skepen
binne; en de tiid dat de master fan hûs wie, is de tiid dy‛t it duorret
oant dat Hy ferskynt."
Ik sei tsjin him: "Mynhear, al dy dingen binne grutte en prachtige en
gloarjefolle dingen. Soe ik dy begripe kinne? Nee, en ek gjin oar
minske, as wie der noch sa wiis." En ik foege deroan ta: "Ferklearje my
ek wat ik jo noch mear freegje
sil."
"Siz mar watst wolste,"antwurde hy.
Ik frege: "Wêrom, mynhear, is de Soan fan God yn de likenis yn it
stal fan in slaaf?"
HAADSTIK 6
"Hark,"sei hy, "De soan fan God liket net op in slaaf, mar hat grutte
krêft en macht."
Ik sei: "Hoe dat sa, mynhear, ik begryp it net."
Hy antwurde: "God plante de wyngerd, dat wol sizze, Hy skoep it folk en
joech se oan Syn Soan; en de Soan wiisde de ingels oan om se te
hoedzjen, en Hysels ferwidere al harren sûnden nei in
protte beproevingen lit te hawwen en in protte muoiten ûndergien
te hawwen, want nimmen is bysteat te hakjen sûnder muoite en
pine. Hysels hat, neidat Hy al de sûnden fan it folk útwiske
hie, harren de paden fan it Libben wiisd troch harren de wet te jaan,
dy‛t Hy fan de Heit ûntfongen hie. Do sjochst no "sei hy"
dat Hy de Hear fan it folk is en dat Hy al dy autoriteit fan Syn Heit
krigen hat. En wêrom de Hear Syn Soan en de gloarjerike ingels naam as
riedjouwers, mei it each op it erfskip fan de slaaf, harkje:
De
Hillige Geast, dy‛t al bestie foar al it oare, en dy‛t alle skepsels
skepen hat, hat God makke om te wenjen yn it fleis, dat Hy
útkarde. En sa dêrmei wie dat fleis, dêrt de Hillige Geast yn
wenne,
earfol ûnderwurpen oan dy Geast, troch from en rein te libjen en
op gjin inkele manier de Geast te skeinen, en sa dêrmei, nei
útnimmend en suver libbe te hawwen, gearwurkjend en meiwurkjend
mei de Geast, en nei al dy dingen krêftich en moedich tegearre
mei de Hillige Geast dien te hawwen, naam Hy it as in meiwurker oan.
Want dit dwaan fan it fleis stie Him oan, omdat it net ûnteare
wie op‛e ierde wylst it de Hillige Geast hie. Dêrom naam Hy
as riedjouwers Syn Soan en de gloarjerike ingels, sa dat it fleis,dat
sûnder in fout ûndergeskikt west hie oan de Geast, in plak
hawwe mocht of in tinte, en dat it net de skyn ha soe, dat de
beleanning foar dy tsjinstberens ferlern gien wie, want it fleis,
dêr‛t de Hillige Geast yn wenne hie en dat sûnder flek of
skein fûn wie, moast syn beleanning krije. Sa no hast de
útlis fan dizze likenis ek al."
HAADSTIK 7
Ik sei: "Ik wurd der bliid fan dizze útlis te hearren."
"Harkje,"sei Hy nochris,"Hâld dit fleis suver en sûnder
smet, dat de Geast dy‛t dêryn wennet dêrfan tsjûgje
mei en dyn fleis rjochtfeardige wurde mei. Sjoch ta, dat de gedachte om
dit fleis fan dy te ûntearjen nea yn dyn holle opkomt, of datsto
it misbrûkst ta in died dy‛t it skeint. Asto dyn fleis skeinst,
skeinst ek de Hillige Geast. En asto dyn fleis en de Geast skeinst
silst net libje."
Ik sei "En as immen hjir net fan wist , mynhear, eart hy dizze wurden
hearde, hoe kin sa‛n man dan rêden wurde as hy syn fleis
besmotzge hat."
"Wat eardere sûnden út ûnkunde betreft,"sei hy," God
allinne is bysteat dy te hieljen, want oan Him is alle macht. [ Mar pas
dan no foartoan goed op, dan sil de machtige en barmhertige God dy dyn
eardere sûnden ferjaan,] asto yn de kommende tiid dyn lichem en
geast net skeinst, want dy beide foarmje in ienheid, sadat de iene net
skeint wurde kin sûnder ek de oar te skeinen. Hâld se dus
beide suver en do silst ta Gods eare libje."
Fan twa soarte
genotsuchtige minsken, fan harren dea en
wei fallen, en de doer fan har straf
Wylst ik yn‛e hûs siet, en de Hear
ferhearlike om alles dat ik
sjoen hie, en tocht oan de geboaden, hoe útnimmend en
krêftich en earfol hja wienen en bysteat de minskesiel te
rêden, sei ik by mysels, "ik soe seinige wêze as ik libbe
neffens dizze geboaden, en in elk dy‛t dêr neffens libbet sil
seinige wêze." En wylst ik dat by mysels sei, seach ik him ynienen
njonken my sitten
en hearde him sizzen: "Wêrom twifelsto oan de geboaden dy‛t ik dy
jûn ha? Hja binne treflik, dêr hoechst net oer yn te
sitten, mar beklaai dy mei it leauwe yn de Hear, dan silsto dêr
neffens libje kinne, want ik sil dy dêryn sterkje.Dizze geboaden
binne woldiedich foar dy‛t har bekeare wolle,
want
as hja dêr net neffens libje is har bekearing om‛e nocht.
Dêrom, jimme dy‛t jim bekeard hawwe, smyt dy sûndige dingen
fan dizze wrâld, dy‛t jim útmergelje, fuort; en troch jim
te beklaaien mei alle deugden fan in hillich libben, sille jim bysteat
wêze dizze geboaden te hâlden, en sille jim net langer
sûnden oan it tal fan jim sûnden tafoegje. Libje dus
neffens dizze geboaden fan my en jimme sille libje
ta God.
Al dizze dingen ha ik jim al earder sein." En doe sei er tsjin my:
"Kom, lit ús it fjild yngean, dan sil ik
dy de hoeders en harren keppels sjen litte.
Ja, lit ús dat dwaan, mynhear," antwurde ik Wy kamen op it romme fjild,
en hy wiisde my op in jonge man, in hoeder,
klaaid yn klean fan in giele kleur; en hy hoede in grutte keppel skiep,
dy weiden dêr wielderich, drok en wyld en hipten en sprongen
hin-en-wer. De skeper sels wie fleurich fanwege syn keppel en de
ferskining fan de hoeder wie bliermoedich, sa‛t hy dêr om
rûn tusken
syn bisten. [ Ek oare skiep seach ik dêr wielderich en drok op in
oar plak, hoewol, dy sprongen net hin-en -wer.]
HAADSTIK 2
En hy sei tsjin my: "Sjochst dy skeper?"
"Ik sjoch him, mynhear," sei ik.
Hy antwurde: "Dat is de ingel fan wielderigens en bedroch. Dy mergelt
de tsjinners fan God út, liedt dy ôf fan de wierheid, en
ferrifelt harren mei ferkearde begearten, dêr‛t hja troch ferlern
geane, want hja ferjitte de geboaden van de libbene God en
libje yn
bedroch en lichtsinnige wielderigens en hja wurde ruinearre troch dy
ingel, guon ta de dea en oaren ta ferdjer.
Ik sei tsjin him: "Mynhear, wat bedoele jo mei de wurden: ta de dea en
ta ferdjer."
"Harkje,"sei hy,"de skiep dysto sa fleurich rûnspringen sjochste,
dat binne de minsken dy‛t har foargoed losskuord hawwe fan God, dy
hawwe harsels oerlevere oan de wielderigens en ferliedingen fan de
wrâld. Foar harren is der gjin wêrom nei it libben troch
bekearing, omdat hja al mar mear sûnde op sûnde lade en de
namme fan de Hear lastere hawwe. Dêrom binne sokke minsken
opskreaun foar de dea. En dy oare skiep dysto seachste, dy‛t net
hin-en-wer sprongen, mar op ien plak weiden, dy hawwe har wol
oerlevere oan wielde en falskens, mar dy hawwe de Hear net lastere. Dy
hawwe har wol ôfkeard fan de wierheid, mar foar harren is
der noch hoop op bekearing, wêrtroch it libben mooglik is. Want
bedjer jout noch hoop op betterskip, mar dea is de ûndergong foar
altyd.
Ik gie noch in eintsje fierder, en doe wiisde hy my in lange hoeder,
dy‛t wat in wreed foarkommen hie, klaaid yn in wyt geitefel, en hy
droech in pûde oer it skouder en hy hie in tige hurde stok mei
sydtakken en in grutte swipe. En hy seach sa soer ta, dat ik
bang
foar him wie, sa driigjend wie syn uterlik. Dizze skeper naam de skiep
fan de jonge hoeder oer, dat wol sizze,
dyselden dy‛t wol drok en wielderich wienen, mar net sprongen, en hy
jage se yn in steil plak, fol mei toarnen en stikels, sa dat it
ûnmooglik wie de skiep wer yn dy toarnen en stikels te
ûnderskieden, want hja sieten der alhiel yn
betieze.
En dy weiden dêr sa betieze tusken de toarnen en de stikels, in
úterst ellindich bestean, want hja waarden troch him slein en
hin-en-wer jage en hy liet har nea mei rêst, dat al mei al hienen
dy skiep yn in tige ûngelokkige bestean.
HAADSTIK 3
Dêrom, doe ‛t ik dy bisten seach sa slein en mishannele, muoide
it my om harren omdat hja sa pinige waarden en alhiel gjin rêst
krigen. En ik sei tsjin de hoeder dy‛t mei my spriek: "Mynhear, wa is
dizze skeper, dy‛t sa wreed is en strang, en sa alhiel sûnder
meilijen mei syn skiep?"
Hy antwurde: "Dat is de ingel fan de bestraffing; hy heard by de goede
ingels en is oansteld om te straffen. Dêrom nimt hy dyselden dy‛t
fan God ôfdwale en dy‛t har oerjûn hawwe oan de begearten
en ferliedingen fan dizze wrâld en bestraft harren sa as hja
fertsjinje mei allerhande ferskriklike straffen."
"Mei ik witte,mynhear,"sei ik"wat foar soarte pinigingen en straffen
dat binne?"
"Hear,"sei hy" wat ferskate pinigingen en straffen dat binne. Dy
straffen binne sokken as foarkomme yn it libben. Want guon wurde straft
mei ferliezen, oaren mei gebrek, oaren mei alle soarte fan
sykten, oaren mei allerhande dusoarder en betiezing, oaren wurde
misledige troch minne minsken en op in protte oare manieren bleatsteld
oan lijen; in protte wurde ûnwis yn har plannen, besykje
fan alles, mar neat dat slagget, en hja klije dat hja net foarspoedich
binne yn har ûndernimmings; en it komt net yn harren op dat
hjasels ferkearde dingen dien hawwe, mar hja jouwe de Hear de skuld. En
as hja dan straft binne mei allerhande tsjinslaggen, dan wurde hja
oan my oerdroegen, foar in goede training, en wurde hja sterk
makke yn
it leauwe yn de Hear; en dan binne hja foar har fierdere libben
ûnderhearrich oan de Hear mei in suver hert. En dan binne hja
suksesfol yn al harren ûndernimmings en berikke by de Hear alles
dat hja freegje; en dan tankje hja de Hear, dat hja oan my oerdroegen
binne en net langer kwea lije.
HAADSTIK 4
Ik sei tsjin him: "Mynhear, lis my dat ekris út."
Hy sei: "Wat wolsto witte?"
Ik ferfette: "Of hja, dy‛t har oerjouwe oan wielderigens en
dêrtroch bedroegen binne, foar de selde tiid pinige wurde as hja
yn wielderigens en bedroch libbe hawwe."
Hy sei: "Hja wurde pinige op‛e selde manier."
"Hja wurde folle minder pinige, mynhear,"sei ik,"want hja dy‛t sa
wielderich binne en God fergetten hawwe, soenen wol sânfâld
pinige wurde moatte."
Hy sei tsjin my: "Do bist net wiis, en do begrypst neat fan de
krêft fan pinigjen."
"Wêrom dat,mynhear,"sei ik,"as ik it begrepen hie soe ik jo net
frege hawwe it út te lizzen."
"Hear dan,"sei hy,"de kreft fan dy beide. De tiid fan wielderigens en
bedroch duorret mar in oere, mar in oere piniging stiet gelyk mei
tritich dagen. As dus in minske in dei yn wielderigens libbet, en
bedroegen wurdt en in dei pinige, dan komt dy dei fan piniging oerien
mei in hiel jier. Foar elke dei yn wiederigens, moatte dus likefolle
jieren fan piniging ûndergien wurde. Sa sjochst dat de tiid fan
wielderigens en bedroch mar hiel koart is, mar dy fan straf en piniging
tige lang."
HAADSTIK 5
Ik sei: "No begryp ik dat noch net goed fan dy tiid fan bedroch en
wielderigens en piniging, lis my dat nochris wat dúdliker
út."
Doe antwurde hy en sei tsjin my: "Dyn dommens bliuwt mar gelyk; want do
wolst dyn hert net suverje en God tsjinje. Soargje mar dast as de tiid
komt, net yn dwaashyd fûn wurdst. Harkje no, asto wolst,
datst dy dingen begripe meist. Hy dy‛t him in dei oerjout oan
wielderigens en bedroegen is, en dy‛t
mar docht wat er wol, dy is klaaid yn dwaasheid en begrypt
net
wat er by de ein hat oan‛t de oare moarns, want hy ferjit wat er de
deis dêr foar die. Want wielderigens en bedroch litte gjin
oantinkens nei. Mar as er dêr in hiel jier foar
straft en pinige wurdt dan tinkt er wer oan syn wielderigens en
bedroch, en dan beseft hy dat hy dêrfoar pine lit. Dêrom
wurde alle minsken dy‛t wielderich en bedroegen binne sa
straft,
omdat hja, hoewol hja it libben hienen, harsels oerjûn hawwe oan de
dea."
Ik frege: "Wat soarten fan wielderigens,mynhear, binne sa
pynlik?"
"Elke died fan in minske dy‛t hy mei plesier docht,"antwurde hy," is in
died fan wielderigens; want in opljeppen man dy‛t tajout oan
dy
niging, jout him oer oan wielderigens, en in troubrekker, in
sûplap, in rabber, in liger, in albegear, in dief, en in
elk dy‛t soksoarte dingen docht, dy jout ta oan syn eigen
bysûndere niging, en jout him troch sa te dwaan oer oan
wielderigens. En al sokke dieden fan wielderigens binne
skealik
foar de tsjinners fan God. En it is foar dizze misdieden, dat hja lije,
dy‛t straft wurde en
pinige. Mar der binne ek dieden fan wielderigens, dêr‛t minsken
troch rêden wurde; want in protte minsken dy‛t goed dogge
jouwe dêryn ta oan wielderigens, meisleept troch har eigen
plesier dêryn, dy wielderigens is lykwols segenryk foar de
tsjinners fan God, en wint it libben foar sa‛n man; mar de gefaarlike
dieden fan wielderigens, dy‛t hjirfoar neamd waarden, dy bringe harren
piniging en straffen en as hja dêrmei oanhâlde en har net
bekeare, dan dogge hja har sels de dea oan."
Hja, dy‛t har bekeare,
moatte fruchten drage de
bekearing wurdich
In pear dagen letter seach ik him
wer yn itselde fjild der‛t ik ek de
skepers sjoen hie, en hy sei tsjin my, "Wat wolsto fan my?"
Ik sei tsjin him: "Mynhear, dat jo dy skeper dy‛t piniget oarder jaan
wolle dat er út myn hûs giet, want hy slacht my
ferskriklik."
"It is nedich,"antwurde hy, " datsto slein wurdst, want sa hat de
gloarjefolle ingel it opdroegen oer dy, hy wol datsto op‛e proef steld
wurdst."
"Wat ha ik dien dat sa slim is mynhear,"antwurde ik, "dat ik oerlevere
wurde soe oan dy ingel?"
"Harkje,"sei er," do hast hiel wat sûnden, mar net sa grut datst
dêrfoar oan dy ingel oerlevere bist, mar dyn húshâlding hat in protte
ûngerjochtichheden en
sûnden begien, en de gloarjefolle ingel is oer dy dieden fergrime, en
om dy reden hat hy opdracht jûn datsto in bepaalde
tiid slein wurde moast, dat hja har ek bekeare mochten, en
harsels
suverje fan elke wrâldske begearte. Dus, as hja har bekeare
en suvere binne, dan sil de ingel fan de bestraffing dyn hûs
ferlitte."
Ik sei tsjin him: "Mynhear, as hja sokke dingen dien hawwe, en
dêrmei dy gloarjefolle ingel fergrime hawwe, wat kin ik
dêr oan dwaan?"
Hy antwurde: "Hja kinne alhiel net straft wurde, asto, it haad fan it
hûs, net slein wurdst, want asto slein wurdst, dan lije hja fan
need ek mei, mar asto it noflik hast, dan fiele hja ek gjin straf."
"Wol,mynhear,"sei ik,"hja hawwe har mei har hiele hert bekeard."
"Dat wit ik,"sei er, "dat hja har mei har hiele hert bekeard hawwe, mar
tinksto dat de sûnden fan har dy‛t berou hawwe, al ferjûn
binne? Net allegearre, want hy dy‛t berou hat, moat syn eigen siel
pinigje en tige dimmen wêze yn al syn dwaan en litten, en mei
allerhande rampen slein wurde en as hy al dy tsinslaggen,
dy‛t
him oerkomme, trochstiet, dan sil de Skepper fan alle dingen, dy‛t him
dêr ek de krêft ta jûn hat, seker meilijen mei
him hawwe, en him hielje, en dit sil Hy wis dwaan, as Hy it hert fan
elke beroufolle, suvere sjocht fan alle kwea. En it is
foardielich foar dy en dyn hûs dat jim no tsjinslaggen krije. Mar
wêrom soe ik safolle tsjin dy sizze? Do moast slein wurde, sa as
de ingel fan de Hear opdroegen hat, dy‛t dy oan my oerlevere.
En
tankje de Hear dêrfoar,
dat Hy dy weardich keurd hat dizze
tsjinslaggen fan te foaren te sjen, sa datst, troch datst it witst
foardat it komt, bysteat wêze meist it manmoedich te dragen."
Ik sei tsjin him: "Mynhear, as jo mei my binne, sil ik bysteat
wêze eltse tsjinslach te fernearen."
"Ik sil mei dy wêze, "sei er, "en ik sil de ingel fan de
bestraffing freegje dy lichter te straffen, lykwols silsto in skoftsje
slein wurde en dan silst wer opnij befêstige wurde yn dyn
hûs. Allinne, bliuw dimmen, en tsjinje de Hear mei in suver hert,
do en dyn bern en dyn hiele hûs en wandelje yn myn geboaden dy‛t
ik dy oplis, dan sil dyn bekearing djip en echt wêze; en asto
dizze dingen mei dyn húshâlding ûnderhâldst,
dan sil alle tsjinslach dy ferlitte. En tsjinslaggen sille ôfkeard
wurde fan allegearre,
dy‛ t wandelje yn dizze myn geboaden."
De sûnden, fan de útkarden
en dy‛t berou hawwe, binne
mannichfâldich, mar hja sille allegear beleanne wurde neffens de
mjitte fan har berou en goede wurken
HAADSTIK 1
Hy toande my in grutte wylgenbeam, dy‛t de fjilden en de bergen
oerskade; en yn it skaad fan dy beam wienen alle minsken gearkommen,
dy‛t neamd wurde nei de namme fan de Hear. En in strieljende
ingel fan de Hear, tige grut, stie by dy beam mei in grut snoeimes yn‛e
hân, en hy snie leaten fan de wylch en ferdielde dy ûnder de minsken yn
it skaad fan de wylch, it wienen mar lytse leatsjes,
sawat in foet lang; en doe‛t hy harren allegear fan leaten foarsjoen
hie, lei hy syn snoeimes del, en de beam wie noch like sûn as
doe‛t ik him earst seach. En ik stie fersteld en tocht by my sels: Hoe
kin dy beam der noch sa goed útsjen wylst der safolle
tûken ôfsnien binne?
En de Hoeder sei tsjin my: "Ferwûnderje dy dêr mar net oer,
dat de beam fol bliuwt nei dat der safolle tûken ôftoppe
binne, wachtsje mar, en asto alles sjoen haste, dan sil dy wol
útlein wurde wat it betsjut." De ingel dy‛t de leatsjes omdield hie
ûnder it folk, frege se no
wêrom te bringen; en yn de selde foloarder as hja se krige hienen
waarden se by him roppen en elk brocht syn leatsje wer werom en de
ingel naam se oan en beseach se. Fan guon krige hy tûkjes dy‛t ferwile
wienen en
oanfretten, en dy‛t him sokken brochten sette de Ingel fan God
apart.Oaren brochten guon dy‛t wol ferwile wienen mar net
oanfretten en dy
sette hy ek apart. En oaren brochten guon dy‛t heal ferwile wiene, en
oaren guon dy‛t heal ferwile en brutsen wienen, en oaren guon heal
ferwile heal grien, en oaren guon dy‛t mar foar in tredde part ferwile
wienen en fierders grien, en oaren dy‛t mar foar in tredde part grien
en twatredde ferwile, en oaren guon dy‛t hast alhiel grien wienen
allinne
it topke ferwile mar wol kniest.; oaren hast alhiel ferwile mei
mar in lyts bytsje grien mear; mar oaren brochten harren leatsjes krekt
sa grien as hja se fan de ingel krigen hienen en dat wienen fierwei de
measten. En de ingel wie dêr tige bliid mei. En guon brochten har
leaten sels grien en mei útrinders,dat die de ingel tige goed;
en guon brochten sels leaten werom, dy‛t útrûnen en
fruchten droegen, der wienen hjasels en de ingel en ek de Hoeder tige
bliid mei. En allegear waarden hja soart by soart apart set.
HAADSTIK 2
Doe joech de ingel oarder dat der krânsen brocht wurde soenen. En
dy waarden brocht, foarme fan palmblêden; en hy kroane
dêrmei de minsken dy‛t tûken wêrombrocht hienen dy‛t
útrûn wienen en frucht droegen en stjoerde se doe nei de
toer. En de oaren, dy‛t tûken wêrombrocht hienen dy‛t grien
en
útrûn wienen, joech hy segels en stjoerde se ek nei de
toer. En allegear dy‛t nei de toer gienen hienen de selde sniewite
klaaiing. En allegearre dy‛t har leaten wêrombrocht hienen like
grien as hja se krigen hienen, liet hy frij en joech harren klean en
segels.
En doe‛t hy dat dien hie sei de ingel tsjin de Hoeder: "No gean ik
fuort, en Jo moatte dizzen hjir wei stjoere nei in plak
binnen de
muorren, neffens dat in elk fan harren wurdich is syn wente te hawwen.
En beoardielje harren leaten soarchfâldich, en lit har dan gean,
mar ûndersykje se mei soarch. Pasop dat net ien jo ûntkomt.
Want as ien jo ûntkomt sil ik him ûndersykje op it
alter."
En doe‛t hy dat tsjin de Hoeder sein hie gie hy fuort.En doe sei de
Hoeder tsjin my: "Lit ús al dy leatsjes nimme en
se plantsje en sjen welke dêrfan yn libben bliuwe."
En ik sei tsjin him: "Mynhear, hoe kinne sokke wilige leatsjes no yn
libben bliuwe?"
Hy antwurde: "Dit is in wylgebeam, in soarte mei in tige taai libben.
Lit ús it besykje en jou se wetter en as der guon fan yn libben
bliuwe sil ik bliid wêze, en as‛t se it net dogge dan ha ik
yn elts gefal myn bêst dien." En de Hoeder frege my om se
groep foar groep te roppen, sa as se yndield wienen. En hja kamen rige
by rige en joegen har leaten oan de Hoeder.En de Hoeder naam se oan en
plante se yn rigen; en doe‛t hy se allegear
plante hie geat hy der in protte wetter op, sa dat se hast ûnder
wetter stienen, en doe‛t de leaten it yndronken hienen sei hy tsjin my:
"Lit ús hinne gean
en kom mei in pear dagen werom om alle leaten
te besjen; want Hy dy‛t dizze beam skepen hat, wol dat allegearre dy‛t
dêr leaten fan krigen hawwe libje sille. En ik hoopje ek, dat it
grutste part fan dizze leaten dy‛t focht krigen hawwe en it
wetter
yndronken, libje sille.
HAADSTIK 3
Ik sei tsjin him: "Mynhear, ferklearje my de betsjutting fan dizze
beam, want ik ferwûnderje my dêr oer, dat dy beam
dêr‛t safolle tûken ôfsnien binne der noch like
sûn en fris útsjocht as wie der neat ôfsnien.
No, dêr stean ik fersteld fan."
"Harkje,"sei hy,"dizze grutte beam, dy‛t syn skaad leit oer fjilden en
bergen en de hiele wrâld, is de wet fan God dy‛t jûn is
foar de hiele wrâld; en dy wet is de Soan fan God,
ferkûndige oan‛t de einen fan it ierdryk; en de minsken dy‛t yn
syn skaad libje, binne dyjingen dy‛t dat boadskip heard hawwe en yn Him
leauwe. En dy grutte skitterjende ingel dat is Michaël, dy‛t
it gesach hat oer dit folk en it bestjoerd; want hy is it dy‛t de wet
yn de herten fan de leauwigen jûn hat. En dêrom hâldt
hy it tasicht op harren dy‛t hy dat jûn hat, om te sjen of‛t hja
har dêr oan hâlden hawwe. En do seachst de tûkjes fan
elk fan harren, want dy binne dy wet; en do seachst dat in protte fan
dy tûkjes ûnbrûkber wurden binne, en dêr oan
kenst no allegearre dy‛t de wet net hâlden hawwe en do silst ek
dewente fan elk fan harren sjen."
Ik sei tsjin him: "Mynhear, wêrom liet hy guon nei de toer gean,
en liet hy de oaren oan jo oer?"
Hy sei: "Allegearre dy‛t de wet, dy‛t hja fan him krigen hienen, net
hâlde hawwe, hat hy ûnder myn gesach steld foar bekearing,
mar allegear dy‛t oan de wet foldien en dy hâlden hawwe,
dy‛hâldt hy ûnder syn eigen gesach."
"Wa wienen dat,"frege ik,"dy‛t bekrânse binne en nei de toer
gien?"
"Dat binne de minsken dy‛t slim lit ha fanwege de wet; en dy oaren dy‛t
har leaten grien werombrocht hawwe mei útrinders mar
sûnder frucht, dat binne minsken dy‛t wol slein binne om de wet,
mar net slim lit hawwe en har wet net ferleagene hawwe . En dy‛t de
leaten grien werombrochten sa as hja se krigen hienen, dat binne de
earwurdigen, de rochtfeardigen, dy‛t soarchfâldich libbe hawwe,
mei in suver hert en de geboaden fan de Hear hâlden hawwe.En de oaren
silst kennen leare, as ik de leaten ûndersykje, dy‛t
we plante en wetter jûn hawwe."
HAADSTIK 4
En nei in pear dagen kamen we wer op dat plak, en de Hoeder siet op it
plak fan de ingel, en ik stie neist him. En hy sei tsjin my: "Klaai
dysels mei skjin, ûnbewurke linnen dêr‛t se sekken fan
meitsje." En doe‛t er seach dat ik dat oan hie en klear wie om
him te
tsjinjen, sei hy: "Rop de minsken dêr‛t de leaten fan binne dy‛t
plante binne, neffens de oarder dêr‛t se yn ynlevere binne."
En ik gie it fjild yn en rôp de minsken op, en hja stienen
wêr yn har rigen. En hy sei tsjin harren: "Lit no elk syn leatsje
nimme en it hjir by my bringe."
De earsten dy‛t ynlevere waarden wienen de ferwylge en fersniene
leaten, en omdat se noch wilich en stikken wienen, joech hy
harren opdracht apart te stean. Doe kamen dy‛t de ferwylge
leaten
hân hienen, en guon dêrfan wienen no grien, en dy sette hy
ek apart, mar oaren wienen ferwylge en as fan de mot tefretten, en dy
moasten by de earsten steangean.Dêrnei kamen der guon dy‛t wilich en
kniesd west wienen, en in
protte dêrfan wienen no grien en hiel, en guon grien mei
útrinders en fruchten, lykas dy hân hienen dy‛t kroane
wienen en nei de toer gienen.En guon brochten wilige en tefretten
leaten, oaren allinne wilige, en
oaren heal wilige en brutsen. En hy hjitte harren elk apart te stean,
guon by har eigen rige en oaren dêr apart fan.
HAADSTIK 5
En doe leveren hja de tûkjes yn dy‛t grien mar kniesd west
wienen, dy wienen no allegear grien, en hja
mochten yn har eigen
rige stean. En de Hoeder wie der bliid mei omdat hja allegear feroare
wienen en de kniezen hiele. En hja brochten ek dy dy‛t heal
grien en
heal ferwylge west hienen, en fan guon wienen de leaten no alhiel
grien, mar oaren noch heal wilich en oaren wilich en tefretten, mar ek
guon grien mei útrinners, en dy waarden elk nei syn rige
stjoerd. Doe kamen dyselden dy‛t twa parten grien en ien part wilich
west wienen, in protte dêrfan wienen heal wilich, en oaren
wilich
en rotterich, en guon heal wilich en kniesd, en mar in pear grien. En
dy kamen ek allegear yn har eigen rige. En doe leveren hja yn dy‛t hast
alhiel grien en mar foar in lyts part wilich of kniesd west hienen, en
dêrfan wienen guon grien, oaren grien mei útrinners. En ek
dy gienen nei har eigen rige. Doe waarden ynlevere dy‛t mar in hiel
lyts stikje grien mear hân hienen, en dy wienen no foar it
grutste part grien en mei útrinners, en fruchten op de
útrinners, en de oaren alhiel grien. En mei dy túkjes wie de Hoeder
tige bliid, dat hja it sa goed
dien hienen. En ek dy kamen yn har eigen rige.
HAADSTIK 6
Neidat de Hoeder de leaten fan har allegear neisjoen hie sei hy tsjin
my: "Ik sei al dat it in beam wie mei in taai libben. Do sjochst hoe‛n
protte har bekeard hawwe en rêden binne."
"Ik sjoch it, mynhear," antwurde ik.
"Datsto sjen meist,"ferfetter er,"de grutte genede fan de
Hear,
dat dy útsûnderlik en gloarjefol is en dat Hy syn Geast
jûn hat, oan dy‛t de bekearing wurdich wienen.
"Wêrom,mynhear," frege ik,"binne hja net allegear bekeard"?
Hy antwurde: "Oan harren, dêr‛t Hy fan seach dat har hert suver
wurde soe en hearrich oan Him, joech Hy de krêft har te bekearen
mei har hiele hert. Mar oan dyselden, dêr‛t Hy bedroch en
ferkeardens fernaam, en seach dat hja fan plan wienen har sabeare te
bekearen, skonk Hy gjin bekearing, dat se net op‛e nij Syn namme
ûnthilligje soenen.
Ik sei tsjin Him: "Mynhear, lit my no sjen, it lot fan harren dy‛t har
tûkjes ynlevere hawwe, fan wat soarte hja binne en wat har wente
is, sadat hja dy‛t it hearre en dy‛t it leauwe en it segel
ûnfongen hawwe, mar it brutsen en net hiel hâlden hawwe,
dat dy as hja harren wandieden ynsjogge, spyt krije
meie en
fan Jo in nij segel krije en de Hear ferhearlikje meie, omdat Hy
meilijen mei har hie en Jo stjoerd hat om har geast te fernijen."
"Harkris"sei Hy,"dizzen dêr‛t de tûkjes fan fersutere
wienen en troch de mot ferfretten, dat binne de ôffalligen en
ferrieders fan de tsjerke, dy‛t de Hear lastere hawwe mei har
sûnden, en har boppedat skamme hawwe foar de namme fan de Hear,
dêr‛t hja by neamd waarden.Dizzen binne op‛t lêst foar God ferlern. En
do sjochst dat net
ien fan harren him bekeard hat, hoewol‛t hja de
wurden heard hawwe dy‛t
ik tsjin har sprutsen ha en dy‛t ik dy oplein hie. Ut sa‛n libben
ferstoarn? En hja dy‛t de leaten ynlevere hawwe fersutere mar noch
libben, dy
wienen dêr ek net fier ôf, want dat wienen húchelers
en dy‛t frjemde learingen bringe, en mislieders fan de tsjinners fan
God, foaral fan har dy‛t sûndige hienen, dy‛t hja net tastienen
har te bekearen, mar har wat wiismakken mei falske
learstellingen. Dochs hawwe dy wis noch hoop op bekearing, en
do
sjochst dat in protte fan harren har bekeard hawwe, sûnt ik har
tasprutsen ha. Mar allegearre dy‛t har net bekeare, dy hawwe har libben
ferspile. En dy‛t har wol bekeard hawwe waarden goed en der
wie har in wente
tawiisd binnen de earste muorre; en guon binne sels opklom oant yn‛e
toer. Do sjochst dus, sei Hy, dat bekearing it libben betsjut foar de
sûnders, en net bekearen de dea."
HAADSTIK 7
"En harkje sa ek nei har dy‛t de leaten heal ferwile en brutsen
ynlevere hawwe. Hja waans leaten heal ferwile wiene, dy binne sels like
fier, hja
wifkje, want hja binne ek noch libben noch dea.
En dy‛t heal ferwile en
brutsen wienen, binne wifkers en rabbers, kritysk op dy‛t der net by
binne, hja hawwe nea frede ûnder inoar, en tsiere altyd. Mar ek foar
dizzen, sei hy, is bekearing mooglik. Do hast sjoen dat
guon har bekeard hawwe, en dêr bliuwt noch altyd in hoop op
bekearing oer foar harren. Dy‛t fan harren har al bekeard hawwe, dy
sille har wente hawwe yn de toer. En dy‛t der wat langer oer dogge,
sille binnen de muorre wenje, mar dy‛t har net bekeare en bliuwe by sok
dwaan, dy sille op‛t lêst omkomme. En dy‛t har leaten grien mar brutsen
ynlevere hawwe, dy wienen altyd
fol leauwen en goed,mar dochs oergeunstich op mekoar oer de foarste
plakken en eare. No dat
binne domme minsken, om ta te jaan oan sa‛n strideraasje. Mar, omdat
hja fan aard goed wienen, hawwe hja, doe‛t hja myn geboaden hearden, en
har libben bettere. Dus wie harren wente yn de toer. Mar
as immen wêrom falt yn kreauwerij, sil hy út de toer smiten wurde en
syn libben ferlieze.Libben is it eigendom fan allegearre dy‛t de
geboaden fan de Hear
hâlde; mar yn dy geboaden giet it net oer wa‛t it
wint yn
foarste plakken of eare, mar yn ferdraachsumens en persoanlike
dimmenens. Want yn sokke minsken is it libben fan de Hear, mar yn
tsierders en dwersbongelers de dea."
HAADSTIK 8
"En hja dy‛t har leaten heal grien en heal ferwile ynleveren, dat binne
dyselden dy‛t it te drok mei saken hawwe, en har net by de hilligen
hâlde. Dêrom is de iene helte fan harren libben en de oare
helte dea. In protte dy‛t myn geboaden heard hawwe, hawwe har bekeard,
en te minsten dy‛t har bekeard hawwe, hawwe har wente yn de toer, mar
guon falle op‛t lêst ôf en dy ha fansels gjin bekearing,
want fanwege har drokke saken, ha hja de Hear misledige en Him
ferleagene. Hja ha har libben ferspile troch de ûndogenens dy‛t
hja bedreaunen. En in protte fan harren twifelen. Dy hawwe it noch
altyd yn‛e macht om har te bekearen, as hja har hastich bekeare sille
hja har wente yn de toer hawwe. En as hja dat stadiger dogge sille hja
binnen de muorren wenje; mar as hja har net bekeare, hawwe ek hja har
libben ferspile.En dy‛t har twigen ynleveren foar twatreddepart ferwile
en foar in
treddepart grien, dat binne hja dy‛t de Hear op ferskate manieren
ferleagene hawwe. Lykwols in protte hawwe har bekeard, mar guon
bleauwen dêrby en twifelen. Ek dy hawwe de bekearing ûnder
har berik as hja har hastich bekeare en net plakken bliuwe by har
plesierkes; want as hja by sok dwaan bliuwe, bewurkje hja harsels de
dea.
HAADSTIK 9
En hja dy‛t har tûken ynleveren foar twatredde fersutere en
ientredde grien, dat binne guon dy‛t wol leauwe hienen, mar
dy‛t
neidat hja ryk wurden en ta eare kaam binne tusken de heidenen, har
klaaid hawwe mei grutskens en heechhertich de wierheid ferlitten en har
net by de rjochtfeardigen hâlden hawwe, mar mei de heidenen in
libben libben dat har better oanstie. Dy hawwe God wol net ferlitten,
hja binne by it leauwen bleaun, hoewol‛t hja de wurken fan it leauwe
net dienen. Ferskate fan harren bekearden har en harren wente wie yn‛e
toer. Mar oaren hâlden oan‛e ein ta oan te libjen by de
heidens en binne bedoarn troch falske eare en ferlieten God troch de
wurken en dieden fan de heidens te dwaan. Dyselden sille rekkene wurde
heidens te wêzen. Mar oaren fan harren bleaunen stykjen, hja hienen
gjin hoop om ferlost
te wurden fanwege de dingen dy‛t se dien hienen; wylst oaren
twifelen en sa skuorringen ûnder harsels feroarsaken. Foar harren dy‛t
twifelje fanwege harren dwaan is de wei ta bekearing
noch iepen; mar dan moatte hja har hastich bekeare, en dan sil ek
harren wente yn de toer wêze.Mar foar harren dy‛t har net bekeare, en
bliuwe by harren plesierkes,
is de dea neioan.
HAADSTIK 10
"En hja dy‛t griene twigen brochten mar mei ferwile en
brutsene
tûkjes, dy wienen altyd goed en fol leauwe en treflik foar God;
mar hja ha wol in lyts bytsje sûndige troch ta te jaan oan
lytse begearten en foutsjes te sykjen en te finen by mekoar. Mar doe‛t
hja myn wurden hearden hat it grutste part har hastich bekeard, en in
went krige yn‛e toer. Lykwols guon fan harren twifelen; en guon fan dy
twifelers feroarsaken
grutte ûnienigens. Foar harren is der noch altyd hoop op bekearing
omdat hja altyd goed
west hawwe, en fan harren sil ek net gau ien ferlern gean. En hja dy‛t
har twigen alhiel ferwile mei mar mear in hiel lyts bytsje
grien ynlevere hawwe, dat binne guon dy‛t leauden, allinne,
hja
binne trochgien mei de ferkearde dingen te dwaan. Dochs hawwe hja God
nea ferlitten, mar hawwe fleurich Syn namme droegen en Syn tsjinners
bliermoedich ûnderdak jûn yn harren hûzen. En doe‛t
hja hearden fan dizze bekearing, ha se har fuortdaliks bekeard en
beoefenje no deugd en rjochtfeardigens; Ja, guon fan harren hawwe sels
lit en binne frijwillich de dea yngien, bewust fan de dieden dy‛t hja
dien hienen. Dy allegearre sille dêrom in wente hawwe yn‛e toer."
HAADSTIK 11
En doe‛t hy de útlis fan al dy tûken jûn hie, sei hy
tsjin my, "Gean hinne en fertel dizze dingen oan in elk, dat
hja har bekeare meie en libje meie foar God. Want omdat de Hear
meilijen
hat mei alle minsken, hat Hy my stjoerd om harren te bekearen, hoewol
guon fan harren it net wurdich binne fanwege har dwaan en litten, mar
de Hear, dy‛t tige lankmoedich is, wol dat alle minsken, dy‛t troch syn
Soan roppen binne, rêden wurde sille."
Ik sei tsjin him: "Mynhear, ik hoopje dat allegearre dy‛t dizze wurden
heard hawwe har bekeare sille; want ik bin oertsjoege dat elk dy‛t de
Hear frezet en syn eigen wurken ynsjocht, him bekeare sil."
Hy antwurde en sei: "Allegearre, dy‛t mei har hiele hert harsels
suverje sille fan de sûnden, hjir foar opneamd, en net wer ta dy
sûnden ferfalle sille, dy sille genêzing krije fan de Hear
fan al har eardere oertrêdings, as hja net wachtsje mei it
neikommen fan dizze geboaden en dan sille hja ta Gods eare libje. Mar
do, wandelje nei myn geboaden en libje."
Doe‛t hy my al dizze dingen sjen litten hie, en al dizze wurden
sprutsen, sei hy tsjin my: "En it oare sil ik dy oer in dei
as wat sjen litte."
NJOGGENDE
LIKENIS
De grutte mystearjes yn it
bouwen fan de stridende en
oerwinnende
tsjerke
Neidat ik al de geboaden en likenissen fan de Hoeder, de ingel fan
bekearing, opskreaun hie, kaam hy by my en sei: "Ik wol dy
útlizze wat de Hillige Geast, dy‛t mei dy sprutsen hat yn it
stal fan de tsjerke, dy sjen litten hat, want dy Geast is de Soan fan
God. Mar omdatsto doe noch wat swak yn it fleis wieste, is it dy net
útlein troch de ingel, mar doesto wat oansterke wiest troch de
Geast, en dyn krêft tanommen wie, sa datsto ek bysteat wiest de
ingel te sjen, doe is it bouwen fan de toer dy toand troch de tsjerke.
Op in eale en plechtige manier seachsto elk ding as of it dy toand
waard troch in faam, mar no silsto se sjen troch de selde Geast, as oft
se dy toand wurde troch in ingel. Op dy manier moast alles
fan my leare mei in gruttere
krektens.
Want mei dat doel bin ik stjoerd troch de gloarjerike ingel, om yn dyn
hûs te wenjen, datsto alle dingen mei krêft sjen mochst
sûnder bang te wurden lykas te foaren."
En hy brocht my nei Arcadië, nei in rûne heuvel en sette my
dêr boppe op en toande my in grutte flakte, mei deromhinne tolve
bergen mei allegear ferskate foarmen.De earste wie swart as roet; de
twadde keal sûnder gers, de
tredde wie fol toarnen en stikels, de fjirde mei heal fertoarre
gêrs, fan boppe grien, mar ûnder ferkleure, en in part fan
it gêrs ferwile as de sinne der op skynde, de fyfde berch hie
grien gêrs en wie ûnsljocht, en de sechsde berch wie hast
fol kleauwen, guon nau, oaren wiid en dy wienen wol gêrzich mar
de planten wienen net botte geef, mar earder wat sútrich. Mar de
sânde berch hie blomrike greiden en de hiele berch bloeide, en
alle soarten fan vee en fûgels weiden dêr op dy berch en
hoe mear as it vee en de fûgels ieten, hoe mear it gêrs op
de berch groeide en bloeide. En de achtste berch wie fol fonteinen en
alle soarte fan Gods skepsels dronk út de boarnen op dy berch.
Mar de njoggende hie alhiel gjin wetter en wie alhiel woastyn en
dêr wienen in hiele protte deadlike njirren, dy‛t de minsken
fergiftigje. En de tsiende berch hie hiele grutte beammen en wie alhiel
beskade en yn it skaad fan de beammen leinen skiep om te rêsten
en te wjerkôgjen. En de alfte berch wie tige ticht beboske en al
dy beammen droegen en wienen fol mei alle soarten fan fruchten, sa dat
elk dy‛t se seach der sin oan krige om der fan te iten. En de
tolfde berch wie alhiel sniewyt, sadat it in lust wie om te sjen, en dy
berch sels wie tige moai.
HAADSTIK 2
En midden yn de flakte toande hy my in grutte wite rots, dy‛t
út‛e flakte opriisde. En dy rots wie heger as de bergen,
rjochthoekich fan foarm sa as om bysteat te wêzen de hiele
wrâld te befetsjen; en it wie in âlde rots, dêr‛t
sa‛t it my talike noch net salang ferlyn in poarte yn útsnien
wie, en dy poarte glinstere sa yn‛e sinne strielen, dat ik my
ferwûndere oer de glâns fan de poarte; en der stienen tolve
fammen by dy poarte om. De fjouwer dy‛t by de hoeken stienen liken my
wat foarnamer as de oaren, hoewol ‛t hja allegear tige foarnaam wienen.
En dy oaren stienen by de fjouwer dielen fan de poarte, hieltyd twa
famme tusken elk part. Hja wienen klaaid yn wite linnen klean, tige
kreas omgurde, mei it
rjochter skouder bleat as of‛t hja klear
stienen om wat te dragen. Sa
stienen hja dêr, tige fleurich en tsjinstree.Doe‛t ik dat sjoen hie
ferwûndere ik my dat ik sokke grutte en
hearlike dingen seach. En ik stie fersteld oer
dy fammen, want
hoewol sa kwetsber, stienen hja dêr sa moedich as bysteat om alle
himels te dragen. En de Hoeder sei tsjin my: "Wat beredenearrest by dy
sels en wer brekst
dy de holle oer en makkest dy benaud? Want de dingen dy‛sto
net
begripe kinst, moast ek net besykje te befetsjen as‛t ferstannich bist;
mar freegje de Hear, datsto begryp krije meist om se te kennen. Do
kinst net sjen wat achter dy is, sjoch dan wat foar dy is.
Lit
gewurde watsto net sjen kinst en pleagje dy sels dêr net mei; mar
watsto sjochste, meitsje dysels dêr master fan en fergriem dyn
tiid net mei oare dingen, dan sil ik dy alle dingen dy‛t ik dy sjen lit
útlizze. Sjoch dus nei de dingen dy‛t oerbliuwe.
HAADSTIK 3
En ik seach seis mannen oankommen, grut en foarnaam en gelykens yn
foarkommen, en hja fierden in grutte mannichte manlju oan. En dy‛t der
oankamen wienen ek grutte, kreaze en sterke keardels; en de seis mannen
droegen harren op in toer te bouwen boppe op de rots. En grut wie it
leven dat dy manlju makken as hja hinne en wer rûnen troch de
poarte. En de fammen dy‛t dêr by de poarte stienen trunen dy
mannen oan, dat hja oanmeitsje moasten mei it bouwen fan de toer. En
hja stieken de hannen út as om wat fan de manlju oan te krijen. En dy
seis mannen joegen stiennen befel om op te kommen út in
put en nei it bouwen fan de toer te gean. En dêr kamen tsien
glânzjende rjochthoekige stiennen út op, dy‛t net
út in stiengroeve houd wienen.
En de seis mannen rôpen de
fammen en fregen har om al de stiennen te dragen dy‛t ornearre wienen
foar it bouwen en se troch de poarte te bringen en se oer te dragen oan
de manlju dy‛t de toer bouwe soenen. En de fammen tilden meiinoar de
earste tsien stiennen op, dy‛t
út de put kaam wienen en droegen se meiinoar,stien foar
stien.
HAADSTIK 4
En sa‛t hja dêr by de poarte stienen, tilden hja dy‛t it
sterkst liken se op en bûgden har ûnder de hoeken fan
de stien en de oaren bûgden har ûnder de siden fan de
stien. En op dy manier droegen se alle stiennen en brochten se troch de
poarte, sa as har opdroegen wie, en hja droegen se oer oan de boulju
foar de toer en dy namen de stiennen en setten útein mei de bou.
No waard dy toer boud boppe op de grutte rots boppe de poarte. Dy tsien
stiennen wienen bedoeld foar it fondamint fan de toer. En de rots en de
poarte droegen de hiele toer.
En nei dy tsien stiennen kamen der noch fiif en tweintich út de
put en dy waarden ek brûkt yn it bouwen fan de toer, dêr
hinne droegen troch de fammen as tefoaren. En doe kamen der noch fiif
en tritich stiennen omheech en dy waarden op deselde manier yn de toer
past. En doe kamen der noch fjirtich stiennen omheech en dy waarden ek
allegear brûkt yn it bouwen fan de toer. Doe wienen der fjouwer
rigen yn de fûndaasje fan de toer en kamen der gjin mear omheech
út de put. En de bouwers hâlden ek efkes skoft. En doe droegen de seis
mannen de mannichte fan it folk op om stiennen
foar it bouwen fan de toer te heljen út de bergen. En sa waarden
hja brocht út dy bergen fan allerhanne kleur en bekapt troch de
manlju waarden hja oerdroegen oan de fammen en de fammen droegen se
troch de poarte en joegen se oan de bouwers fan de toer. En as de
stiennen yn de toer oanbrocht wienen ferlearen se har ferskate kleuren
en waarden allegear blinkend wyt. Mar guon stiennen waarden troch
manlju oanbrocht en dy waarden net wyt, mar bleaunen sa‛t se der ynset
wienen, omdat hja net troch de fammen en net troch de poarte droegen
wienen. Dizze stiennen pasten dus net by de oaren yn it gebou fan de
toer.En doe‛t de seis mannen dy ôfwikende stiennen seagen, joegen hja
opdracht se der út te heljen en werom te bringen nei it plak
dêr‛t se wei kamen. En doe‛t se der ien foar ien wer út
naam wienen waarden se oan kant lein. En hja seinen tsjin de manlju
dy‛t se brocht hienen: " Jimme meie gjin stiennen yn it gebou bringe,
mar liz se oan‛e kant fan de toer sadat de fammen se troch de poarte
bringe kinne en oanfiere foar de bou. Want, as se net troch de hannen
fan de fammen troch de poarte brocht binne, kinne se har kleur net
oanpasse. Doch dus gjin muoite om‛e nocht."
HAADSTIK 5
En foar dy dei wie it bouwen dien, mar de toer wie noch net klear; der
moast dus noch mear oan boud wurde, mar der wie in ûnderbrekking
yn it bouwen. En de seis mannen joegen de manlju opdracht om har in
eintsje tebek te
lûken, en út te rêsten, mar hja lieten de fammen net
ta har tebek te lûken; dat it like my ta dat se de fammen de toer
beweitsje lieten. En doe‛t elk
en ien him tebeklutsen hie om út
te rêsten, sei ik tsjin de Hoeder:" Om wat reden is it bouwen fan
de toer net ôfmakke." Hy antwurde: "De toer kin no noch net ôfmakke
wurde, foar‛t de
Hear kaam is om it gebou te ûndersykjen, foar it gefal dat der
stiennen oan sitte dy‛t net doge en dy‛t Hy feroarje wol, want de toer
wurdt alhiel nei syn sin boud."
Ik sei: "Ik woe wol graach witte mynhear, wat de bedoeling is fan it
bouwen fan dizze toer; en wat de rots en de poarte en de bergen en de
fammen betsjutte; en de stiennen dy‛t omheech kamen út de put,
dy‛t net bekapt wienen, mar sa as hja wienen yn it gebou pasten. En yn
it foarste plak, wêrom der earst tsien stiennen yn de fundearring
kamen, en doe fiif en twintich, en doe fiif en tritich, en doe
fjirtich? En ik soe ek wat witte wolle oer de stiennen dy‛t oanbrocht
wienen, mar der wer út helle en nei har plak werom brocht?
Wol op dizze punten
myn geast ta rêst bringe, mynhear, en se my
útlizze."
Hy antwurde: "As net blykt datst nijsgjirrich bist nei dingen fan neat,
dan sil dy alles útlein wurde. Want oer in dei of wat komme we
hjir wer, en dan silst alle dingen sjen dy‛t der fierder barre mei de
toer, en dan silst al dy gelikenissen sekuer te witten komme." En nei
in pear dagen kamen we wêr op it plak dêr‛t we
sitten hienen.
En hy sei: "Lit ús nei de toer ta gean; want de master fan de
toer is kaam om dy te besjen." En wy kamen by de toer en dêr wie
net ien, behalve de fammen.En de Hoeder frege de fammen of‛t de master
fan de toer al kaam wie; en
hja antwurden dat hy sa daliks komme soe om it gebou te besjen.
HAADSTIK 6
En sjoch: efkes letter seach ik in rige fan in mannichte minsken
oankommen en dêr midden yn ien man fan sa‛n opmerklike grutte,
dat er hast boppe de toer útstiek. En de seis mannen dy‛t oan de
toer wurken wienen by him, en in protte oare earwurdige lju wienen om
him hinne. En de fammen, dy‛t de wacht by de toer hienen, rûnen
him temjitte en tuten him en rûnen mei him om de toer hinne. En
dy man ûndersocht de toer mei soarch, fielde oan elke stien, en
hy hie in stok yn‛e hân en joech dêrmei trije klappen op
elke stien yn it gebou. En as hy se sloech waarden der guon swart as
roet, guon skilferich,
oaren barsten, guon brieken, guon ferkleuren, waarden rûch en
pasten net mear by de oaren en guon hienen allegear plakken, dat wienen
sa de fariaasjes fan de minne stiennen yn it gebou.Hy beoardere, dat dy
stiennen der allegear út helle wurde
soenen, oankant lein en oaren der foar yn it plak setten. En de bouwers
fregen him, fan wat berch as‛t hy woe, dat de stiennen
helle wurde soenen, dy‛t dêrfoar yn‛t plak set wurde moasten. Mar hy
droech har net op stiennen fan de bergen te heljen, mar frege
harren om se te heljen út in fjild dêr fuort by.En hja
groeven yn
dat fjild en fûnen dêr skitterjende
kantige stiennen en sommige rûne en al dy stiennen út dat
fjild waarden brocht en troch de fammen troch de poarte droegen. En de
kantige stiennen waarden bekapt en set yn it plak fan dy‛t der
útnaam wienen. Mar de rûne waarden net yn it gebou set,
want hja wienen te hurd om te bekappen,
hja lieten har min mei de
beitel bewurkje, dy waarden njonken de toer bewarre, as of‛t se noch
bekapt wurde soenen en brûkt yn it gebou, want it wienen
bysûnder prachtige stiennen.
HAADSTIK 7
Doe‛t dy romrofte man, de hear fan de hiele toer, mei dy feroaringen
klear wie, rôp hy de Hoeder by him, en droech oan him alle
stiennen oer, dy‛t dêr om de toer hinne leinen, dy‛t
ôfkard wienen foar de bou, en sei tsjin him: " Meitsje dy
stiennen allegear soarchfâldich skjin, en liz oan kant dy‛t dan
passe by de toer, en dy‛t net passe wolle, smyt dy mar fuort, fier by
de toer wei."En doe‛t hy dat sein hie ferliet hy de toer, mei al
dejingen dy‛t mei
him kaam wienen. Allinne de fammen stienen noch by de toer en hâlden de
wacht.
Ik frege de Hoeder: "Kinne dizze stiennen noch brûkt wurde ta it
bouwen fan de toer neidat se ôfkard binne?"
Hy sei: "Sjochsto dy stiennen?"
"Ja mynhear, dy sjoch ik," sei ik.
Hy sei: "It grutste part dêrfan sil ik bekappe en se wer yn‛e
toer sette, en dan sille se passe by de oare stiennen."
"Hoe mynhear,"sei ik, "kinne se as hja fan alle kanten bekapt binne it
selde plak wêr opfulle."
Hy antwurde: "dy‛t te lyts binne brûke we midden yn it gebouw, en
de grutten oan de bûtenkant, sadat dy se byinoar hâlde." Doe sei er:
"Lit ús gean, oer twa dagen komme we wer, meitsje dy
stiennen skjin en sette se yn‛e toer; want alles om de toer
hinne
moat opromme wêze, foar it gefal dat de de Hear
ûnferwachts komme mocht en alles om de toer hinne noch yn
dusoarder fine soe , en dizze stiennen noch net wer yn de toer; dan soe
dat Him min oanstean en ik soe my tekoartsketten fiele
tsjinoer
de Master. En twa dagen letter kamen we wer by de toer, en hy sei tsjin
my: "Lit
ús dy stiennen neisjen en fêststelle welke wêrom
kinne yn‛e toer. En ik antwurde him: "Lit ús ris sjen, mynhear."
HAADSTIK 8
Om te begjinnen beseagen we earst de swarte stiennen. Dy leinen
dêr noch sa ‛t hja út it gebou naam wienen; en de Hoeder
beoardere dat hja bûten de toer brocht waarden en apart lein.
Dêrnei beseach hy de skurve stiennen; en hy naam dêr in
mannich fan en bekapte se en droech de fammen op om se op te nimmen en
yn it gebou te bringen. En de fammen namen se op en brochten se midden
yn it gebou fan
de toer.Mar de oaren, sei hy, moasten neist de swarten lein wurde, want
dy
bliken ek swart te wêzen. En doe beseach hy dy dêr‛t barsten yn sieten,
en dêr
bekapte hy ferskate fan en droech de fammen op dy yn de toer te bringen
en dy waarden oan‛e bûtenkant set, omdat hja gever wienen as de
oaren, mar de lêsten koenen omreden fan tefolle barsten net
bekapt wurde, en dy waarden dus ôfkard foar it bouwen fan de toer.
Dêrnei beseach hy de stiennen dêr stikken ôfbrutsen
wienen, in protte dêrfan bliken ek swart te wêzen, en guon hienen
grutte gatten. En hy joech opdracht dy ek by de ôfkarde
stiennen te lizzen. Mar dy‛t der oerbleaunen, nei dat se bekapt wienen,
droech hy op om yn it gebou te bringen, en de fammen namen se op en
pasten se oan‛e binnenkant yn de bou fan de toer, omdat se wat sacht
wienen. En doe beseach hy de stiennen dy‛t heal wyt en heal swart
wienen en
ferskate dêrfan wienen swart, en hy joech opdracht dy fuort te
bringen nei dyselden dy‛t ôfkard wienen. Mar dy‛t der oer wienen,
waarden allegear opnaam troch de fammen, omdat se wyt wienen en waarden
troch de fammen sels yn it gebouw past, en hja kamen oan de
bûtenkant, omdat blykte dat se geef wienen en bysteat de oaren te
stypjen, dy‛t yn‛e midden set wienen, want net in stikje derfan wie
skulverich. Dêrnei ûndersocht hy dyselden dy‛t
rûch en hurd wienen; in pear dêrfan waarden ôfkard,
want dy koenen net bekapt wurde omdat se te hurd wienen.
Mar de oaren waarden bekapt en troch de fammen opnaam, en past yn it
midden fan it gebou fan de toer, want dy wienen wat sacht. En
doe ûndersocht hy dyselden dy‛t plakken hienen, en inkele
dêrfan wienen swart en waarden fuortsmiten by de oaren, mar
fierwei it grutste part wienen ljocht en waarden troch de fammen yn it
gebou past en omdat se sa geef wienen oan de bûtenkant set.
HAADSTIK 9
Dêrnei kaam hy om de wite rûne stiennen te besjen, en sei
tsjin my: "Wat sil we mei dizze stiennen dwaan?"
"Hoe soe ik dat witte, mynhear?" antwurde ik." Hawwe jo dêr gjin
plannen mei, Mynhear, Ik bin mei dit fak net bekend, en ik bin ek gjin
stienhouwer, ik kin‛t
jo net sizze."
"Sjochsto net,"sei hy,"dat se alhiel rûn binne? En as ik se
rjochthoekich meitsje wol, dan moat der in hiel grut stik ôfslein
wurde, want guon dêrfan moatte we fan need brûke yn it
gebouw."
Ik sei: "No, as it dochs moat, wêrom pleagje jo dan josels, en
kieze jo net fuort foar it gebou dy‛t jo foarkar hawwe, en pas dy der
yn?" Hy socht de grutsten en ljochtsten der út, en bekapte se, en de
fammen namen se op en pasten se yn de bûtenkant fan it gebou. En
dy‛t der oerbleaunen waarden fuortbrocht en op it fjild lein
dêr‛t se weikamen. Hja wienen lykwols net ôfkard. "Want,"sei hy, ‛der
moat noch in
lytse oanbou oan de toer boud wurde. En de hear fan de toer wol dat al
dy stiennen yn it gebou brûkt wurde omdat se sa prachtich
glânzjend binne."
En doe waarden der tolve froulju roppen, prachtich fan lea,
yn it
swart klaaid, en mei loshingjend hier. En dy froulju liken my ta tige
wreed te wêzen. Mar de Hoeder droech harren op om de stiennen
dy‛t ôfkard om it gebou hinne leinen, op te nimmen en werom te
bringen nei de bergen dêr‛t se weihelle wienen. En hja wienen
fleurich en brochten de stiennen fuort nei it plak dêr‛t se
weikamen. Doe‛t no de stiennen allegear fuortbrocht wienen en der net
ien mear om
de toer hinne lei, sei hy: "Lit ús om de toer hinne gean en
sjen
of‛t er noch wat oan mankeart." Sa rûn ik mei him om de toer
hinne. En doe‛t de Hoeder seach hoe prachtich de toer boud wie, waard
hy tige bliid; want de toer wie sa moai boud, dat ik, doe‛t ik it
seach, wol woe dat ik it boud hie; want it wie makke as oft it boud wie
út ien stien, sûnder ek mar ien foechje. En it like oft dy
stien út de rots houd wie, sadat it gehiel my foarkaam as ien
inkele stien.
HAADSTIK 10
En doe‛t ik der mei him omhinne rûn, fielde ik my tige bliid, dat
ik safolle prachtige dingen sjen mocht.
En de Hoeder sei tsjin my: "Gean hinne en helje my ûnleske
kalk en fine klaai om te bakken, sa dat ik de foarmen fan de stiennen,
dy‛t binnen yn it gebou lizze, opfulle kin, want alles oan de toer moat
sljocht wêze." Dat ik die sa as hy my opdroegen hie en brocht it
him."Help my,"sei hy, dan sil it wurk gau klear wêze." En sa fulde hy
de foarmen fan de stiennen, dy‛t wer yn it
gebou brocht wienen op
en droech op dat it plak om de toer hinne oanfage en oprêden
wurde moast, en de fammen hellen biezums en fagen it plak oan, en
brochten alle smoargens bûten de toer, en brochten wetter, en de
grûn om de toer hinne fleure der hielendal fan op en waard moai
skjin. Doe sei de Hoeder tsjin my: "Alles is oprêden, as de hear fan de
toer komt om it te ynspektearjen, falt ús neat mear te
ferwiten.Doe‛t hy dat sein hie woe hy fuortgean; mar ik hâlde him by
syn
hoederstas tsjin en begûn him by de Hear te beswarren dat hy
útlizze soe wat hy my toand hie.
Hy sei tsjin my: "Ik moar earst efkes útrêste en dan sil
ik dy alles útlizze; wachtsje hjir op my oant ik werom kom."
Ik sei tsjin him; "Mynhear, wat kin ik hjir allinne?"
"Do bist hjir net allinne,"sei er," want dizze fammen binne hjir by dy."
"Draach my dan yn harren hoede oer." sei ik.
De Hoeder rôp harren by him en sei: "Ik fertrou him oan jimme ta
oant ik werom kom," en doe gie er fuort. En doe wie ik allinne mei de
fammen, dy wienen hiel aardich en tige freonlik foar my, foaral de
fjouwer foarnaamsten.
HAADSTIK 11
De fammen seinen tsjin my: "De Hoeder komt hjoed net wer."
Ik sei: "Wat moat ik dan dwaan?"
Hja seinen: "Hjir op him wachtsje oant er komt, en as hy komt sil er
mei dy prate, en as er net komt, bliuwst hjir by ús oant er wol
komt."
Ik sei tsjin harren: "Ik sil hjir op him wachtsje oant yn‛e jûn,
en as hy net komt sil ik nei hûs gean en moarnier werom komme."
Mar hja antwurden en seinen: "Do bist oan ús hoede tabetroud, do
kinst net by ús wei gean."
"Wêr moat ik dan bliuwe?" Sei ik
"Do kinst hjir by ús sliepe," seinen hja, "as ús broer,
net as ús man, want do bist ús broer, en wy bin fan
plan de kommende tiid by dy te bliuwen, want wy hâlde in protte
fan dy."
Mar ik skamme my by harren te bliuwen. En hja dy‛t de earste fan har
like te wêzen, begûn my te tútsjen, en doe‛t de
oaren dat seagen tuten dy my ek, en laten my rûn yn de toer, en
boarten mei my. En ik fielde my ek wer as in jongfeint en boarte mei
harren, en guon foarmen in koar, en guon dûnsen en oaren songen,
en ik, ik hâlde my stil en kuiere mei harren om de toer hinne en
wie fleurich mei harren. En doe‛t it let waard woe ik nei hûs ta gean,
mar hja woenen my net geanlitte en hâlden my tsjin. Sa
bleau ik by harren, de hiele nacht bûtendoar en sliepte neist de
toer.
En hja spraten har linnen klean út op‛e grûn en lieten my
tusken har yn lizze, en hja dienen oars neat as bidde; en ik bea mei
harren, sûnder ophâlden, net minder as harren. En de fammen
wienen bliid mei my omdat ik sa bea. En ik bleau dêr by de fammen
oan‛t de oare deis de twadde oere (de moarns 8 oere).
Doe kaam de Hoeder werom en sei tsjin de fammen; "Ha jim him
misledige?"
Hja seinen, "freegje it himsels."
Ik sei tsjin him: "It hat my tige deugd dien dat ik by harren bliuwe
mocht."
"Wat hast iten?"frege er.
"Ik ha de hiele nacht iten fan it wurd fan de Hear," antwurde ik.
"En ha se dy goed opfongen? Frege hy.
"Ja, mynhear."antwurde ik.
"No," sei er, "en wat wolst no it earst witte."
"Ik woe it graach hearre yn de folgoarder wêryn Jo it my toand ha
fan it begjin ôf," sei ik,"en ik smeekje Jo mynhear dat Jo it my
útlizze wolle sa as ik it Jo freegje sil."
Hy antwurde: "Sa asto wolste, sa sil ik it dy ek útlizze, en ik
sil neat foar dy ferburgen hâlde.
HAADSTIK 12
Ik sei: "Om te begjinnen, wat betsjutte de rots en de poarte?"
"Dizze rots," sei hy, "en de poarte dat is de Soan fan God."
"Hoe kin dat, mynhear,"sei ik,"de rots is âld en de poarte is
nij?"
"Harkje,"sei hy,"en begryp, o, ûnkundige man. De Soan fan God is
âlder as al Syn skepsels, want hy wie de maat en de riedjouwer
fan de Heit yn Syn skeppingswurk, om dy reden is Hy âld."
"En wêrom is de poarte dan nij?"frege ik.
"Omdat Hy iepenbierre is yn de lêste dagen fan dizze bedieling;
dat is de reden dat de nije poarte makke waard, dat
hja
dy‛t rêden wurde sille, dêrtroch yngean meie yn it
keninkryk fan God. Do hast sjoen dat de stiennen, dy‛t troch de poarte
ynkamen ,brûkt waarden yn it bouen fan de toer, en dat dyselden
dy‛t dêr net troch kaam wienen der wer útsmiten waarden."
"Dat seach ik, mynhear,"antwurde ik.
Hy gie fierder: "op dy selde manier kin net ien yn it keninkryk fan God
komme, as hy net Syn hillige namme oannaam hat. Want asto yn in
stêd komme wolst, en dy stêd har in muorre en mar ien
poarte, dan kinsto net yn dy stêd komme, asto net troch dy poarte
giest."
Hoe sa, dat kin dochs net oars, mynhear?" sei ik.
"Sasto dus dy stêd net yngean kinst behalve troch dy poarte, sa,
op dyselde manier, kin in minske net oars yn it keninkryk fan God komme
dan troch de namme fan Syn leave Soan. Do seachst de mannichte dy‛t de
toer bouden?"
"Ik ha se sjoen, mynhear,"sei ik.
Hy sei: "Dat binne de gloarieuze ingels, en dermei is de Hear
omjûn. En de poarte is de Soan fan God. Dat is de yngong ta de
Hear. Troch gjin oare wei sil immen ta Him komme kinne as allinne troch
de Soan.Do seachst de seis mannen en de grutte en gloarieuze man yn
har midden, dy‛t om de toer hinne gie, en guon stiennen út it
gebou ôfkarde?
"Ik seach him, mynhear,"sei ik.
"Dy gloarieuze man,"sei hy, "is de Soan fan God, en dy seis gloarieuze
ingels binne dyselden dy‛t Him bysteane oan Syn rjochter en lofter
hân. Net ien fan dy gloarieuze ingels kin ta God komme
sûnder Him. Wa‛t dan ek mar Syn namme net oannimt, sil net yngean
yn it keninkryk fan God.
HAADSTIK 13
"En de toer,"frege ik,"wat betsjut dy?"
"Dy toer,"antwurde hy,"dat is de tsjerke.
"En de fammen, wa binne dat?"
"Dat binne hillige geasten, en in minske kin op gjin oare manier
fûn wurde yn it keninkryk fan God, as dizzen har klean net op him
lein hawwe; want asto allinne de namme oannaam hast, en net ek harren
klaaiing oannaam hast, bringt dy dat gjin inkel foardiel. Want dizze
fammen binne de krêften fan de Soan fan God. Asto syn namme
draachst, mar syn krêft net hast, is it om‛e nocht datsto syn
namme draachst. De stiennen dysto seachst dat ôfkard waarden,
droegen syn namme, mar lutsen net de klaaiing fan de fammen oan.
"Fan wat aard binne har klean,mynhear,"frege ik.
"Har eigen nammen,"sei hy,"binne harren klaaiing. Elk dy‛t de namme fan
de Soan fan God draacht, heart ek de nammen fan dizze fammen te dragen,
want ek de Soan sels draacht de nammen fan de fammen. Al de stiennen,
dysto seachst dat yn it gebou fan de toer kamen troch de hannen fan
dizze fammen en dêryn bleaunen, wienen klaaid mei harren
krêft. En om dy reden seachsto dat de toer ien stien waard mei de
rots. Sa ek hja dy‛t leauwe yn de Hear troch Syn Soan, en dy‛t klaaid
binne
mei dizze geasten, dy sille ien geast wurde, ien
lichem, en de
kleur fan harren klean sil ien en deselde wêze. En de wente fan
dyselden dy‛t de nammen fan de fammen drage is yn de
toer."
Ik frege: "Dy stiennen dy‛t ôfkard waarden,mynhear, om wat reden
waarden dy ôfkard? Want hja wienen dochs troch de poarte
gien, en troch de fammen te plak
set yn it gebou fan de toer."
Hy sei: "Omdatsto yn alles sa ynteresearre bist en dat sekeur
útsikest, harkje oer de stiennen dy‛t ôfkard waarden. Dy
hienen allegear de namme fan God oannaam en ek de krêft fan de
fammen krigen. Troch dat hja dy krêften krige hienen wienen hja
sterk makke, en hearden by de tsjinners fan God; en hja wienen allegear
ien fan geast, en ien lichem, en ien yn klaaiing. Want hja wienen fan
deselde miening en dienen gerjochtichheid. Mar nei in skoftsje lykwols
waarden hja ferlaat troch de froulju yn it swart dysto seachst, mei
bleate skouders, loshingjend hier en kreas yn foarkommen. En doe‛t hja
dy froulju seagen, woenen hja dy hawwe, en klaaiden har mei dy har
krêften, en leinen de krêft fan de fammen ôf.
Dêrom dus waarden dy ôfkard foar it hûs fan God, en
waarden oan
dy froulju jûn. Mar dy‛t net bedroegen wienen troch
de skientme fan dy froulju, dy bleaunen yn it hûs fan God. Sa
hast no ek de útliz fan de ôfkarde stiennen."
HAADSTIK 14
"Wat dan, mynhear,"sei ik," as dy manlju, sa‛t se dan mar binne, har
bekeare en har begearte nei dy froulju opjouwe, en wêrom geane
nei de fammen en libje yn har krêft en yn har wurken,sille hja
dan net yngean yn it hûs fan God?"
"Dy sille yngean,"sei hy,"as hja de wurken fan dy froulju opjouwe, en
op‛e nij de krêft fan de fammen oanlûke, en neffens har
wurken libje. Want om dy reden wie der in opûnthâld yn it
bouwen, foar it gefal dat, as dizzen har bekeare woenen, hja yngean
mochten yn it gebou fan de toer. Mar as hja har net bekeare, dan komme
der oaren yn har plak, en wurde dizzen op‛tlêst fuortsmiten."
Foar al dizze dingen jouw ik tank oan de Hear, omdat Hy
meilijen hie
mei allegear dy‛t Syn namme oanroppe, en de ingel fan de bekearing
stjoerd hat, nei ús, dy‛t tsjin Him sûndigen, en ús
geast fernijd hat; en doe‛t wy al hast fergien wienen, en gjin hoop op
libben mear hienen, hat Hy ús werombrocht ta in nij libben.
"Wol my dan no sjen litte,mynhear,"sei ik," wêrom de toer net
op‛e grûn boud is, mar op de rots en de poarte"
Hy sei; "Hasto no noch gjin besef en begrip?
Ik sei: " Ik moat Jo wol alle dingen freegje, mynhear, want ik bin
alhiel net bysteat se te begripen; want al dy dingen binne sa grut en
gloarjefol, en foar in minske slim te begripen.
"Harkje,"sei hy,"de namme fan de Soan fan God is grut, en kin net
befette wurde, en draacht de hiele wrâld. As dan de hiele
skepping droegen wurdt troch de Soan fan God, wat tinkt dy dan fan
harren dy‛t troch Him roppen binne, en de namme fan de Soan
fan God
drage, en neffens Syn geboaden libje? Sjochst no wat soarte fan minsken
Hy draacht? Hja dy‛t mei hiel har hert syn namme drage. Hysels waard
dêrtroch it fûnemint foar harren, en draacht harren mei
blydskip, omdat hja har net skamje Syn namme te dragen."
HAADSTIK 15
"Ferklearje my dan no,mynhear,"sei ik,"de nammen fan de fammen en fan
de froulju dy‛t yn it swart klaaid wienen."
"Hear dan,"sei hy," de nammen fan de sterksten fan de fammen, dy‛t by
de hoeken stienen. De earste hyt Trou, de twadde Unthâlding, de tredde
Macht, de
fjirde Geduld. En de oaren, dy‛t dêr tusken yn stienen, ha de
folgjende nammen: Ienfâld, Unskuld, Suverens, Fleurigens,
Wierheid, Begryp, Harmony, Leafde. Hy, dy‛t dizze nammen draacht en dy
fan de Soan fan God, sil bysteat wêze yn te gean yn it keningkryk
fan God. Hear sa ek de nammen fan de froulju yn de swarte klean, ek
dêrfan
binne fjouwer sterker as de oaren: De earste is Unleauwe, de twadde
Untucht, de tredde Oerhearrigens, de fjirde Bedroch, en dy‛t har folgje
binne: Fertriet, Undeugd, Lossinnigens, Lulkens, Falskens, Dommens,
Rabberij, en Haat. De tsjinner fan God, dy‛t dy nammen
draacht, sil it
keninkryk fan God wol sjen, mar hy sil der net ynkomme."
"En de stiennen, mynhear," sei ik," dy‛t út de put kamen en yn
it gebou pasten, wat wienen dat?"
"De earste tsien," sei hy,"dy‛t lein waarden as fûnemint, dat is
de earste generaasje, en de fiifentwintich, de twadde generaasje fan
rjochtfeardige minsken; en de fiifentritich binne de profeten
en
tsjinners fan God, en de fjirtich binne de apostels en
leararen fan de
ferkondiging fan de Soan fan God.
Ik frege: "Wêrom, mynhear, droegen de fammen ek dy stiennen dan
troch de poarte en droegen se oer foar it bouwen fan de toer?"
Hy antwurde: "Omdat dit de earsten wienen dy‛t dizze geasten droegen,
en nea wer fan inoar skieden, de geasten net fan de minsken en de
minsken net fan de geasten, mar dy geasten bleaunen by harren oant hja
ynslepten. En as hja dy geasten net hân hienen soenen hja net
brûkber west ha foar it bouwen fan de toer."
HAADSTIK 16
"Ferklearje my dat noch wat fierder, mynhear," frege ik.
"Wat is it datsto witte wolst?"frege hy.
"Wêrom, mynhear, kamen dizze stiennen op út in put en
waarden hja yn it gebou fan de toer set, neidat hja dizze geasten
droegen hienen."
Hy antwurde: "Hja moasten wol opkomme troch it wetter om ta libben
brocht te wurden; as hja de deadens fan har libben net ôflein
hienen, koenen hja gjin inkele oare wei lâns yngean yn it
keninkryk fan God. Op dy manier koenen ek hja dy‛t al ynslept wienen it
segel fan de Soan fan God krije. Foardat in minske de namme fan de Soan
fan God draacht is hy dea, mar as hy dat segel kriget, leit hy syn
deadens ôf en komt ta libben. Dat segel is it wetter, hja geane ûnder
yn it wetter
as yn‛e dea
en komme wêr boppe ta it libben. Oan harren is dit segel
ferkûndige, en hja makken der gebrûk fan om yn te
gean yn it keninkryk fan God.
"Wêrom, mynhear," frege ik," kamen de 40 stiennen ek mei harren
út de put, wylst dy dat segel al ûntfongen hienen?"
Hy sei: "Omdat dy apostels en learaars dy‛t de namme fan de Soan fan
God ferkûndigen, neidat hja ynslept wienen yn de krêft en
it leawen yn de Soan fan God, it net allinne preken oan dyjingen dy‛t
ynslept wienen, mar harren ek sels it segel fan de ferkûndiging
joegen. Derfoar gienen hja mei harren it wetter yn, en kamen dêrút op,
mar hja gienen der libben yn, en stienen der ek
libben út op. Wylst dy‛t earder ynslept wienen der dea ynsonken,
mar der libben wer út kamen. Troch dizzen wienen hja ta libben
brocht en bekend makke mei de namme fan de Soan fan God. Om dy reden
kamen hja mei harren op en waarden mei harren ynpast yn it
gebou
fan de toer, en sûnder troch in beitel oanrekke te wêzen,
der neist harren ynboud. Want hja slepten yn, yn gerjochtichheid en
grutte suverens, mar allinne hja hienen it segel noch net. Dêrmei
hast ek de ferklearring hjir fan."
HAADSTIK 17
"Dat begryp ik, mynhear," antwurde ik, en gie fierder: "Mar, mynhear,
lis my dan no út wêrom dy bergen sa ferskillend en
ûngelyk fan foarm binne?"
"Harkris," sei hy," dizze bergen binne de tolve stammen dy‛t de hiele
wrâld bewenje. De Soan fan God wie harren ferkûndige
troch de apostels."
"Mar wêrom binne dy bergen dan fan sa ferskate soarte? Lis my dat
út, mynhear."
"Harkje," antwurde hy," dy tolve stammen, dy‛t de hiele wrâld
bewenje, binne tolve folken. En hja ferskille yn wysheid en begrip.
Like talryk as de ferskillen fan de bergen dysto seachst,
binne
ek de ferskillen fan geast en ferstân tusken dizze folken. En ik
sil dy de wurking fan elk dêrfan útlizze."
"Mynhear," sei ik, "ferklearje dan earst, wêrom, wylst de bergen
sa ferskillend binne, de stiennen dêrút, as hja yn it
gebou pleatst binne, deselde kleur en glâns krigen, as dy‛t ut de
put opkaam wienen.
Hy sei: "Omdat alle folken, dy‛t ûnder de himel wenje, roppen
binne troch it hearren en leauwen yn de namme an de Soan fan God. En
as hja sa it segel ûntfongen hawwe, dan hawwe hja ien begryp en
ien miening; en ek har leauwe wurdt ien, en hja hawwe inoar leaf, en
mei de namme drage hja ek de geasten fan de fammen. En dêrtroch
wurdt it gebou fan de toer ien fan kleur en strieljend as de sinne. Mar
neidat hja yn itselde plak kaam wienen en ien lichem wurden wienen,
misgienen guon fan harren harsels, en waarden ferdreaun út it folk fan
de rjochtfeardigen, en waarden wer wat hja tefoaren west
hienen, of noch slimmer."
HAADSTIK 18
Ik sei: "Mar, mynhear, hoe koenen hja wer ferkeard wurde, neidat hja
God kend hienen?"
Hy antwurde: "Immen dy‛t God net kent, en ferkeard docht, dy kriget in
sekere straf foar syn ferkeardens; mar immen dy‛t God kend hat, heard
net langer kwea te dwaan, mar it goede. As hy dan, wylst hy it goede
heard te dwaan, it ferkearde docht, liket hy dan net grutter kwea te
dwaan as immen dy‛t God net kent? Om dy reden binne dy‛t God net kend
hawwe en it kweade dogge feroardiele ta de dea; mar hja dy‛t God kend
hawwe, en syn machtige wurken sjoen hawwe, en dan noch it kweade dogge,
dy sille dûbel straft wurde en foar ivich stjerre. Op dy manier
sil de tsjerke fan God ek suvere wurde. Want sa asto sjoen hast, dat de
stiennen, dy‛t wegere waarden foar de toer, oerlevere waarden oan de
kweageasten en fuortsmiten, sa sille ek hja fuortsmiten wurde, en der
sil ien lichem fan suveren wêze, sa as ek de toer nei syn
suvering as fan ien stien waard. Op dyselde manier sil it gean mei de
tsjerke fan God, neidat dy suvere is en de ferkearden en de
húchelders, en de godslesterers, en de twifelers en dy‛t alle
soarten fan kwea bedriuwe der útsmiten binne.As dy der útsmiten binne
sil de tsjerke fan God ien lichem
wêze, ien yn begryp, yn leauwe en leafde. En de Soan fan God sil
tige bliid wêze, en sil Him ferbliidzje oer harren, omdat Hy Syn
folk suvere ûntfange mei."
"Al dy dingen, mynhear," sei ik, "binne sa grut en skitterjend."
"Boppedat, mynhear," sei ik, "ferklearje my de krêft en de
wurking fan elk fan dy bergen, dat elke siel, dy‛t op de Hear fertroud,
en dy‛t dit heart, Syn grutte en hearlike en gloarjerike namme
ferhearlikje mei."
"Hear dan," sei hy, "it ferskaat fan de bergen en de tolve folken."
HAADSTIK 19
"De minsken dy‛t leauwe fan de earste berch, dy‛t swart is, binne
ôffalligen en lesterers tsjin de Hear, en ferrieders fan de
tsjinners fan God. Foar dizzen is bekearing net mooglik, mar de dea is
har foarlân en dêrom binne hja swart, want it is in
wetteleas folk. En fan de twadde berch, dy‛t keal is, dêrfan binne de
leauwigen:
skynhilligen, en learaars fan falskens. En dy binne krekt as de earsten
en hawwe gjin inkele frucht fan gerjochtichheid; want sa as harren
berch alhiel sûnder frucht is, sa hawwe dizzen allinne de namme,
mar binne alhiel sûnder leauwe en dêr is gjin frucht fan
wierheid
yn harren. Hja hawwe it yn‛e macht om har bekeare te kinnen, as hja har
hastich
bekeare; mar as hja dêr sleau yn binne, dan sille hja stjerre
lykas de earsten.
"Wêrom, mynhear,"frege ik, "hawwe dizzen in bekearings
kâns, mar dy earsten net?"
Hy sei: "Hjirom kinne hja har bekeare, omdat hja de Hear net lestere
hawwe, en de tsjinners fan God net ferred hawwe; mar fanwege harren
begearte nei besittingen binne hja skynhillich wurden, en elk fan har
learde wat de sûndige minsken graach hearre woenen. Hja sille in
sekere straf ûndergean, en kinne har dan bekeare, omdat hja gjin
godslesterers of ferrieders wienen."
HAADSTIK 20
"En hja dy‛t leauwe fan de tredde berch, dy‛t toarnen en stikels hie,
binne it folgjende: Guon fan harren binne ryk, en oaren fersûpe
yn tefolle wurk. De stikels binne de riken, en de toarnen binne hja
dy‛t yn it wurk fersûpe. Dizzen dy‛t betieze binne yn allerhanne
soarte fan saken, hâlde har net by de tsjinners fan God, mar
dwale ôf, smoard as hja wurde troch hannels saken. Ek de
riken hâlde har mar mei muoite by de tsjinners fan God,
deabenaud dat dy wat fan har freegje sille. Sokke minsken sille dus
muoite hawwe om yn te gean yn it keninkryk fan God. Want sa
ûnoangenaam it is om op bleate fuotten troch de stikels te
rinnen, sa pynlik is it ek foar sokken om yn te gean yn it keninkryk
fan God. Mar foar al dizzen is bekearing, mar dan hastich, wol mooglik,
sadat
hja yn de kommende dagen dwaan meie, wat hja earder neilieten, wat
goeds dwaan, dan sille hja libje ta God. Mar as hja by har dwaan
bliuwe, dan sille hja oan dy froulju oerlevere
wurde, dy‛t har ta de dea bringe."
HAADSTIK 21
"En dy‛t leauwe fan de fjirde berch, dy mei in protte gers, dêrt
de boppe einen fan de planten grien binne, mar by de woartels om
ferwile en guon ek ferskroeid troch de sinne, dy binne fol fan twifel,
hja hawwe de Hear op‛e lippen, mar net yn it hert. En dêrom binne de
ûndereinen sa
ferwile en sûnder
krêft, want allinne harren wurden libje, wylst har wurken
dea binne. Sokke minsken binne eins libben noch dea. Hja
fertsjintwurdigje dêrom de twifelers, want de twifelers binne ek
wilich noch grien en libben noch dea. Want sa as har blêden as hja de
sinne sjogge slap wurde, sa ek de
twifelers, as hja hearre fan ferfolging, dan wurde hja slap fan
benaudens, en tsjinje de ôfgoaden wer, en skamje har de namme fan
harren Hear. Sokken dus binne libben noch dea. Mar ek hja meie noch
libje, as hja har hastich bekeare, want as hja har
net bekeare, dan binne hja al oerlevere oan de froulju dy‛t har it
libben benimme."
HAADSTIK 22
"En dy‛t leauwe fan de fyfde berch, dy‛t grien gers hie en roech wie:
Dat binne leauwigen, ja, mar sleau om te earen, dwarsbongelers, dy‛t
dogge wat se sels graach wolle, alles witte wolle, en alhiel neat
witte. Fanwege har dwarsens hat it ferstân har ferlitten, en
domme sinleazens kaam derfoar yn it plak. En hja priizgje harsels as
wienen hja wiis, en hja wolle learaars wurde, hoewol‛t hja gjin
ferstân hawwe. En omdat se it sa heech yn‛e holle hawwe binne in
protte eigenwiis wurden: want eigensinnigens en lege oermoedigens is in
grutte duvel. Fan dizzen waarden in protte ferwurpen, mar guon ha har
bekeard en leauden, en joegen har del ûnder ferstannigen,
en erkenden har dommens. En foar de oaren fan dit soarte is bekearing
noch mooglik; want hja wienen net ferkeard, mar earder dom en
ûnferstannich.As hja har dus bekeare, sille hja libje by God, mar as
hja har net
bekeare, dan sille hja wenje by dy froulju dy‛t har it ferkearde
learden."
HAADSTIK 23
"En dy‛t leauwe fan de sechsde berch, dy‛t nauwe en wide kleauwen hie
en ferrotte gers yn dy kleauwen, dêrfan binne hja dy‛t de nauwe
kleauwen bewenje, guon dy‛t mekoar oer en wer beskuldigje en troch
harren rabberij bedoarn binne yn it leauwen. Mar in protte fan harren
lykwols bekearden har en ek de oaren sille har bekeare, as hja myn
geboaden hearre, want har kletspraat stelt net folle foar, sille hja
har hastich bekeare. Mar hja dy‛t de wide kleauwen bewenje, behurdzje
yn har rabberij en
binne wraaksuchtich yn har lulkens tsjin mekoar. Dêrom waarden dy
by de toer weismiten, en wegere om diel te hawwen yn it
gebouw. Sokke minsken sille dêrtroch muoiten hawwe yn har
libben.As ús God en Hear, dy‛t alle ding bestjoert, en macht hat oer
Syn hiele skepping, net mear tinkt oan it kwea fan harren dy‛t har
sûnden belide, mar barmhertich is; moat dan in minske, dy‛t
fergonkelik is en fol fan sûnden, it kwea fan in meiminske yn
omtinken hâlde, as soe hy bysteat wêze him te ferneatigjen
of te rêden? Ik, de ingel fan de bekearing, siz tsjin jimme
allegearre, dy‛t op
dizze manier tinke; oankant der mei en bekear jim, en de Hear sil jim
eardere sûnden ferjaan, as jim jimsels suverje fan dizze
kweageast, en sa net; dan wurde jim oan him oerlevere ta de
dea."
HAADSTIK 24
"En hja dy‛t leauden op de sânde berch, dêr‛t it gers grien
en groeisum wie en de hiele berch fruchtber en dêr‛t alle soarte
fee en fûgels fan de himel har sêden oan it gers fan de
berch, en dêr‛t it gers dêr‛t hja yn weiden almar
oerfloediger waard, dy wienen altyd ienfâldich en
ûnskuldich en segene, rabben net ûnderinoar, mar ferbliden
har altyd tige fanwege de tsjinners fan God, en wienen klaaid mei de
hillige geast fan de fammen, en altyd meilijend mei elk minske, en help
jaand fan har eigen wurk oan in elk, fuortdaliks en sûnder
protteljen. Dêrom dat de Hear, dy‛t har ienfâld en
sêftmoedigens seach, harren fermannifâldige mids fan de
wurken fan har hannen, en harren begeunstige yn al har dwaan. En ik, de
ingel fan de bekearing, siz tjin jimme dy‛t sa binne: Gean sa troch en
jim sied sil nea útwiske wurde; want de Hear hat jim hifke, en
jim ynskreaun yn it tal fan ús, en al jim sied sil wenje mei de
Soan fan God, want jim ha Syn Geast ûntfongen."
HAADSTIK 25
"En hja dy‛t leauden op de achste berch, dêr‛t safolle fonteinen
binne, en dêr‛t alle skepsels fan God út dy boarnen
dronken, dat wienen de apostels en learaars, dy‛t preken op de hiele
wrâld, en dy‛t plechtich en suver it wurd fan de Hear brochten,
en net ferfoelen ta kweade begearten, mar libben yn gerjochtichheid en
wierheid, neffens de Hillige Geast dy‛t hja ûntfongen hienen.
Sokke minsken sille dus yngean mei de ingels."
HAADSTIK 26
"En hja dy‛t leauden fan de njoggende berch, dy‛t ferlitten wie, en
dêr‛t krûpende dingen en wylde bisten wienen dy‛t
minsken deameitsje, dat wienen hja dy‛t in ferkearde namme hienen as
tsjinners, dy‛t min har amtlike plicht dienen, dy‛t de widdowen en
wezen har libbensûnderhâld ûntrôven en harsels
besittingen wûnen fan it amt dat hja krigen hienen. As hja sa
ûnderwurpen bliuwe oan dyselde
begearten, dan betsjut
dat de dea en dan is der gjin hoop op libben foar harren; mar as hja
har bekeare en harren amt op in hillige manier folbringe, dan sille hja
libje kinne.
En hja dy‛t schurf binne, dat binne dyselden dy‛t de Heare ferleagene
hawwe en net wer by Him werom kaam binne, mar fertoarren as de woestyn;
en omdat hja net by de tsjinners fan God bleaunen, mar yn iensumens
libben, ferneatigen hja har eigen sielen. Want lykas in
wynstok
yn in tún dy‛t ferwaarleaze wurdt, te neate giet en yn it ûnkrûd omkomt
en meidertiid ferwyldert en foar syn baas fan
gjin nut mear is, sa binne ek sokke minsken, dy it opjûn hawwe,
nutteleas wurden foar harren Hear troch dat se barbaarske gewoanten
oanlutsen hawwe.Sokke minsken hawwe it noch yn‛e macht har te bekearen,
as hja
teminsten net fan herte de Hear ferleagene hawwe; want as der ien is
dy‛t Him fan herte ferleagene hat, dan wit ik net of‛t dy noch libje
mei. En ik sis dit net
foar de tsjintwurdige tiid, dat immen dy‛t
ferleagene hat bekearing berikke mei; want it is ûnmooglik,
foar immen dy‛t no de Hear noch ferleagenet, om rêden te wurden,
mar foar dy‛t Him lang ferlyn ferleagene hawwe liket bekearing mooglik
te wêzen. As immen dus fan plan is him te bekearen, dy moat der
fluch by wêze, foardat de toer klear is; want sa net, dan sil hy
úteinlik ferneatige wurde troch dy froulju.En de ôfbrokkeljende
stiennen, dat binne de ferrifelers en
rabbers, en de wylde bisten dysto op de njoggende berch seachste binne
deselden. Want sa as wylde bisten minsken deameitsje troch har fergif,
sa rûinearje en ferneatigje ek de wurden fan sokken in
minske. Dizzen binne dus skeind yn har leauwe, troch de
dingen
dy‛t hja harsels oandien hawwe, mar guon hawwe har bekeard, en waarden
rêden. En de oaren dy‛t sa‛n aard hawwe, kinne rêden wurde
as hja har bekeare; mar as hja har net bekeare, sille hja omkomme mei
de froulju waans krêft
hja oannaam hawwe."
HAADSTIK 27
"En dy‛t leauwe fan de tsiende berch, dêr‛t beammen wienen dy‛t
skaad joegen foarde skiep, dat binne de folgjenden:
Biskoppen,
dy‛t de herberchsumens leaf hawwe, dy‛t tsjinners fan God, sûnder
ûnderskied, altyd bliid yn har hûs ûntfange. En de
biskoppen dy‛t nea neilitte de widdowen en dy‛t brek lije yn har
amtsgebiet te beskermjen; en dy‛t altyd in hillich petear
ûnderhâlde. Dêr neffens sille al dizzen troch de Hear
foar ivich beskerme wurde. Hja dy‛t soks dogge binne foar God
earwurdich, en har plak is no al by de ingels, as hja oan‛e ein ta God
tsjinje."
HAADSTIK 28
"En dy‛t leauwe fan de alfte berch, dêr‛t de beammen fol fruchten
wienen, fersierd mei allerhande soarte fan fruchten, dat binne hja dy‛t
lit hawwe foar de namme fan de Soan fan God en dy‛t mei har hiele hert
mei bliidskip lit hawwe en har libben jûn hawwe."
"Werom, mynhear," sei ik, "drage dy beammen dan fruchten, de iene noch
moaier as de oare?"
"Hark," sei hy," allegearre dy‛t lit hawwe foar de namme fan de Hear
binne eare wurdich foar God; en fan al dyjingen binne de sûnden
ferjûn, omdat hja lit hawwe foar de namme fan de Soan fan God.
Mar har fruchten binne fan ferskate soarten, want guon binne dochs de
bêsten, harkje: Allegearre dy‛t foar de autoriteiten brocht
binne en martele, en dy‛t Him net ferleagenen, mar mei bliidskip lit
hawwe, dy wurde yn grutte eare hâlden by God, en fan dy binne de
fruchten de bêsten; mar allegearre dy‛t lef wienen en twifelen en
yn har hert oerleinen of‛t hja ferleagenje soenen of belide en dochs
litten, fan dy is de frucht minder, omdat dy ynjouwing yn har hert
kaam; want de gedachte dat in tsjinner syn Hear ferleagenje soe is
ferkeard. Soargje der dus foar, dy‛t sokke dingen fan plan binne, dat
dy gedachten net yn jim hert bliuwe en jimme foar God ferlern geane.
Ja, jimme dy‛t lije foar Syn namme moatte God ferhearlikje, omdat Hy
jim wurdich achtet Syn namme te dragen, dat al jimme sûnden hiele
wurde meie. Achtsje jimme dêrom earder lokkich, en betink dat jim
grutte dingen dien hawwe, as immen fan jim lit hat om Gods wol. De Hear
beskikt jimme it libben en jimme begripe net, dat jim sûnden sa
swier wienen; dat as jim net lit hienen foar de namme fan de Hear,
jimme foar God dea wêze soenen fanwege jim sûnden. Dizze dingen siz ik
tsjin jimme, dy‛t yn best:ân steane oft jim
Him ferleagenje sille of betsjûgje, erken dat jim de Hear leaf
hawwe, opdat jim net oerlevere wurde yn de finzenis, omdat jim Him
ferleagenje. As de heidens har slaven straffe as ien dêrfan syn
hear ferleagenet, wat tinkt jimme dat jim Hear dwaan sil, dy‛t macht
hat oer alle minsken? Doch sokke oerlizzingen út jim hert wei,
dat jim foar altyd by de Hear libje meie."
HAADSTIK 29
"En dy fan de tolfde berch, dy‛t wyt wie, dat binne de minsken dy‛t
binne as de lytse bern yn waans hert gjin kwea opkomt; en dy‛t net iens
witte wat kwea is, en dy‛t altyd as bern bleaun binne. Sokken sille
sûnder mis wenje yn it keninkryk fan God, omdat hja net ien fan
syn geboaden skeind hawwe, mar yn de geast as lytse bern
bleaun
binne al de dagen fan harren libben. Allegearre fan jim dus, dy‛t
stânfêst bliuwe, en binne as bern sûnder kwea, dy
sille mear eare wurde as al dyjingen dy‛t hjir foar neamd waarden. Want
alle lytse bern binne earber by God, en binne de earsten by Him. Segene
binne jimme, dy‛t it kwea út jimsels útbant hawwe en
mei ûnskuld beklaaid binne. As de earsten fan allegear sille
jim by
God libje."
Doe‛t hy de likenissen fan de bergen útlein hie, sei ik tsjin
him: "Mynhear, ferklearje my no oer de stiennen dy‛t út de
flakte helle wienen, en yn it gebou set waarden yn it plak fan de
stiennen dy‛t út de toer naam wienen, en oer de rûne
stiennen dy‛t yn it gebou set waarden en oer de stiennen dy‛t rûn
bleaunen."
HAADSTIK 30
"Harkje dan," sei hy,"ek oer dy stiennen. De stiennen dy‛t út de
flakte helle waarden en yn de toer set yn it plak fan de stiennen dy‛t
ôfkard wienen, dat binne de woartels fan dizze wite berch. Dus,
omdat de leauwigen fan de wite berch allegear ûnskuldich blykten
te wêzen, gebea de Hear fan de toer, dy stiennen fan de woartels
fan de berch, yn it gebou fan de toer te lizzen, want hy wist dat as
dizze stiennen yn it gebou fan de toer gean soenen, hja wyt bliuwe
soenen en dat net ien dêrfan swart wurde soe. Want as hy dat by
de oare bergen ek sa besletten
hawwe soe, dan soe it needsaaklik west
hawwe de toer wêr te besjen en nochris te suverjen. No, al dizze
minsken, dy‛t sa leauden blieken wyt te wêzen, en ek hja dy‛t
noch sa leauwe sille, want dy binne fan‛t selde soarte folk.
Dat
is lokkich folk, want hja binne ûnskuldich. Hear no fierder oer de
glânzjende rûne stiennen. Dy komme
ek fan de wite berch, en hja binne rûn omdat de rykdom
har foar
de wierheid in bytsje fertsjustere en ferdonkere hie, hoewol dat hja
God nea ferlitten hawwe en der gjin ferkeard wurd
út har mûle kaam, mar allinne rjocht en deugd en wierheid.
Doe‛t de Hear dus de geast fan dizze minsken seach, dat hja goed berne
wienen en goed wêze koenen, joech Hy opdracht harren rykdom te
besnoeien, mar net foargoed fan har ôf te nimmen, sa dat hja noch
bysteat wêze soenen wat goeds te dwaan fan wat harren litten wie;
en hja sille by God libje, omdat hja fan in goed soarte folk binne.
Dêrom waarden hja wat bekapt mei de beitel, en yn it gebou fan de
toer set."
HAADSTIK 31
"Mar de oare rûne stiennen, dy‛t noch net oannaam wienen ta it
bouwen fan de toer en it segel noch net krigen hienen, waarden
werombrocht nei har plak, omdat hja sa rûn wienen. No dit soarte
moat alhiel besnoeid wurde yn sokke dingen, en yn de idelheden
fan har
rykdom, en dan sille hja passe yn it keninkryk fan God; want hja sille
grif wol yn it keninkryk fan God komme, want de Hear hat dit
ûnskuldige folk seinige. Fan dit folk sil dus net ien ferlern
gean; want al soe ien fan harren troch de gemienste duvel fersocht
wurde, en kwea dwaan, hy sil fuort werom gean nei syn Hear. Ik achtsje
jimme lokkich, ik de boadskipper fan bekearing, jim
allegearre dy‛t ûnskuldich binne as de bern, want jim diel is
goed, en earber foar God. Boppedat siz ik tsjin jim allegearre dy‛t it
segel fan de Soan fan God ûntfongen hawwe, wêz beklaaid mei
ienfâldigens, en tink net te lang oer misledigingen, en bliuw net
stykjen yn it kwea. Smyt oan kant dat wrokjen oer misledigingen en
bitterens, en jim sille foarme wurde ta ien geast. En hielje en meitsje
in ein oan dy rare skuorringen, dat as
de
Hear fan de keppel komt, Hy Him ferbliidzje mei oer jimme. En it sil
Him bliid meitsje as Hy alle dingen ynoarder fine sil en dan sil net
ien fan jimme omkomme. Mar as hy sjocht dat ien fan de skiep ôfdwaald
is, wee dan de
hoeders! En as de hoeders sels op‛e doele binne, wat sille hja Him dan
antwurdzje foar harren keppel. Wolle hja faaks beweare dat de keppels
harren ôfmêde hawwe? Hja sille net leaud wurde, want it is
net te leauwen dat in hoeder lije soe troch syn keppel; hy sil earder
straft wurde foar syn falskens. En ik bin sels in Hoeder, en it is in
twingende needsaak foar my om
ferslach út te bringen oer jimme."
HAADSTIK 32
"Hielje dêrom jimme sels, salang‛t der noch oan de toer boud
wurdt. De Hear wennet yn minsken dy‛t de frede leaf hawwe, want Hy
hâldt fan frede; en Hy hâldt him fier fan tsierders en
dogeneaten. Meitsje dêrom foar Him jim geast wer nij, sa
geef as jim him krigen hawwe. Want as jim in nij pak klean nei de
stomer brocht hawwe, en ferwachtsje it hiel en skjin werom te krijen,
as dan de stomer jim in sútrich ferskuord pak werom jout, soenen jim
dat oannimme, soenen jim net earder lulk wurde, soenen jim him net
beskrobje en sizze; ik ha jo in goed en hiel pak brocht, werom ha jo it
skuord en ûnnut makke, sadat it net mear brûkt wurde kin
fanwege de skuorren dy‛t jo der yn makke hawwe. Soenen jim soks net
tsjin de stomer sizze fanwege in skuor yn jim klean? As jimme jim dus
al lulk meitsje om klean, en kleie omdat jim it net hiel werom krigen,
wat tinke jim dan dat de Hear dwaan sil mei jimme, want Hy joech jim in
sûne geast, as jim dy alhiel ûnbrûkber werom
jouwe, sa dat er fan gjin nut mear is foar syn eigener? Want
it
gebrûk dêrfan waard nutteleas, sjoen it misbrûk dat
jim dêrfan makken. Sil de Hear dêrom net, fanwege dit
gedrach fan jimme ten oansjen fan Syn Geast, op de selde manier dwaan,
en jim oerleverje oan de dea? Foar wis, siz ik jimme, Hy sil
krekt itselde dwaan mei allegearre dy‛t Hy fine sil, dy‛t fol
binne fan
wrok oer misledegingen. Wâdzje net oer syn genede hinne, seit Hy,
mar earje Him leaver, want Hy hat sa‛n geduld mei jim sûnden en
is net lykas jimme binne. Bekear jimme, want dat is goed foar jim."
HAADSTIK 33
"Al de dingen dy‛t hjir boppe skreaun binne ha ik, de Hoeder, de
boadskipper fan bekearing, toand en sprutsen ta de tsjinners fan God.
As jim dus leauwe en harkje nei myn wurden, en dêrneffens libje,
en jimme dwaan ferbetterje, dan sille jim de krêft hawwe om te
libjen. Mar as jim yn it kwea bliuwe en yn it wrokjen oer
misledigingen, gjin sûnder fan dat soarte sil libje by God. Alles
wat ik te sizzen hie, is jimme no oansein."
Doe sei de Hoeder tsjin my: "Hast my no alles frege?"
En ik antwurde: "Ja, mynhear."
"Werom hast my dan neat frege oer de foarm fan de stiennen dy‛t yn it
gebou set binne. Dat ik dy útlizze koe werom wy de foarmen
opfolle hawwe?"
Ik sei: "O, dat ha ik fergetten , mynhear!"
Hy sei: "No, harkje dan ek dêroer: Dat binne hja dy‛t no myn
geboaden heard hawwe en har mei hiel har hert bekeard hawwe. En doe‛t
de Hear seach dat har berou echt wie en suver en dat hja bysteat wienen
der by te bliuwen, hat Hy opdracht jûn har eardere sûnden
út te wiskjen. Want dy foarmen wienen harren tekoartkommings en
dy binne no útflakke dat hja net mear te sjen binne."
OER BEKEARING EN IT JAAN FAN JEFTEN
HAADSTIK 1
Doe‛t ik dat hiele boek delskreaun hie, kaam de ingel dy‛t my tabetroud
hie oan de Hoeder yn‛e hûs en siet op in bank, en de Hoeder
stie
oan syn rjochter hân.
En hy rôp my by him en sei tsjin my: "Ik ha dy en dyn hûs
tabetroud oan de Hoeder, dat sto troch him beskermewurde mochst."
"Ja, mynhear,"sei ik.
" Dus asto beskerme wurde wolst tsjin alle ergernissen en alle wrede
behanneling en sukses hawwe wolst yn alle goede
wurken en
wurden en alle deugden fan rjochtfeardigens hawwe wolst, libje dan
neffens de geboaden dy‛t hy dy jûn hat, dan silsto bysteat
wêze alle kwea te ûnderdrukken. Want asto dizze geboaden hâldst, dan
sil alle begearte en genot fan de wrâld oan dy
ûnderwurpen wêze. En sukses sil dy bystean yn alle goede
wurken. Nim fan him de ûnderfining en lankmoedigens oer, en siz tsjin
elkenien dat hy yn grutte eare en weardichheid is by God, en dat hy in
lieder is mei grutte krêft en machtich yn syn amt. Oan him
allinne yn de hiele wrâld is de macht ta de bekearing takend.
Liket it dy ta dat hy machtich is? Mar achtesto syn
ûnderfining net en de lankmoedigens dy‛t hy mei dy hat?"
HAADSTIK 2
Ik sei tsjin him: "Freegje himsels, mynhear, oft ik fan de tiid
ôf dat hy yn myn hûs kaam is, eat dien ha dat net paste, of
him yn ienich opsicht misledige ha."
Hy antwurde:"Ik wit ek wol datsto neat dien hast of dwaan wolste dat
net past, mar ik sei dit, datst dêryn trochsette meist. Want hy
hat my in goed rapport oer dy útbrocht; en do moatst dizze
wurden sizze tsjin de oaren, dat hja dy‛t har al bekeard hawwe, of har
noch bekeare sille, dyselde gefoelens mei dy ûnderhâlde meie, dat hy ek
fan harren my in goed rapport bringe mei en ik oan de
Hear."
En ik sei, "Mynhear, Ik meitsje alle minsken bekend mei de grutte
wurken fan God; en ik hoopje dat allegearre dy‛t Him leaf hawwe, en
earder sûndige hawwe, as hja dizze wurden hearre, har bekeare
meie, en it nije libben ûntfange."
"Hâld dan oan yn dizze tsjinst, en foleindigje it. En allegearre
dy‛t syn geboaden folgje, sille libje en grutte eare hawwe by de Hear.
Mar hja dy‛t dizze geboaden net hâlde, flechtsje fan syn libben
en minachtsje him. Mar hy hat syn eigen eare by de Hear. Dêrom,
allegearre dy‛t him minachtsje en syn geboaden net folgje, dy dogge
harsels de dea oan en elk fan harren sil skuldich wêze oan syn
eigen bloed. Mar ik draach dy op datsto hearrich bist oan syn geboaden,
dan silsto in middel hawwe tsjin dyn eardere sûnden."
HAADSTIK 3
"Boppe dat, stjoer ik dy dizze fammen, dat hja by dy wenje meie. Want
ik seach dat hja hoflik tsjin dy wienen. Dêrom silsto se as
helpsters hawwe, om better bysteat te wêzen syn geboaden te
hâlden; want it is ûnmooglik ,dat dy geboaden yn acht naam
wurde, sûnder help fan dizze fammen. Fierders sjoch ik dat hja ek
wol by dy bliuwe wolle, mar ik sil harren ek noch opdrage dyn hûs
net te ferlitten; allinne, dan moast dyn hûs wol skjin
hâlde, want it sil harren tige oanstean yn in skjinne wente te
ferkearen. Want hja binne skjin en kein en ivirich en hawwe in protte
ynfloed by de Hear. Dêrom, as hja dyn hûs skjin fine, sille
hja altyd by dy bliuwe. Mar as dêr wat smoargens, ek mar in
bytsje wêze soe, dan sille hja dyn hûs fuortdalik ferlitte. Want dizze
fammen hâlde alhiel net fan smoargens."
Ik sei tsjin him: "Ik hoopje, mynhear, dat ik it harren nei it sin
dwaan kin, sa dat hja altyd mei plesier yn myn hûs libje. En
sa
as hy, oan wa ‛t jo my tabetroud hawwe, gjin klachten oer my hie, sa
sille hja dat ek net hawwe."
Doe sei hy tsjin de Hoeder, "Ik sjoch dat dizze tsjinner fan God
winsket te libjen en dizze geboaden te ûnderhâlden, en
dizze fammen in skjinne wente te bieden." Doe‛t hy dy wurden sein hie,
droech hy my wer oer oan de Hoeder, en
rôp de fammen, en sei tsjin harren: "Omdat ik sjoch dat jim wol
yn syn hûs wenje wolle, befeel ik him en syn hûs by jim
oan, en easkje dat jim jim dêr
alhiel net oan ûntlûke
sille." En de fammen hearden dy wurden fernoege oan.
HAADSTIK 4
En de ingel sei tsjin my, "Gedraach dysels as in man yn dizze tsjinst
en meitsje de grutte wurken fan God oan in elk bekend, dan silsto
geunst ûnderfine yn dit amt. In elk dêrom, dy ‛t libje sil
neffens dizze geboaden, sil it
libben hawwe en sil lokkich wêze yn syn libben; mar in elk dy‛t
se negearret, sil gjin libben hawwe en ûngelokkich wêze yn
dit libben. Gebied allegearre dy‛t it goed dwaan kinne, om sûnder
ophâlden woldiedich te wêzen, want it is nuttich foar harren om goede
wurken te beoefenjen. En ik siz dat elk minske behoede wurde moat foar
ûngemakken en
earmoed. Want sawol hy, dy‛t gebrekkich is, as dy‛t pleage wurdt troch
ûngemakken yn it deistich libben, is yn pine en need.
Dêrom, in elk dy‛t in siel ferlost út ditsoarte muoiten,
sil foar himsels grutte freugde winne. Want immen dy‛t pleage wurdt
troch sokke ûngemakken, lit like folle pine as ien dy‛t yn‛e
boeien slein is. Dêr komt by, dat in protte, dy‛t sokke
swierrichheden ûnderfine, en se net ferneare kinne, har eigen dea
ferhaastje. In elk dus dy‛t wit dat in minske pleage wurdt troch sokke
ûngemakken, en neat docht om him te rêden, dy docht in grut
kwea, en wurdt skuldich oan syn bloed.
Doch dus goede wurken, jimme dy‛t besit fan de Hear ûntfongen
hawwe, dat de toer net, wylst jimme it goeddwaan útstelle,
ôfboud wurdt en jim ôfkard wurde foar it bouwurk; der is
gjin oare toer yn oanbou! Want om jimme wie de bou fan de toer
útsteld. As jimme gjin haast meitsje mei goed te dwaan, sil de toer ree
komme,
en jim sille bûten sletten wurde." Doe‛t hy dat sein hie, gie hy oerein
fan de bank, naam de Hoeder en de
fammen mei, en gie fuort, mar hy beloofde my de Hoeder en de fammen
werom te stjoeren nei myn wente.
Amen.
|
|
Hja kamen yn swierrichheden
doet Tobit syn wurk
net mear dwaan koe doe’t hy blyn waard, trochdat hy waarme moskestront
yn‛e eagen krige hie, doe‛t hy bûten sliepe moast omdat hy ûnrein wie,
trochdat er immen begroeven hie. Syn jild rekke op, earst holp famylje
noch wat, mar doe‛t dy ferhuze, moast syn frou Anna om wurk sykje yn de
weefhuzen, en doe‛t se as wat ekstra‛s ris in geitsje krige
hie, en hy har beskrobbe,
dat se dat oannaam hie, makke se him slimme ferwiten. Dat brocht him
der ta syn need yn in gebed oan God te kleien.
Doe‛t
hja tichteby Nineve kamen gienen Tobias en Azarja foarút om alles thús
ree te meitsjen. Hja namen de galle fan de fisk mei en dat smarden hja
nei de begroeting Tobit op de eagen, en doe‛t hja it goed ynwreaun
hienen foelen de wite plakken der as skilen ôf en Tobit koe wer
sjen. It wie grut feest yn Nineve, sân dagen hâlden hja ek
dêr
brulloft.
Mar Antiochus hie earst wat oars yn’e
holle, de útwreiding fan syn ryk mei Egypte.
Judas sette de
fersetsstriid troch. Syn leger waard grutter, de bestjoerder fan
Samaria dy’t him oanfoel waard ferslein, de steedhâlder fan Syrië kaam
mei in grutter leger, mar ek dy waard ferslein. Kening Antiochus hearde
der fan, en stjoerde syn ûnderkening Lysias mei de helte fan syn eigen
leger der op ôf. Wylst gie hy sels mei de oare helte nei Perzië dêr’t
se de skatting net mear betelle hienen.
suverjen en wer yn te
rjochtsjen ta de earetsjinst. En sa
waard nei trije jier, de timpel feestlik wer ynwijd, en der waard
besletten om dat elk jier te betinken en te fieren as it Chanoeka feest
(it ljochtfeest).
fanwegen, hja leit
har rouklean ôf, pronket har sa moai mooglik op en giet mei har slavin
oer nei de fijan. Hja bringt de haadman Holofernes de holle op’e rin,
en as hy smoardronken op bêd leit, slacht hja him de kop ôf. Dy nimt
hja mei nei de stêd. Dêr sette se de kop op’e mourre, en de fijannen
dy’t dat sjogge reitsje yn panyk en flechtsje fuort, achterfolge troch
de ynwenners fan Betylua. De oerwinning wurdt skitterjend
fierd,
en dernei geane hja dûnsjend en sjongend op nei Jeruzalim om de bút yn
in grut feest oan God ta te wijen. It ferhaal is mooglik ynspirearre
troch it ferslaan fan it leger fan Demetrius I ûnderlieding fan
Nikanor, dy’t dêr by sneuvele. Ek Nikanor waard de kop
ôfslein en
dy waard de besetting fan de twangstins foarhâlden om har ta oerjefte
te bewegen ( 2 Makk. 15).
Irenaeus wie
ôfkomstich
út lyts Asia, (no Turkije) en it is net krekt bekend yn wat jier
as er berne is dus dy 125 nK is in skatting. Nei syn eigen sizzen wie
hy in learling fan Polycarpus, biskop fan
Smyrna, dy't sels noch in learling fan de apostels wie, en dy't folgens
Irenaeus troch de apostels, en neffens
Tertulianus
troch de apostel Johannes, ta biskop fan Smyrna wijd wie, en as
marteler stoarn yn 155.